27. เสนอตัว
1370 Words
GO Motor
“นัดไว้หรือเปล่าค่ะ”
“ก็ไม่เชิงค่ะ แต่ก็นัดไว้” การพรีเซนต์เยื้องค้นในวันนั้นที่เจอกัน เอลี่เอาชิ้นงานเก่าๆ ที่บริษัทเคยได้รับความไว้วางใจจากลูกค้ามาเสรอแต่พชรบอกว่ามันยังไม่โดนใจ
เพราะมันไม่มีชิ้นไหนที่เกี่ยวข้องกับนวัฒตกรรมยานยนต์
“คุณพชรไปตรวจงานที่โรงงานคะ”
“ที่อุตสาหกรรมเหรอคะ”
“ค่ะ”
“ดิฉันไปเจอที่นั้นได้ไหมคะ จะได้ไม่รบกวนเวลางานของคุณพชรเขาด้วย” เอลี่ถือโอกาสนี้ศึกษาข้อมูลอื่นๆ ไปด้วยเลยเพื่อนำมาต่อยอดงาน
รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง
“ขอโทรถามก่อนนะคะ”
...
“คุณพชรแจ้งว่าได้ค่ะ แต่อาจจะมีเวลาไม่มากถ้าคุณอยากพบ”
“แค่นี้ก็ดีแล้วคะ ขอบคุณมากนะคะคุณณิชา” เออีสาวบอกลาคุณเลขาของเจ้านาย เธอไม่รอช้ารีบตรงไปยังจุดหมายย่านอุตสาหกรรมยานยนต์
โรงงาน
“ว๊าว! สุดยอดไปเลย”
“ถึงโรงงานของผมจะก่อตั้งไม่นานเมื่อเทียบกับเจ้าอื่น แต่มันก็สร้างมาด้วยคนที่รักและมีความรู้ด้านนี้โดยตรงถึงสามคนด้วนกัน นี้ครับผู้ก่อตั้งทั้งสามคน” พชรพาเออีสาวเดินทัวี์ทั่วโรงงานจนมาถึงกระดานที่เล่าถึงความเป็นมา
ใบหน้าชายชราทั้งสามกำลังยิ้มให้กล้อง แต่ภาพในอดีตที่พวกท่านช่วยกัยซ่อมรถไปจนถึงพัฒนาเครื่องยนต์ส่วนต่างๆ ด้วยตัวเอง และส่งต่อมายังรุ่นลูก
“ทำไมตรงนี้ยังไม่มีรูปเหรอคะ”
“ลูกชายอารัตน์ยังไม่ขึ้นเป็นceoอย่างเป็นทางการครับ ส่วนลูกชายของอานพก็เรียนไม่จบ และอานพก็เสียไปแล้ว ตอนนี้เลยมีผมดูแลคนเดียวทั้งที่บริษัทและที่โรงงาน”
“อ๋อ!”
“จริงๆ อารัตน์ตอนนี้อยู่ที่ต่างประเทศครับคุมสายผลิตที่นั่น ลูกชายเลยถูกเรียกกลับมาแต่มันก็ยังไม่รับหน้าที่เต็มตัวสักที”
พชรบ่นอ่อนใจแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร จริงๆ แล้วเขาก็เริ่มชินที่ต้องสิ่งวุ่นทำงานตลอดเวลา
“ดิฉันว่าจากที่ได้มาสถานที่จริงวันนี้ของที่ดิฉันมียังไม่ตรงคอนเซ็ปสักเท่าไร ขอเวลาไม่เกินหนึ่งสัปดาห์นะคะจะขออนุญาตเข้าพบอีก”
“ตามสบายครับ ถ้าผมไม่ติดงานอะไรคุณอยากมาพบผมเมื่อไรก็ได้เลย” ะชรยืนล้วงกระเป๋าสบายๆ ระหว่างสนทนากับเออีจากเดอะวัน มันก็นานมากแล้วนะที่ไม่มีใครสนใจเรื่องพวกนี้ สาวๆ แต่ละคนร้องขอแต่ให้พาไปเที่ยว ช็อปปิ้งและดินเนอร์ในร้านหรูๆ ไม่มีใครสนเรื้องโรงงานผลิตอะไหล่ยนต์
และคนนี้ก็ดูไม่ใช่ผู้หญิงประเภทนั้น สาวเจ้าตั้งใจฟัง จดทุกคำพูดและใส่ใจที่ทุกรายละเอียดได้เป็นอย่างดี
“รบกวนเวลาคุณพชรสักนานเลย วันนี้สนุกมากเลยคะ”
“สนุก?”
“คะ! ดิฉันไม่เคยรู้เลยนะคะว่าใต้กระโปรงรถมีอะไรบ้าง แต่พอมาที่นี่วันนี้แล้วเหมือนโดนผ่าพุงตัวเองจนเห็นกระเพาะ ลำไส้ เห็นเครื่องในหมดเลย”
^^
“ครับ! ยินดี” ใบหน้าจิ้มลิ้มทำเอาคนมองหูแดง
พชรนึกในใจว่าน่ารักขนาดนี้ทำไมถึงโสดได้นะ แฟนสาวคนนั้นไม่น่าทิ้งเธอได้ลง
“ดิฉันลานะคะ”
“ค ครับ!”
คงเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของฝ่ายขาย เธอคุยเก่งเป็นกันเอง ยิ้มง่าย แถมยังน่ารักซะจนโดนตกไปเต็มๆ
18.30 น.
“โธ่! ต้องรออีกนานแค่ไหนคะ”
...
“นี้! ไหนว่ามีบริการช่วยเหลือลูกค้ายี่สิบสี่ชั่วโมงไง หลอกลวงผู้บริโภคเหรอวะ”
...
“ปัดโธ่เว้ย!!!”
-_-!
เสียงโวยลั่นของคนน่ารักที่ดูระดับความโมโหคงคงล้มช้างทั้งตัวได้ง่ายดาย
สาวร่างเล็กยื่นกระทืบส้นเข็มรัวๆ หลังจากคุยสายกับใครบางคน
“มีอะไรเหรอครับ”
อ้อ...
พชรเหลือบเห็นยางคู่หลังแบนราบติดพื้นดิน ไม่ต้องบอกว่าเธอเหวี่ยงวีนอะไร
“บริการยี่สิบสี่ชั่วโมงไม่มีอยู่จริงหรอกครับ ถ้าอยากได้แบบนั้นคงต้องหาแฟนเป็นช่างสักคน”
ฮาๆๆ
“งั้นเวลานี้ดิฉันคงต้องหาเอาแถวนี้” เอลี่หัวเราะแห้งๆ และแกล้งเย้ากลับไป ในใจอยากตะโกนใส่ว่าตลกมากเหรอมึง
“เวลานี้เหลือก็แค่ผมแล้ว”
“งั้นก็ช่วยไม่ได้...อ๊ะ!!” โดนคนเจ้าชู้หยอดใส่อีกครั้งเอลี่ถึงกับหน้าแดง ความโมโหเมื่อกี้มลายสิ้น ไม่แปลกที่แม่ดาราคนนั้นจะหลงอีตานี้
“แล้วที่ศูนย์เขาว่าไงครับ”
“รอค่ะ ช่างไม่พอ ช่าง...แม่ง!”
...
“ขอโทษคะ งั้นเดี๋ยวดิฉันขับลากๆ ไปหาเปลี่ยนข้างนอกแล้วกัน” หญิงสาวเผลอสบถเพราะโมโหว่าตัวเองเสียฟอร์ม แต่ตอนนี้เย็นมากแล้วคงต้องรีบกลับก่อนจะมืดกว่านี้
“ได้ที่ไหนกันครับ เดี๋ยวยางเสียหมด”
“ก็เปลี่ยนมันให้หมดแหละคะ จะได้สิ้นเรื่องสิ้นราว”
“ไม่ได้! มันอันตรายและเสียยางดีๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมให้ช่างเปลี่ยนให้ ขึ้นรถสิครับ”
“ไม่รบกวรดีกว่าค่ะ เดี๋ยวดิฉันลองโทรตามศูนย์บริการอีกที เชิญคุณพชรกลับก่อนเลยคะ” ว่าแล้วเอลี่ก็รีบต่อสายเต็มวีนศูนย์บริการแบบสิบเต็มสิบไม่หัก
“โรงงานผมจะปิดแล้ว และคนที่ไม่เกี่ยวข้องก็ห้ามอยู่ในพื้นที่นี้ แถวนี้ไม่มีรถสาธารณะผ่าน มีก็แค่ผีนะครับ ไม่กลัวก็ตามใจ”
ปังง!!
