“Ayı olduğun doğru ama ben senin yavrun değilim.”
“Doğru sen benim karımsın.”
Gülay bu dediğine bişey demedi. Cevabını yataktan çıkarak verdi:
“Açım ben kahvaltı yapalım.”
Diyerek aşağı indi.
Serhat uzun uzun baktı. Onunla uğraşmak gerçekten hoşuna gidiyordu.
Yaşanılanları düşünce, gerçekten Gülay olmasa kesin kafayı yerdi, bir sürü kişiyi gözünün kırpmadan öldürürdü. Öyle olmadı tabi, ama Gülay’ın fazlasıyla etkisi vardı. Bir an adam öldürmek mi Gülay’ın inadını çekmek mi diye geçirdi aklından. Adam öldürmek daha cazip gelsede Gülay’a kıyamadı. Gülerek sağa sola kafasını salladı. Gerçekten bütün dengeleri bozulmuştu.
Yaşadıklarını anlamlandıramıyordu. Normalde hiç yapmadığı hatta yapmayacağı şeyleri yapıyordu. Kadınlara saygı duyan bir adamdı ama bu durum Gülay da tam tersi oluyo
