มีเรื่องจะบอก…1/1
854 Words
ชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามาในห้องซึ่งอยู่ในคอนโดที่ตัวเองซื้อไว้ก็เห็นหญิงสาวคนที่คบกันมากว่าหนึ่งปีนั่งรออยู่ที่โซฟา เธอมีสีหน้าเป็นกังวลเมื่อหันมามองหน้ากัน ในขณะที่ตัวเขาเองก็มีเรื่องจะพูดกับเธอด้วยเช่นกัน
“พี่ลอส ว่านมีเรื่องจะบอก”
วารีรินลุกขึ้นพูดกับชายหนุ่มคนที่มีส่วนต้องรับรู้เรื่องนี้ด้วย
“พี่ก็มีเรื่องจะพูดกับเธอเหมือนกัน”
ทั้งสองคนจ้องตากัน คู่หนึ่งฉายแววความสั่นไหว แต่อีกคู่เป็นไปในทางตรงกันข้ามกันอย่างสิ้นเชิง จะว่าไม่มีความรู้สึกอะไรหลงเหลืออยู่ก็ไม่เชิง หรือมันไม่เคยมีตั้งแต่แรกแล้วก็เป็นได้
“พี่ลอสพูดก่อนก็ได้ค่ะ”
ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าลึก มองใบหน้าเรียวมนเครื่องหน้าสวยรับกันทั้งปากจมูกคิ้วคางของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า ยอมรับว่าเสียดายที่ต่อจากนี้จะไม่ได้เจอกันอีก เขาและเธอต้องจบกันแค่นี้หลังสอบเสร็จเธอก็แค่เป็นของควงเล่นในมหาวิทยาลัยไปวัน ๆ เท่านั้น เขาแค่พาเธอเข้ามาในชีวิตชั่วคราวเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ ไม่เคยคิดถึงอนาคตข้างหน้าที่มีเธอ ไม่ช้าก็เร็วมันก็ต้องมีวันนี้ ก่อนจะเอ่ยปากออกมาด้วยสีหน้าไม่รู้สึกรู้สาอะไร
“เราเลิกกันเถอะ”
ดวงตาของวารีรินตื่นตะลึงกับคำบอก หัวใจสั่นสะท้านกับการที่จะถูกทอดทิ้งทั้งที่ปัญหาใหญ่กำลังเผชิญอยู่ตรงหน้าให้ต้องรับมือ
“พี่ลอส ว่านท้อง!” เธอพูดสวนออกไป
“อะไรนะ ท้องได้ยังไง กับใคร”
เป็นคำถามที่ออกจากปากโดยอัตโนมัติของผู้ชายที่คิดว่าตัวเองป้องกันอย่างดีทุกครั้ง
“ก็ท้องกับพี่ลอสไง จะให้ว่านท้องกับใครล่ะ เรานอนด้วยกัน”
“แต่พี่ก็ป้องกันไงว่าน ทำไมปล่อยให้ตัวเองพลาดได้ล่ะ”
ในกระแสเสียงเต็มไปด้วยความโกรธและไม่พอใจ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันจะเกิดเรื่องผิดพลาดแบบนี้ขึ้นมาได้ วารีรินก้มหน้าเงียบ กัดริมฝีปากที่สั่นระริกไว้อย่างจนคำพูดรู้สึกว่ารอบกายมืดมนไปหมด ก่อนที่จะบอกเรื่องนี้กับเขาเธอคิดทบทวนอยู่นาน เธอเก็บเรื่องนี้ไว้รอจนสอบเสร็จในวิชาสุดท้ายถึงได้กล้าบอกเพราะไม่อยากให้มันกระทบกระเทือนถึงเขาด้วย
“ว่านก็ไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้น”
“ก็ไม่ต้องให้มันเกิดสิ”
คำพูดนั้นทำให้ดวงตากลมโตที่มีน้ำคลอขลังเหลือบขึ้นมองก็ประสานเข้ากับดวงตาคมที่จ้องเธอด้วยแววตาที่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
“พี่กำลังจะไปเรียนต่อเมืองนอก และกำลังจะบอกเลิกกับเธอด้วย เธอจะให้มันเกิดขึ้นได้ยังไง”
ขณะที่ทั้งคู่กำลังยืนมองหน้ากันอยู่เสียงจากสมาร์ตโฟนของลาภิศร์ก็ดังขึ้น เขาหลุบสายตามองที่หน้าจอแล้วกดรับโดยเร็ว
“ครับน้องฟ้า” น้ำเสียงที่พูดกับคนในสายนุ่มนวลน่าฟัง แต่สายตาแข็งกร้าวกำลังจ้องเธอเหมือนจะบอกว่า ‘เงียบปากไว้’
“อีกสิบนาทีเจอกันครับ พี่เอาของมาเก็บที่คอนโดแล้วเดี๋ยวออกไปเลย”
เขาลดมือที่จับสมาร์ตโฟนลงโดยที่สายตายังไม่ละจากเธอไปไหน
“พี่ลอสจะออกไปไหน”
หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเอ่ยถามเสียงหวิว
“ทำไมต้องบอกเธอให้รู้ด้วย ก็รู้นี่ว่ากำลังจะออกไปกับผู้หญิงคนอื่น ส่วนเรื่องท้อง...”
“ว่านไม่ได้ท้องจริงหรอกค่ะ”
“เธอเล่นอะไรของเธอ” ดวงตาคมจ้องมองหญิงสาวในชุดนักศึกษาด้วยแววตาโกรธจัด คนถูกมองจึงได้ฝืนยิ้มมันออกมา ให้หน้าตาดูตลกร้ายที่สุด
“ก็ว่านเห็นว่าช่วงนี้พี่กับยัยฟ้าใสสนิทกันมาก แบบนี้ใช่มั้ยถึงจะเลิกกับว่าน”
“อืม ใช่ ที่ผ่านมาเธอคิดเหรอว่าพี่จริงจังกับเธอ มันก็แค่เล่น ๆ แค่ให้เธอช่วยให้เรียนจบเท่านั้น อ้อ...แต่ถึงจะท้องจริง ก็ไปจัดการซะ ถ้าจะเก็บไว้ก็เรื่องของเธอ ดูแลเองแล้วกัน บอกตรงนี้เลยว่า ‘พี่ไม่เอา’ ชัดนะ”
เขากระแทกเสียงในประโยคสุดท้ายเน้นย้ำอย่างหนักแน่นก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้อง ใช้เท้ายันประตูปิดเสียงดังให้คนที่ยังอยู่รับรู้ถึงอารมณ์ที่ไม่พอใจถึงขีดสุดของตัวเอง วารีรินได้แต่เก็บสีหน้าและอารมณ์ต่าง ๆ ที่ประเดประดังเข้ามาไว้ในอก เมื่อเขาไม่ต้องการแล้วเธอจะเอาไงกับชีวิตของเธอและ...ลูกต่อไป
^
^
^
***จะเรียกมันว่าอะไรดี บักหลอด เดี๋ยวกรรมจะตามทันแกเอง แกโดนฉาบแล้ว
***โปรดติดตามตอนต่อไป และคอมเม้นเป็นกำลังใจให้กันด้วยน้า
- Writer
