“เมื่อไม่มีใครเชื่อใจใครได้อีก... กฎใหม่คือ ‘คำมั่น’ ที่ผูกด้วยเลือดเท่านั้น”
เวลา 05:55 น. ก่อนรุ่งสางหนึ่งนาที
เสียงกลองโบราณดังก้องทั่วแคมป์
ผู้เล่นทั้ง 23 คน ที่เหลือรอดมาจากพรรคกษัตริย์ อำมาตย์ และไพร่ ถูกเรียกรวมที่ “ลานกลาง”
ตรงกลางมี “แท่นศิลาลงยันต์”
ข้างแท่นคือหมึกสีดำสนิท กับมีดขนาดเท่านิ้วก้อย
และกระดาษพับรูป “ตะขาบ” วางอยู่เรียงราย 23 แผ่น
ระบบประกาศ:
“ขอต้อนรับเข้าสู่พิธี ‘ปิดสัญญา’ ก่อนรอบสุดท้ายของเกม”
“เพื่อคัดเลือก ‘ผู้รอดชีวิต’ ที่แท้จริง… ทุกคนต้องเข้าสู่พันธะใหม่”
เงื่อนไข ‘สัญญาเลือด’:
– ผู้เล่นทุกคนต้อง “ใช้เลือดของตนเอง” เขียนชื่อบนกระดาษรูปตะขาบ
– เมื่อเซ็นแล้ว คุณจะถูกผูกด้วยพันธะ ‘ห้ามคิดทรยศพรรค’
หากมีเจตนาแม้เพียง 1 วินาที ระบบจะ “จุดเลือดให้ระเบิดในหัวใจ”
– แต่ถ้าไม่เซ็น... จะถูกคัดออกอัตโนมัติทันที ( = ตาย)
ทีละคน... เซ็นชื่อด้วยเลือด
เตชินท์เอ่ยเบา ๆ ขณะเขียน
“นี่คือพันธะ... หรือแค่การปิดปากเราทุกคน?”
พริมตอบ
“มันอาจเป็นทั้งสองอย่าง... แต่ถ้าเราไม่เซ็น เราไม่มีทางได้เห็นพรุ่งนี้”
หมายเหตุพิเศษของระบบ
“มีผู้เล่นหนึ่งคน... ถูกฝัง ‘คำสาปย้อนกลับ’ถ้าเขาคิด ‘เสียสละตัวเอง’ เพื่อให้คนอื่นรอดระบบจะปฏิเสธการเสียสละนั้น และฆ่าทั้งสองคนแทน”
(คำถามในใจของผู้เล่นทั้งหมด)
ถ้าช่วยใคร = ตาย
ถ้าไม่ช่วยใคร = อยู่
งั้น... ‘การรอด’ ยังเรียกว่าเป็นมนุษย์อยู่ไหม?”
ระบบปิดพิธี
“เมื่อพระอาทิตย์ขึ้น เกมสุดท้ายจะเริ่ม”
“จำนวนผู้รอดจะไม่จำกัดแต่กฎคือ ต้องมีคน ‘รับผิดชอบ’ ต่อชีวิตที่รอดออกไป”
“ถ้าไม่มีใครยอมรับบทนั้น = ทุกคนตายถ้ามีเกิน 1 คนอาสา = จะเข้าสู่ ‘ดวลสุดท้าย’ เพื่อให้เหลือคนเดียว”
ปิดท้ายตอน
พรรคกษัตริย์เดินกลับห้องพักชั่วคราว
พริมแอบกระซิบเตชินท์กลางคืน
“ถ้าไม่มีใครอาสา... ฉันจะเป็นคนรับผิดชอบเอง”
“แต่ถ้ามีใครอาสาก่อนฉัน… ฉันจะฆ่าเขา เพื่อได้สิทธินั้นกลับมา”
เตชินท์หันไปมองเธอในความมืด
เขาไม่รู้... ว่าเธอกำลังล้อเล่นหรือพูดจริง