Chapter Two
1594 Words
Chapter Two
Third Person POV
Matapos mawala ang nakakapangilabot na presensya ay mabilis na umalis si Elora sa balcony. Pumasok siya sa kanyang silid kung nasaan ang kanyang anak. Umupo siya sa bed at tinabihan ang natutulog niyang anak.
Mabilis ang paghinga at pagtibok ng kanyang puso ngayon dahil sa nararamdaman niya kanina. Nanginginig din ang kanyang mga binti at kamay ngayon dahil sa takot. Natatakot siya na baka makita niya ang nagmumulto dito sa Casa Suarez.
Elora have this fear of ghost, sobrang takot niya sa mga ito ay nahihimatay siya kapag nanonood horror movies.
That night, Elora left the Casa Suarez with a fear of seeing ghosts again. She doesn't want to go back there anymore. She knows that her aunt and uncle would be more happy not to see her again. But she's not doing this for them, she's doing this for herself.
"Mahal!" tawag ni Elora sa kanyang asawa na nasa kanilang silid ngayon.
"Hmm? is there something wrong?" malambing na tanong naman ni Castriel pagpasok niya sa walk-in closet kung nasaan si Elora.
"Kanino 'to?" tanong ni Elora at ipinakita ang kulay pulang lipstick. Nakita niya ito sa bulsa ng kanyang asawa. Si Elora kasi ang nag-aayos ng mga damit pinagsuotan ng kanyang asawa tuwing gabi.
"Ah yan ba? kay Kiarra yan nalimutan niya sa office kaya inuwi ko," sagot ni Castriel at mabilis niyang kinuha ang lipstick na hawak ng asawa niya.
"Nagpunta sa office si Kiarra?" nagtatakang tanong ni Elora.
Kiarra Juna De Vega is Castriel's younger sister. She's a famous vlogger and brand ambassador, and she hate the idea of working for their company. Kiarra doesn't want to even step into their company because it made her feel like a prison. That's what she said to Elora one time when she visited her at the house.
"Oo, nagpaalam kasi aalis daw papuntang Greece." Tumango na lang si Elora sa isinagot ng kanyang asawa. "Matagal ka pa ba?" dagdag na tanong ni Castriel.
"Malapit na akong matapos mauna kana sa higaan," sagot ni Elora sa kanyang asawa. Hindi parin mawala sa kanyang isipan ang dahilan ng kanyang asawa tungkol sa lipstick.
It bothers Elora so much because first of all Kiarra hates going to their company. Second, she knows how much Kiarra hated that brand of lipstick. Kiarra said that brand throw shades at her when she's their brand ambassador kaya alam niyang hindi niya ito gagamitin.
Elora's POV
Ilang araw na ang lumipas mula noong makita ko ang lipstick sa suit ni Castriel. Hanggang ngayon ay hindi pa rin mawala ito sa aking isipan.
Hindi ko naman matawagan si Kiarra dahil nakapatay ang phone nito. Even on her social media ay parang offline siya.
"Elora Hija," malumanay na boses na tawag ni Mama Lori sa akin. Mabilis naman akong napalingon sa kanya at nakita ko ang pag-aalala sa kanyang mukha.
"Mayroon po ba kayong sinasabi, Mama? Pasensya may iniisip lang po ako," natataranta ko namang sagot kay Mama Lori.
"Ano ba yang iniisip mo? Parang ang lalim naman ata."
Hindi ko alam kung sasabihin ko ba sa kanya ang tungkol sa nakita ko o hindi. I don't want her to think na pinaghihinalaan ko si Castriel. Dahil baka komprontahin niya ito at malaman pa ni Castriel. Ayaw ko na mag-away kami ni Castriel dahip lang sa lipstick na yon.
"Tungkol lang po kay baby Jena," pagsisinungaling ko nalang.
"Why? Is there something wrong about my granddaughter?" She looks very worried right now. She even put down the cup of tea that she's drinking.
"No, Mama. There's nothing wrong about her po. I'm just thinking about her future." I can't let Mama Lori be worried just because I lied.
"Is that so? I thought something happened. Elora, don't worry too much about those things."
"Masusunod po Mama."
"Just focus on taking care of her and your husband," she said with her cold voice.
This made me remember the first time I meet her.
Flashback.
"I don't like that girl, Castriel!" rinig kong sigaw niya mula sa kusina nila. Naka tayo ako ngayon sa b****a ng kusina nila.
"Mama! I love Elora so much," sagot naman ni Castriel sa kanyang ina. Natatakot ako na paghiwalayin niya kami. I love Castriel so much.
"She's not worth it to carry our last name. Ang babaeng katulad niya puro paganda lang. Walang laman ang utak!" pagalit na sagot ni Tita kay Castriel.
Tumakbo naman ako paalis sa ngunit nasagi ko ang vase. At kahit may nabasag akong vase ay patuloy ako sa pagtakbo palayo sa bahay nila.
End of Flashback.
Napailing naman ako at iwinaksi sa aking isipan ang mga pangyayari noon. Mama Lori changed she doesn't think of me like that anymore. I shouldn't think about what happened in the past .
