Esra Deniz’in mezarına ilk kez geliyordu. Deniz’in ailesi, Tuğkan, Farah, Alihan ve Pars mezarın başına toplanmışlardı. Deniz’in annesi dua okurken diğerleri getirdikleri çiçekleri mezarlığın üzerine bıraktılar ve su oluklarını doldurdular. İçlerinde en mağruru Tuğkan’dı. Alihan sayesinde hiç babasızlık problemi çekmemişti ama yine de babası ölmüş yetim bir çocuktu. Çağrı’ya babasını anlatıyor, üzülmüyormuş gibi yapmaya çalışıyordu ve bu tavrında bile bir asalet vardı. Esra oğlunun Tuğkan gibi bir abisi olacağı için memnundu.
Tomris Farah’la uğraşmak istemediği için gelmemişti ama herkes gittikten sonra muhakkak uğrardı. Çağrı üşümesin diye Alparslan’lar erken ayrıldı. Pars da düştü yanlarına.
“Babanlara gidiyorsun demek,” dedi inanamayarak. “Valla helal olsun Esra olmazı oldurdun.”
“
