มีเรื่องจะบอก…1/3

608 Words
ประมาณห้าทุ่มลาภิศร์ก็โทร. เรียกอินทนนท์ออกมานั่งดื่มเหล้าเป็นเพื่อนที่บาร์แห่งหนึ่ง ผู้ชายสองคนดูจากลักษณะภายนอกเหมือนไม่มีอะไรแตกต่างกันนัก รูปร่างหน้าตาจัดว่าดูดีทั้งคู่แต่คนละแบบตามแต่ที่ใครจะชอบหนุ่มหล่อคมเข้มแบบอินทนนท์หรือหนุ่มหล่อขาวสไตล์กร้าวใจอย่างลาภิศร์ แต่ลึกลงไปมีแค่เจ้าตัวเท่านั้นที่รู้ว่าทั้งสองคนมีพื้นฐานครอบครัวแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง คนหนึ่งเกิดมาแทบไม่ต้องพยายามไขว่คว้าที่จะมีชีวิตที่ดี ส่วนอีกคนทำงานทุกอย่างตั้งแต่จำความได้ แต่ทั้งคู่ก็เป็นเพื่อนสนิทกัน อินทนนท์มองลาภิศร์ที่นั่งกระดกเหล้าเพียว ๆ อย่างไม่พูดไม่จามาสักพักก่อนจะถาม “มึงเลิกกับว่านแล้วเหรอ” คำถามนั้นทำให้เจ้าตัวตวัดสายตามามอง ก่อนจะเลิกคิ้วแล้วตอบ “เออ บอกเลิกไปแล้ว ไหน ๆ ก็จะเลิกอยู่แล้ว” “ว่านคงเสียใจมาก” เขาดูไม่สนใจกับประโยคบอกเล่านี้ มุมปากยกขึ้นในเชิงเยาะเหยียด “ดีนะที่เลิกไปได้ ยังจะมาโกหกกูว่าท้องอีก” “เฮ้ย จริงเหรอ” “เออดิ แต่กูไม่เชื่อหรอก กูไม่เคยพลาด” เขาย้ำอย่างมั่นใจ “คนอย่างกูไม่ยอมพลาดเรื่องแบบนี้ให้ใครมาแบล็กเมลกูได้หรอก ผู้หญิงหาที่ไหนก็ได้แบบนั้น กูไม่เอามาเป็นแม่พันธุ์ให้กูอยู่แล้ว” เหลือบมองหน้าเพื่อนที่กำลังขมวดคิ้วมีวี่แววกังวล “ทำไม เป็นห่วง? มึงชอบรึไง ดูใส่ใจนี่หว่า ถ้ามึงชอบจะรับของเหลือเดนกูก็ได้ กูไม่ติด” ปกติของที่เขาไม่ใช้แล้ว หรือใช้แค่ครั้งสองครั้งแล้วเบื่อ เขาก็ยกให้อินทนนท์จนเป็นเรื่องปกติ ลาภิศร์เป็นลูกคนรวยที่ถูกสปอยล์แบบขั้นสุด ใช้เงินราวกับเบี้ย ไม่เคยแคร์ใคร และหากคิดจะทำอะไรก็ไม่สนใจว่าใครจะเดือดร้อนเพราะเขาหรือไม่ “มึงพูดงี้ได้ไง ว่านเป็นคน เป็นแฟนมึงนะเว้ย ไม่ใช่สิ่งของ” อินทนนท์รู้สึกเดือดดาลแทนกับคำพูดที่ไร้ความรับผิดชอบของคนที่เป็นเพื่อน แต่อีกคนกลับยังทำหน้าตาเฉยชา ไม่ทุกข์ไม่ร้อน “กูไม่เคยคิดว่าว่านเป็นแฟน ก็แค่แก้ขัดชั่วคราว ผู้หญิงแบบนั้นหาเมื่อไหร่ก็ได้ แค่ควานมือเข้าไปในกลุ่มผู้หญิงที่เดินผ่านก็ได้มาแล้ว” คำพูดดูถูกที่ออกจากปากเพื่อนสนิททำให้อินทนนท์ถึงกับกำหมัดแน่น เขารู้ว่าลาภิศร์ไม่ใช่คนนิสัยดีอะไรนักโดยเฉพาะกับผู้หญิง แต่กับเขาไอ้เพื่อนรวยไม่ธรรมดาคนนี้มีน้ำใจให้เสมอ เขาสงสารวารีรินจับใจ เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่หาได้ทั่วไปแบบที่ลาภิศร์พูด และไม่ใช่ผู้หญิงทั่วไปแบบที่เพื่อนของเขาชอบหว่านเสน่ห์ใส่พอได้แล้วก็ขว้างทิ้งแบบที่มันชอบทำ ถ้าไม่คิดว่ามันคอยช่วยเหลือเรื่องเงินค่าเล่าเรียนของเขาจนเรียนจบมาได้ เขาคงซัดมันให้หน้าคว่ำแทนผู้หญิงที่มันพูดถึงแล้ว ^ ^ ^ ***มั่นนัก ก็ปล่อยบักหลอดไปนะคะ อ่านแล้วกดติดตาม คอมเม้นต์เป็นกำลังใจให้มนสิด้วยนะค้า อย่าลืมน้า Ebook มีทุกเรื่องที่เว็บ meb กดได้เลยค่า สำหรับเรื่องนี้รอแป๊บน้า กำลังจัดการบบักหลอดอยู่ค่า
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD