Return of The Deceased Wife

Chapter One

Chapter One

Third Person POV

Annalise Elora Suarez, that name alone screams elegant and beauty. Everyone turns their heads whenever she walks past them. Her beauty amazed everyone who saw her. Elora can light up the whole room with her smile, and she's the epitome of beauty, classy and intelligent.

"Elora my dear! Kamusta naman ang buhay may asawa?" tanong ng isang ginang kay Elora.

"Naninibago pa po ako Tita but overall it's fun," mahinhin na sagot ni Elora habang pinupunasan ang kanyang kamay.

"Ang swerte naman ni Castriel sa'yo," nakangiting sambit muli ng ginang. Ngumiti nalang si Elora sa kanya halatang nahihiya na.

"Miss Elora nakahanda na po ang sasakyan," sabat na sabi naman ng bodyguard na kasama ni Elora.

Elora felt relieved when her bodyguard approached her. Honestly she was never comfortable sa mga nag-a-approach sa kanya na mga ginang. Lalo na't hindi niya kilala ang mga ito. She was unfamiliar sa mga middle age woman na lumalapit sa kanya. But she would always talk to them a smile on her face.

"Pasensya na po, but I need to go home," ngiting pagpapalam ni Elora at yumuko bago umalis sa harapan ng ginang.

Sa pag-alis na Elora sa harapan ng ginang ay siya naman pagbabago ng itsura nito.

Yes, Elora is beautiful and everything but that doesn't mean everyone like her. People around her either want to be her or want to have a life like her. They might say that she's beautiful but at the back of their mind they despise her.

They envy the things that she has. They wanted to be her so bad that sometimes they copied her style. Sometimes they would even act like her, and they would copy the way she talks. But they would never be her because only Elora can do all of those things without trying so hard.

No one can copy her presence, the way she acts and talks.

Elora on the other hand didn't know about this all she knows is that everyone likes her genuinely. She trusts people easily and she's kind to everyone around her even if she's wary about them.

Castriel Juno De Vega, is the heir of the most famous luxury brand in the country. His presence can make everyone feel intimidated, he's a head turner also. Everyone turned their head just to see his perfectly built body and handsome face. Girls from his age want him, but his attention is only meant for his wife.

"Mahal kamusta araw mo?" malambing na tanong ni Castriel sa kanyang asawa habang nakayakap ito.

"It was good. I met someone a while ago, although I don't really know her. I feel like she's so kind and thoughtful," sagot naman ni Elora sa kanyang asawa. Hinawakan niya ang kamay ni Castriel na sa bewang niya ngayon.

"You shouldn't talk to everyone who approach you. Not everyone are nice, others are just putting a show."

"I don't think she's just putting on a show mahal. Don't judge people just because of that, ano kaba."

"Sinasabi ko lang sa'yo, Mahal. Hindi lahat mabait kagaya mo."

Humarap naman si Elora sa kanyang asawa at ngitian niya ito. Ikinawit niya ang kanyang mga braso sa leeg ni Castriel ay hinalikan niya labi nito.

Their night together would always be like this having a conversation about what happened for their day and hugs each other to sleep.

Elora’s POV

They said that having a pretty face can solve everything. They always tell me that it is all thanks to my pretty face.

Hindi ko mawari kung bakit laging gano'n ang sinasabi sa akin ng mga taong nakapaligid sa akin. It's like ang mukha ko lang ang importante. I never think bad about people because I always wanted to look at their point of view in life.

"Elora nasan ba yang asawa mo?" inis na tanong ni Tita Juanita sa akin.

"Tita may urgent meeting daw po sila sa company nila," paliwanag ko naman kay Tita Juanita.

Tita Juanita is my father's older sister. Siya ang panganay sa mga magkakapatid. My father was the second eldest, and the first born son of the family. Tita Juanita became like a parent figure to me when my father died. But right now I can't understand her point.

She's always been like this kay Castriel parang ayaw niya dito. Nagsimula siyang maging ganito noong 1 year anniversary ng wedding namin ni Castriel. Sa tuwing tinatanong ko naman siya kung bakit ay wala siyang naisasagot sa akin. I didn't know why my aunt hate him this much when she really liked him for me way back then.

