เปื้อนรักซาตาน

บทนำ

"คุณอาทิตย์ครับ คุณปานดาวมาถึงแล้ว"เสียงเลขาคนสนิทพ่วงด้วยตำแหน่งลูกน้องฝีมือดีของสุริยะเอ่ยบอกเจ้านายหนุ่มที่นั่งร้อนใจอยู่ไม่นานที่ขาดการติดต่อปานดาว 

"น้องรินล่ะ?"เขาถามทันควันจนธีรวัฒน์เลขาของชายหนุ่มได้แต่ส่ายหน้าออกมาให้ชายหนุ่ม

"ไม่ได้มาด้วยครับ!"คำบอกเล่าของลูกน้องคนสนิททำให้สุริยะรีบเดินออกไปหาปานดาวทันที เขาให้เธอพาตัวศิรินทรากลับมาแบ้วนี้มันอะไรกัน ทำไมมีเพียงเธอเท่านั้นที่มาหาเขา 

"โอ๊ยยยย คุณอาทิตย์ปานเจ็บ!"ไม่ทันได้พูดอะไรมือหนาก็กระชากข้อมือของหญิงสาวพร้อมลงแรงบีบไว้แน่น 

"บอกฉันมาว่าน้องรินอยู่ไหนปานดาว?"ใบหน้าสวยก้มลงทันที เธอเองก็ถูกบังคับให้มาหาสุริยะและเธอก็รู้ดีว่าถ้ามาหาโดยไม่มีศิรินทราต้องเจอกับอะไร 

"คุณริน คุณรินไม่ได้มาด้วยค่ะ ปานทำงานพลาด"ใบหน้าหล่อเหลาแต่ทว่าแววตาดุดันนั้นทำให้ความหล่อเหลาของเขาไม่มีใคกล้ามอง 

"หึ! ทำพลาดหรือตั้งใจให้พลาด!"เขายกมุมปากก่อนจะมองปานดาวด้วยสีหน้าไม่พอใจ 

"ปานพยายามแล้วนะคะคุณอาทิตย์"คนตัวเล็กพยายามอธิบาย เธอพยายามแล้วที่จะช่วยผู้หญิงคนนั้นออกมา แต่ทว่าถูกกวินฑาจับได้เสียก่อน 

สายตาดุดันจ้องมองก่อนจะถอนหายใจออกมาพร้อมมือหนาคายแรงบีบจากข้อมือของคนตัวเล็กทันที ปานดาวลูบข้อมือตัวเองเธอเจ็บไม่น้อยกับแรงของชายหนุ่มที่ทำกับเธอ 

"เดินทางมาคงเหนื่อยไปพักก่อนเถอะ เราค่อยคุยกัน"

"ค่ะ"หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะเดินตามแม่บ้านที่เป็นคนพาเธอขึ้นไปพักบนห้องนับแขน สายตาของสุริยะจ้องมองแผ่นหลังของหญิงสาวจนลับตาคิดว่าคนอย่างเขาโง่ดักดานมากเลยรึไงกันถึงจะไม่รู้ถ้าปานดาวถูกกวินฑาจับได้ว่าแอบพาศิรินทราหนีมีหรือที่หญิงสาวจะออกนอกเกาะได้ เขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าการทาของปานดาวในครั้งนี้คืออะไรกันแน่ 

สองมือกำยำบีบกำเข้าหากันแน่นเขาเจ็บใจ เจ็บใจที่ช่วยผู้หญิงที่เขารักไม่ได้ สันกรามชายหนุ่มขบดังกรอดออกมาเขาจะไม่มีวันยอมแพ้เด็ดขาดไม่ว่ายังไงต้องช่วยศิรินทราให้ได้ 

"ถามคนของเราว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!"

"ครับนาย"ธีรวัฒน์ก้มหัวให้คนเป็นนายก่อนจะไปจัดการตามคำสั่งของสุริยะ 

อีกด้านของปานดาว 

หลังจากที่ขึ้นมาบนห้องใบหน้าสวยก็เอาแต่ร้องไห้ออกมา มือเรียวสวยหยิบซองยาบางอย่างออกมาจากกระเป๋าที่ซ้อนอยู่ เธอไม่อยากทำแบบนี้เลยแต่ถ้าไม่ทำแม่เธอก็เป็นอันตราย เพราะงั้นเธอยอมตายไปพร้อมกับเขาอย่างน้อยก็ได้อยู่กับเขาคนที่เธอรักจนวินาทีสุดท้ายของชีวิตเพียงเท่านี้เธอก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว 

"ปานขอโทษนะคะแต่ปานต้องทำ!"