BAD PLAYBOY 9 รับผิดชอบ

1944 Words

เช้าวันต่อมา “อื้ออ อ๊ะ..โอ๊ย” ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกเจ็บปวดตามตัวไปหมด โดยเฉพาะบริเวณกลางลำตัวของตัวเอง ก่อนจะเปรยตามองไปด้านข้างก็พบกับชายคนหนึ่งกำลังนอนคว่ำหน้าหลับอยู่ ซึ่งฉันก็ไม่ได้ตกใจอะไรมากนัก ฉันยันตัวขึ้นเล็กน้อยเพื่อนั่งพิงหัวเตียง ก่อนจะมองสำรวจตัวเองที่เต็มไปด้วยร่องรอยแดงช้ำจากรอยดูด ฉันรู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง ถึงจะมีความเมาและโดนฤทธิ์ยาปลุกเซ็กส์จากผู้ชายเหี้ยคนนั้น แต่ฉันก็มีสติพอที่จะรู้ว่าฉันทำอะไรไปบ้าง “อย่าให้ฉันเจอตัวนะ” ฉันพูดขึ้นเสียงดังอย่างลืมตัวเพราะแค้นใจผู้ชายคนนั้นที่ทำให้ฉันต้องตกมาอยู่ในสภาพแบบนี้ “อื้ออ เสียงดังอะไรเนี่ย” แล้วร่างสูงที่นอนหลับในตอนแรกก็สะลึมสะลือพูดขึ้นด้วยความหงุดหงิดและค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ เขาขยับตัวหันมามองหน้าฉัน ซึ่งฉันก็มองหน้าเขากลับนิ่งๆไม่ได้เอ่ยอะไรออกไป “นอกจากเธอจะทำให้ฉันไม่ได้นอนเกือบทั้งคืนแล้ว ยังจะกวนฉันจนต้องตื่นอีกเหรอ” แล้วเขาก็เลิกคิ้วเอ่ยถามขึ้นอย่างกวนๆ “เหอะ! อยากนอนก็นอนไปสิ” ฉันเอ่ยบอกเขาไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเพื่อจะลุกขึ้น “เฮ้ย! เธอจะดึงไปหมดเลยเหรอ” แล้วร่างสูงก็โวยวายออกมาเมื่อตอนนี้เขาไม่มีอะไรปกปิดร่างกายแม้แต่ชิ้นเดียว “…” ฉันก็เลือกที่จะไม่ตอบและไม่หันไปมองเขาด้วย ก่อนจะทำท่าจะลุกออกจากเตียง “อ๊ะ โอ๊ยย” แต่เมื่อเรียวขาบางแตะถึงพื้นเท่านั้นแหละ ความเจ็บบริเวณกลางลำตัวก็แทรกเข้ามาทันที “โดนไปขนาดนั้นลุกไหวก็บ้าแล้ว” แล้วเสียงทุ้มต่ำก็เอ่ยออกมาก่อนที่เขาจะเดินอ้อมมาด้านหน้าของฉัน ทำให้ฉันเห็นร่างกายเปลือยเปล่าของเขาเต็มสองตา “จะทำอะไร” ฉันเอ่ยถามเขาออกไปเมื่อมือหนาเอื้อมเข้ามาแตะตัวของฉัน “จะช่วยอุ้มพาไปไง” “ไม่ต้อง” “ตอนนี้ปฏิเสธเลยนะ ทีเมื่อคืนร้องขอให้ฉันช่วยทั้งคืน” เขาก็พูดจาล้อกวนประสาทฉันกลับมา “กวนประสาท” “หึ อย่าปฏิเสธเลยน่า” พูดจบเขาก็อุ้มฉันขึ้นในท่าเจ้าสาวพาเดินเข้ามาในห้องน้ำทันที โดยที่ฉันก็ไม่คิดต่อต้านอะไรเขาอีกเพราะฉันเดินไม่ไหวจริงๆ “อาบด้วยกันดีไหม” เขาเอ่ยขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ “ไม่ต้อง ออกไปเลย” ฉันก็รีบพูดออกไปเสียงดัง ทำท่าจะผลักเขาออกไปจากห้องน้ำ “เธอนี่มันไม่สำนึกบุญคุณเลยจริงๆ” ร่างสูงยังคงพูดออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง “บุญคุณอะไร?” ฉันก็ทำหน้างุนงงไปทันที “บุญคุณที่ฉันช่วยเธอไปตั้งหลายน้ำไง” แล้วเขาก็แสยะยิ้มออกมา “โอ๊ย! ไอ้บ้าเอ๊ย” ทันทีที่ได้ยินคำตอบของเขาฉันก็อยากจะบ้าตายขึ้นมาเลยจริงๆ ฉันจึงกัดฟันทนเจ็บใช้เท้าถีบเขาออกไปด้วยแรงทั้งหมดที่มีก่อนจะปิดประตูใส่เขาทันที “เฮ้ย! นี่เธอมันจะมากไปแล้วนะ” ปังๆๆๆ เขาใช้มือเคาะประตูห้องน้ำอย่างแรง “ไม่เคยมีใครกล้าถีบฉันเลยนะ” ร่างสูงโวยวายออกมาเสียงดังลั่น แต่ฉันก็ไม่สนใจค่อยๆอาบน้ำชำระร่างกายเพราะรู้สึกเหนียวตัวมากๆ เนื้อตัวฉันตอนนี้เหมือนไปออกรบฟัดกับหมามาเลย “จะทำรอยทำไมเนี่ย” ฉันบ่นออกมาด้วยความหัวเสียที่บนร่างกายมีแต่ร่องรอยแดงเต็มไปหมด ฉันไม่ใช่นางเอกสายโวยวายหรือร้องไห้บีบน้ำตาที่ถูกพรากความบริสุทธิ์ไปหรอกนะ เพราะพูดตามตรงว่าฉันก็ไม่คิดว่าตัวเองจะซิงมาจนถึงอายุยี่สิบเลยด้วยซ้ำ แต่มันก็ไม่ควรเสียให้กับคนแบบนี้ไหมวะ พูดแล้วก็โมโหขึ้นมาเลย ขนาดไอ้พี่คชาที่คบกันมาตั้งปีกว่ายังไม่ได้ แต่ใครก็ไม่รู้ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนกลับได้มันไปเพราะฤทธิ์ย***าๆนั่น “เฮ่อ” ฉันถอนหายใจออกมาก่อนจะรีบอาบน้ำจนเสร็จและหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันรอบตัวเปิดประตูค่อยๆเดินออกไปจากห้องน้ำ “ว้ายย” แต่ก็ต้องตกใจร้องกรี๊ดออกมาเสียงหลงเมื่อจู่ๆ ร่างสูงก็เดินเข้ามาขวางหน้าฉันไว้ทำให้ฉันเกือบล้มลงไปเพราะไม่ทันได้ตั้งตัว โชคดีที่มือหนาเอื้อมมาคว้าเอวฉันไว้ได้ก่อน “อะไรของนายเนี่ย” ฉันโวยวายออกไปทันทีด้วยความไม่สบอารมณ์ “เธอถีบฉันทำไม” แล้วเขาก็เอ่ยถามขึ้นเสียงเรียบ “ก็นายกวนประสาท” “เธอนี่มันวอนโดนจริงๆ” แล้วเขาก็ใช้มือชี้หน้าฉันไม่จริงจัง แต่ฉันก็รีบปัดมือเขาออกทันที “อย่ามาชี้หน้าฉัน” ฉันเอ่ยบอกออกไปเสียงเรียบ “ถ้าไม่อยากให้ใช้มือชี้ ลองใช้อย่างอื่นชี้ดูไหม” แล้วเขาก็พูดจากวนประสาทฉันกลับมาอีกเช่นเคย “ปล่อยฉันได้แล้ว” ฉันเลือกที่จะเมินคำพูดเขาและรีบผละตัวออกจากอ้อมแขนของร่างสูง เขาก็ยอมปล่อยฉันออกอย่างง่ายดาย “แต่งตัวเสร็จแล้วนั่งรอฉันก่อนนะ อย่าพึ่งหนีกลับ” ร่างสูงเอ่ยสั่งฉันเสียงเรียบ “ฉันไม่ใช่นางเอกที่ต้องรีบหนีกลับหรอกนะ เดินขาถ่างขนาดนี้ต้องให้นายไปส่งอยู่แล้ว” ฉันบอกเจตนาออกไปตามตรง