Nandito kami ngayon sa Casa Suarez for family dinner. Kasama ko si baby Jena na 8 months old palang. She's sleeping right now sa isa sa mga kwarto dito kasama ang nanny niya. Noong una ay ayaw ko siyang isama pero sabi ni Lolo gusto niya daw makita ang apo niya. Kaya isinama ko na si Jena kahit nagdadalawang isip ako na ilabas siya.

"Urgent meeting sa company or urgent meeting sa babae niya?" Nakataas ang kilay ni Tita Leah ngayon habang nakatingin ito sa akin.

"Leah! how could you say that to your niece husband!" saway naman ni Lolo sa kanya.

Tita Leah just rolled her eyes at umupo siya sa designed na upuan niya. Si Tito Leo naman ay umiling lang habang kumakain siya ngayon. I can't understand their hate to Castriel when back then pinupush nila ako na pakasalan siya.

"Elora can you tell your husband that at least magpunta naman siya on time sa family dinner natin," asar na sambit ni Tito Ken.

Tito Ken naman ay ang pangatlo sa mga magkakapatid. He's so strict to me noong nag-aaral pa ako. He never let me go out of the the Casa Suarez after 8 pm. Sa sobrang strikto niya sa akin ay takot akong sumaway sa mga utos niya dahil alam ko ang parusa niya.

Si Tito Leo naman ay ang bunso sa mga magkakapatid na lalaki. He's 2 years older at Tita Leah, and they are so close. Tito Leo is the most chill person here at the Casa Suarez. He never shouts at me or point out my mistakes. He would always listen first before he would talk.

"Everyday he's being disrespectful sa family tradition natin ah," ani naman ni Ate Charina while sipping her wine.

Ate Charina ay ang nag-iisang anak ni Tito Ken, she's one year older to me. At sobrang sungit nito sa akin. Lahat ng gusto ay kino-kontra niya, I feel like nagmana siya kay Tito Ken. We never had a good conversation laging umaabot ito sa pag-aaway naming dalawa. Ngunit ang away namin ay sigawan lang never na umabot ito sa physical fight.

Napayuko naman ako sa sa sinasabi nila. I can't defend Castriel dahil my grandparents didn't teach me to answer someone older to me kapag ganyan. Atsaka nasa harap kami ng pagkain ayaw ko na disrespect ang pagkain. Lolo and Lola always thought me not to fight or speak ill in front of food.

"Ano ba! Nasa harap kayo ng hapagkainan tapos ganyan sinasabi niyo?! Hindi niyo na nirerespeto ang biyaya sa harapan!" pagalit na sambit ni Lolo. Kaagad naman akong napaangat ng tingin sa kanya ng marinig ko siyang sumigaw.

"Papa can you please stop defending him, Papa. Kung hindi naman kasi tatanga tanga yang si Elora hinahayaan niya ang asawa niya na ganyanin siya," ani naman ni Tita Leah. Tinignan niya ako at ibinaling niya ang kanyang tingin sa kinakain.

"Tita Leah may nagawa po ba si Castriel na ayaw niyo?" mahinahon na tanong ko sa kanya. Ayaw ko talagang sagutin si Tita Leah dahil for sure maiinis na naman ito sa akin.

"Can you stop calling me 'Tita' apat na taon lang naman ang tanda ko sa'yo Elora!" pagalit na sambit nito sa akin at inirap niya ako.

"Leah! ano ba!" saway naman ni Tita Juanita sa kanya.

"Why? Just saying. Bawal ba ako magsalita ng opinion ko ngayon?"

Tita Leah ang bunso sa mga kapatid. She's 4 years older to me, but never kaming nagkasundo dahil magmula noong magkaisip ako at wala akong maalala kundi ang pagiging galit nito sa akin. I can feel that she hate me so much sa tono palang ng kanyang boses sa tuwing kausap niya ako. Dama ko naman na ayaw niya sa akin, but I did my best for her to like me. Because I feel like she's the older sister that I never had.