“รบกวนด้วยนะคะ ดิฉันขอติดรถไปลงข้างหน้าแล้วกัน^^” พูดเรื่องผีปั๊บคนขี้กลัวรีบกระโดนขึ้นนั่งทันที
สกายไลน์สีน้ำเงินเข้มแต่งสวยมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมีตุ๊กตาหน้ารถนั่งคาดเข็มขัดพร้อมเดินทาง
คล๊อก ก ก
คนที่บอกว่าจะลงปากทางหลับกรนเสียงดังลั่น
แอร์เย็นๆ ในรถบนท้องถนนที่แสนติดขัดย่านชานเมือง ทำเอลี่หลับซะหมดสวย
“เราแวะโรงแรมข้างหน้านั้นรอให้รถหายติดก่อนค่อยกลับดีไหมครับ”
“แวะ? ที่ไหนนะคะ”
“โรงแรมครับ ทานข้าวกัน”
อ้อ!!
ผู้บริหารจีโอมอเตอร์ขึ้นชื่อเรื่องเจ้าชู้ประตูดิน แต่พชรคงไม่สนคนธรรมดาหรอกมั้ง เพราะรายนี้คั้วแต่ดารานางแบบแต่ไม่ยักจะคบใครจริงจังสักคน
“มื้อนี้ดิฉันขอเป็นเจ้าภาพนะคะ”
“คุณจะติดสินบนผมเหรอ”
“บ้า! เปล๊า! สินบงสินบนอะไร” เอลี่แอบติดผลประโยชน์นิดหน่อย อย่างน้อยก็ขอบคุณที่เขาขับรถให้เธอนั่งสบายๆ
จะปล่อยให้คนขับรถเลี้ยงข้าวด้วย แบบนั้นมันก็เกินไป
“งั้นก็หารนะคะ”
“แต่ผมเป็นผู้ชายนะ”
“อ้าว! นี้เหยียดเพศเหรอคะ”
“เฮ้ยไม่ใช่อย่างนั้น หารก็หารครับ แต่ผมกินเยอะนะ คุณนั่นแหละจะขาดทุน”
“ฉันหิวจนกินช้างได้ทั้งฝูงเลย”
“เอาซี้! ใครจะขาดทุนมาดูกัน”
มื้อค่ำปิดจบไปหลายพัน นับจานบนโต๊ะแล้วเป็นฝ่ายหญิงที่ชนะขาดรอย
เนื้อย่างรูปแบบต่างๆ เออีสาวฟาดเกลี้ยงมีแต่ผักที่ไม่แตะสักนิดเดียว เอวขนาดยี่สิบสี่ยัดทุกอย่างลงกระเพาะบางๆ นี้หมดได้ยังไง
“ผมว่าถนนคงโล่งไปบ้างแล้วแหละครับ งั้นเรากลับกันดีกว่า เดี๋ยวจะดึกกว่านี้”
“เดี๋ยวดิฉันลงตรงแยกข้างหน้าแล้วกันนะคะ”
“ครับ”
...
“คุณครับ! คุณอริ!”
“อ้อ!”
“ถึงแล้วครับ”
“ถึงแล้ว? ขอบคุณมากเลยนะคะ”
“แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะครับ”
“ขับรถกลับดีๆ นะคะคุณพชร บ๊ายบาย” เออีสาวโบกมือลาพร้อมฉีกยิ้มสดใสทั้งที่ขี้ตากรัง
ท้องอิ่มแอร์เย็นบนเบาะนุ่มสบายจนหลับสนิทไปอีกที
“เอ๊ะ! มาไงวะ” เอลี่คิดว่าน่าจะอยู่กลางสี่แยกไฟแดงตรงทางเข้าเมืองแต่ที่ไหนได้ เขากลับมาส่งถึงหน้าคอนโด นึกไม่ออกเลยว่าบอกเขาตอนไหน
- Writer