เพราะฉันคิดไว้อยู่แล้วว่าถ้ากลับเองมันก็จะเป็นการทรมานตัวเองจนเกินไป เพราะฉะนั้นฉันควรที่จะให้เขารับผิดชอบโดยการไปส่งฉัน “หึ ก็ดีจะได้ไม่ต้องเหนื่อยวิ่งตามเหมือนหนังอินเดีย” เขาแสยะยิ้มตอบกลับมาก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป ฉันก็เลิกสนใจเขามองหาเสื้อผ้าของตัวเองที่ตอนนี้กระจัดกระจายไปหมด ผ่านไปสักพัก แอดด เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกพร้อมกับร่างสูงที่เดินออกมาด้วยเนื้อตัวเปียกปอนไปด้วยน้ำ ฉันก็ไม่สนใจนั่งเล่นโทรศัพท์ต่อไป แต่แล้วเขาก็เดินเข้ามาหาฉัน “อะไร” “เธอนั่งทับกางเกงในของฉัน” ร่างสูงเอ่ยบอกด้วยท่าทีกวนๆ แต่ฉันที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบลุกขึ้นทันทีด้วยความรวดเร็ว “โอ๊ย” ด้วยความลืมตัวดันลุกขึ้นเร็วทำให้ฉันต้องร้องออกมาเสียงหลง ก่อนจะนั่งลงตามเดิม “เจ็บมากเลยเหรอ” แล้วร่างสูงก็เอ่ยถามขึ้นอย่างไม่ได้คิดอะไร “เจ็บสิ นายลองมาโดนเองไหม” ฉันก็พูดขึ้นด้วยความโมโหที่เขาถามคำนั้นออกมาได้ยังไง “หึ ก็เธอต้องการเองอะ” “แต่นายก็ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้ไหม” “เธอยั่วขนาดนั้น ใครจะอดใจไหว” เขาก็ยักไหล่ตอบกลับมา “เฮ่อ” ฉันจึงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะขยับตัวเล็กน้อยเพื่อให้เขาหยิบเสื้อผ้าของตัวเองแล้วร่างสูงก็ไปแต่งตัว “ไปสิ เดี๋ยวไปส่ง” แล้วทิคเกอร์ก็เอ่ยบอก ทำให้ฉันลุกขึ้นอย่างช้าๆ พรึ่บ! แต่แล้วร่างสูงก็เดินเข้ามาอุ้มฉันขึ้นในท่าเจ้าสาว “อะไรของนายเนี่ย” “เธอชักช้า” เขาตอบกลับมาก่อนจะอุ้มฉันเดินออกมาจากห้อง ซึ่งตอนนี้ก็ไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่เพราะพึ่งเป็นเวลาสิบโมงเช้า ผับยังไม่เปิดและพวกพนักงานก็ยังไม่ถึงเวลาเข้างาน “ออกประตูหลังร้านใกล้กว่าและไม่ค่อยมีคน” ฉันเอ่ยบอกร่างสูงไปเพราะกลัวใครมาเห็น ซึ่งเขาก็พยักหน้าและเดินไปตามทางที่ฉันบอกจนมาถึงรถของเขา “เธอพักที่ไหน” “หอพักB แถวมอ” แล้วร่างสูงก็ขับรถออกไปตามที่ฉันบอก “เดี๋ยวนายแวะร้านขายยาหน่อยนะ” “อืม ถึงเธอไม่บอกฉันก็ต้องแวะอยู่แล้ว เมื่อคืนปล่อยไปขนาดนั้นไม่รู้ลูกฉันแอบเข้าไปในตัวเธอบ้างหรือเปล่า” เขาตอบกลับมาอย่างทีเล่นทีจริง แต่ก็แสดงสีหน้ากังวลออกมาเล็กน้อย “เหอะ ฉันไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองท้องหรอก ไม่อยากให้ลูกเกิดมามีพ่อแบบนาย” ฉันเบะปากตอบเขากลับไป “พ่อแบบฉันมันทำไม” “โรคจิต หื่นกาม” “เธอนี่มันปากดีจริงๆ” “ลงไปซื้อเร็วๆสิ ฉันอยากกลับหอแล้ว” แล้วเขาก็ขับรถเข้ามาจอดหน้าร้านขายยาก่อนจะหันมามองฉันอย่างคาดโทษ แต่ก็ยอมเดินลงไปซื้อยาให้ฉันอย่างง่ายดาย ผ่านไปไม่นาน ร่างสูงเดินกลับมาพร้อมถุงยาในมือก่อนจะเดินขึ้นรถและโยนถุงมาให้ฉัน “มียาคุมฉุกเฉินกับยาแก้อักเสบ วิธีการกินอยู่หน้าซอง เธอดูเอาแล้วกัน” “อืม” ฉันตอบกลับไป แล้วเขาก็พยักหน้าตอบก่อนจะขับรถตรงมายังหอพักของฉัน เอี๊ยด! เมื่อรถหรูจอดหน้าหอพัก ฉันก็ทำท่าจะเปิดประตูไปทันที แต่ร่างสูงก็จับแขนฉันไว้ก่อน “คุยกันก่อน” เขาเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ “เรามีอะไรต้องคุยกันอีก” “เธอไม่คิดจะโวยวายหรือเรียกร้องให้ฉันรับผิดชอบใช่ไหม” แล้วเขาก็เอ่ยขึ้นด้วยท่าทีจริงจังกว่าปกติ “ถ้าฉันจะเรียกร้อง ฉันโวยวายตั้งแต่ที่ผับแล้ว” ฉันตอบกลับไปตามความจริง “งั้นเหรอ” เขายังคงทำหน้าไม่เชื่อ “นายสบายใจได้ เพราะฉันไม่คิดจะยุ่งกับนายหรอกนะ เมื่อคืนฉันก็แค่พลาด” “พลาด?” เขาเลิกคิ้วทวนคำนั้นออกมา “ฉันโดนยา” “ก็พอรู้” เขาตอบกลับเหมือนรู้อยู่แล้ว “งั้นก็ลืมมันไปซะ คิดว่ามันคือ one night stand แล้วกัน” พูดจบประโยคฉันก็เดินลงจากรถทันทีอย่างไม่คิดสนใจเขา เพราะสำหรับฉันเรื่องเมื่อคืนมันจบแล้วเราก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันไป ฉันเดินเข้ามาในหอพักเพื่อจะขึ้นห้องไปนอนทันที เพราะอดหลับอดนอนมาเกือบทั้งคืน โชคดีที่วันนี้เป็นวันอาทิตย์ฉันจึงไม่ต้องกังวลเรื่องเรียน แต่ก็ต้องโทรไปลางานอยู่ดีเพราะวันนี้ฉันไปทำงานไม่ไหวแน่ๆ เพราะฉะนั้นฉันคิดว่าฉันควรหยุดและนอนพักดีกว่า . . . ทางด้านทิคเกอร์เขายังไม่ยอมขับรถออกไป ร่างสูงยังคงนั่งอึ้งอยู่อย่างนั้น เพราะเอด้าเป็นผู้หญิงคนแรกและคนเดียวที่ปฏิเสธเขาแบบไร้เยื่อใย “one night stand งั้นเหรอ หึ” เขายิ้มออกมาอย่างแปลกใจ ตอนแรกร่างสูงคิดว่าตื่นเช้ามาคนตัวเล็กต้องโวยวายร้องไห้ให้เขารับผิดชอบแน่ๆ แต่มันกลับผิดคาด เธอไม่โวยวายแถมบอกเขาให้ลืมมันไปอีกด้วย “เธอไม่เหมือนใครเลยจริงๆ” ร่างสูงพึมพำออกมาแผ่วเบาเขามองไปทางเข้าหอพักที่คนตัวเล็กเดินเข้าไปก่อนจะยกยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยและขับรถออกไปจากหอพักของเธอ…

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more