“เพิ้งตรงไหน แต่งแบบนี้ นุชออกจะเซ็กซี่ แกนี่ไม่มีรสนิยมเลย ยายหวาน” น้ำตาล เพื่อนที่ไปงานปาร์ตี้ที่บ้านวีรนุชพร้อมภาสกรเมื่อวันก่อนขัดขึ้นด้วยความหมั่นไส้
“เซ็กซี่? โอ๊ย เอาตาส่วนไหนมองไม่ทราบ ปกปิดมิดชิดเหมือนหลุดมาจากสมัยพระเจ้าเหาแบบนี้นะเหรอ เซ็กซี่” ตอนที่พูดเจ้าตัวซึ่งอยู่ในชุดเปิดบนเปิดล่างพยายามยืดตัวเชิดหน้าขึ้น แต่ไม่มีใครสนใจเธอสักนิด
น้ำตาลอ้าปากจะต่อปากต่อคำ แต่วีรนุชส่งสายตาปราม แล้วก็เรียกหาเมนูมาเพื่อสั่งอาหาร ซึ่งเธอก็สั่งมาสองอย่าง เพราะหิวมาก
“สั่งยังกับพวกทำงานใช้แรงงาน” สาวคนเดิมกระแนะกระแหนขึ้นอีก “ทำงานพีอาร์มันต้องสวยหน่อยนะจ๊ะ พีอาร์หน้ามันเยิ้ม หุ่นเผละ ใครเขาจะอยากทำงานด้วย”
“อย่างนุชน่ะ ห่างไกลคำว่าเผละหลายร้อยโยชน์ อ้วนได้อีกเยอะ” ภาสกรอดรนทนไม่ได้ ช่วยแก้ต่างให้หญิงสาวที่ตนรัก “แต่หุ่นแบบตัวเองนั่นแหละ อ้วนง่าย ระวังหน่อยแล้วกัน”
“นี่หาว่าฉันเผละเหรอ