"Leah.. Mamaya na kayo mag-usap tungkol diyan kumain na muna tayo," mahinahon na sambit ni Lola.

Sinimulan ko naman ang pagkain ko habang may nadarama ako na masasamang tingin sa akin.

I always feel like that there's someone looking at me with an angry eyes. Ngunit hindi ko ito mawari, all I can see is my family looking normal. Sa tuwing nararamdaman ko ito ay sinusubukan kong tignan kung sino ngunit hindi ko mahanap kung sino ito.

Sometimes I can feel a chill on my spine sa tuwing nandito ako sa Casa Suarez. Naiisip ko nga minsan na baka ang nararamdaman ko nakatingin sa akin ang multo dito eh.

Noong matapos kaming kumain ay tumawag naman sa akin si Castriel kaya umakyat muna ako papunta sa balcony. Ayaw ko kasi sagutin ang tawag niya sa sala.

"Hello?" sagot ko sa tawag ni Castriel.

"Mahal, baka hindi na ako makakapunta diyan siya family dinner niyo," malungkot na boses na sabi ni Castriel. Para namang bumagsak ang balikat ko sa sinabi niya.

"Why? Na-extend ba meeting niyo?" tanong ko naman sa kanya.

Nakaramdam naman ako na ng isang nakakapangilabot na presensya sa aking likuran. Tumindig ang mga balahibo ko sa buong katawan ng nararamdaman ko ang presensya nito. I can feel it's evil intent, hindi ko magawang lumingon dahil sobrang takot ko ngayon.

Ito ba yung sinasabi ni manang na multo na nanunulak sa balcony dito sa Casa Suarez?

Sa sobrang takot ko ay nanatili akong nakatalikod at nakaharap sa kawalan dito sa balcony.

"Mahal, nandyan ka pa ba?" Parang natauhan naman ako ng marinig ko ang boses ni Castriel mula sa kabilang linya.

"Pasensya ka na Mahal ano nga ulit yung sinasabi mo?" tanong ko muli sa kanya. Sinubukan kong iwinaksi sa aking isipan ang takot na nadarama ko ngayon.

"Ang sabi ko ay nagkaroon kasi ng problema sa isa sa mga warehouse and we are going there to check it."

"Saan yan, Mahal?"

"Sa may Iloilo, Mahal. I think I can't go home this night okay lang ba na diyan ka mag-stay? Or uuwi ka sa bahay?"

"Uuwi ako, Mahal," mabilis na sagot ko sa kanya.

Hindi ko alam kung makakatulog ako dito matapos kong maramdaman ang takot na nararamdaman ko ngayon. Mas gusto ko nalang umuwi sa bahay namin.

Third Person POV

While Elora is talking to Castriel on her phone. Someone follows her and continues to linger at her back. This person followed her with the intention of pushing her off the balcony.

"Tapos na ba meeting niyo?" Rinig na rinig ang boses ni Elora kahit nakatalikod ito. She's leaning on the balcony right now without knowing that there's someone planning to push her.

This person listened to Elora’s conversation with her husband. They continue to stay at Elora’s back with a creepy smile on their face. Elora on the other hand continues to talk to her husband.

Palapit na ito kay Elora noong may marinig siya na umakyat sa papunta sa balcony. Mabilis siyang nagtago sa curtains nila dito at pinapanood kung sino ang umakyat. Napangiti naman siya nang makita niya kung sino ang nandito ngayon.

"This annoying girl ruined everything!" mahinang sambit nang bagong dating na tao sa balcony. Nahinto naman ito sa tapat ng kurtina kung saan nagtago ang isa pang sumunod kay Elora kanina.

Hindi naman narinig ni Elora ang sinambit ng bagong dating, dahil bukod sa malayo ito ay nasa kausap niya din ang kanyang atensyon ngayon.

The new person who came had the same plan as the first one. As they are about to push Elora her grandfather walk-in. And this person quickly ran away to their room. The other person leaves after seeing the other one walk closer to Elora.

They feel like their plan failed because as long as Elora’s alive they won't get any recognition or they will remember how they can't have what they wanted.

~~