Ilang oras pa ang lumipas ay umalis na si Mama Lori. Mayroon daw silang meet up with her amigas. Pag-alis niya ay umakyat ako sa silid ni namin kung saan natutulog si baby Jena. Umupo ako sa bed sa tabi niya at hinaplos ko ang kanyang buhok. Hinalikan ko ang kanyang noo bago ko kinuha ang phone ko na kanina pa nag-vi-vibrate.
From: 0921*****
What a nice sight. I can see your husband flirting at the coffee shop.
Kumunot naman ang noo ko noong mabasa ko ang text ng hindi kilalang number. Hindi ko sana papansinin ang text ngunit may kasunod itong picture.
It's a picture of a man wearing a gray suit and a woman wearing skimpy red dress. They are almost kissing but I can't see their face. But made my heart hurt because it's the same suit that's Castriel is wearing.
Rereplayan ko sana ang text ngunit na unahan niya ako.
From: 0921******
If you are wondering about the location. It's near your family business, it's a few buildings away from the Suarez group of companies.
Ayaw kong pagsuspenyahan si Castriel ngunit hindi mawala sa isip ko ang text. Tumayo naman ako sa higaan at nagpunta sa banyo upang maligo. While talking a bath my mind keep on imagining Castriel and that girl wearing a dress kissing.
"Elora baliw kana ba? Bakit naman gagawin yun ng asawa mo?" ani ko sa aking sarili noong matapos akong maligo.
Dumeretso naman ako sa walk-in closet para magbihis. At kaagad naman pumasok sa aking isipan ang lipstick na nakita ko sa suit niya. Hindi iyon nakatulong sa namumuong pagdududa sa aking isipan. Kaya imbes na pambahay ang suotin ko ay kumuha ako ng dress. Kinuha ko ang isang vintage french long sleeve brown dress. Pinaresan ko ito ng kulay cream na stilettos and some jewelries.
"Ate Rose, pakitignan po muna si baby Jena may pupuntahan lang po ako," ani ko sa nanny ni baby Jena pagbaba ko mula silid.
"Masusunod po, Ma'am Elora," sagot nito sa akin at umakyat na siya sa taas.
"Manang si kuya Lino bumalik na po ba?" tanong ko naman kay manang noong makita ko siya na dumadaan.
"Nako Miss Elora hindi pa po. Namatayan po kasi sila ng kamag-anak," sagot ni Manang sa aking tanong.
"Gano'n po ba? Manang magpadala po kayo ng tulong kay kuya Lino," utos ko at inabot ko sa kanya ang iilang cash na nasa wallet ko.
Lumabas na ako ng bahay at sumakay sa kotse ko. Marunong naman akong mag-drive ngunit magmula noong ikasal kami ni Castriel ay mas gusto niya na driver ang mag-drive para sa akin.
Paandarin ko na sana ang kotse ngunit napahinto ako noong may napansin ako sa rearview mirror. Nangilabot ako sa aking nakita mula sa salamin. Sa backseat ng kotse ay mayroong kulay itim na pigura. Sa sobrang takot ko ay mabilis akong bumababa sa kotse at lumayo dito habang sumisigaw ng tulong. Hindi ko na sinubukan pang tumingin muli dahil biglang humangin ng malakas at kumidlat. At ang huli kong natatandaan ay ang pagtawag ni manang sa aking pangalan.
Napamulat naman ang aking mga mata ng nakaramdam ako ng may mabigat na kung ano sa aking dibdib. Mabilis akong umupo at tumingin sa paligid. Sakto naman ang paglabas ni Castriel mula sa banyo ng aming silid.
"What happened?" tanong ko sa kanya.
"Manang said you fainted daw sa labas kanina. Nagmamadali nga akong umuwi from office noong tumawag sila sa office eh." Umupo naman sa tabi ko si Castriel at hinawakan ang kamay ko.
Nahimatay ako? Bakit wala akong maalala na lumabas ako ng bahay?Ang huli kong naalala ay yung nakahiga ako sa katabi ni baby Jena?
"I fainted? Ang huli ko naalala is yung humiga ako sa tabi ni baby Jena," sambit ko at ipinatong ko ang aking ulon sa balikat ni Castriel.
"Maybe dahil yan sa sobra mong pag-iisip tungkol sa nararamdaman mo noong nasa Casa Suarez ka."
Naikwento ko kasi kay Castriel ang naramdaman ko noon. Ang sabi niya ay baka nag-o-overthink lang ako. Ngunit hindi kasi talaga mawala sa isipan ko yung naramdaman ko na yun.
"Siguro nga," maikli kong sagot.
Castriel just nod and ask if we can take a rest because maaga pa daw siya bukas
That night I slept with a question on my mind. Why the hell did I fainted outside? when all I can remember is laying beside baby Jena.
Unknown POV
"Elora my dear, let's start?"
I type a text message to Elora as a sign of the start of her life being in hell. And also as a start of revenge to her.
To: Elora
I saw knives in the store and all I can think about is how they would look good on your chest.
~~
- Writer
