28. เอาให้ชัด
1230 Words
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เอ้าป้า”
“เปิดห้องหนูเอลี่ให้หน่อยจ้ะ ป้ามาทำห้อง”
“ได้คะ สักครู่” เป็นธรรมดาที่สองเพื่อนรักจะมีคีย์การ์ดของอีกคน ในยามมีธุระเร่งด่วน ไม่ว่าใครก็เข้าห้องอีกคนได้สบาย
“หนูอันไม่จ้างป้าบ้างเหรอ”
“อันชอบทำเองมากกว่าคะ เดี๋ยวป้าจะหาว่าอันจุกจิก”
“อู้ย! ไม่หรอกจ้ะ”
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
ไม่นานอีกห้องก็มีคนเคาะประตูและคนไม่ระวังตัวก็ก้มๆ เงยๆ เพราะไม่คิดว่าพชรจะมา
โอ้ว...
เสื้อยืดคอกว้างก้มทีเห็นไปถึงสะดือ ชายหนุ่มรีบสลับหน้าหนีไปอีกทางเพราะเขาเป็นคนมีมารยาทพอตัว
“อ้าวคุณพี มาทำไมคะ”
“ผมเอาขนมมาฝากครับนี้เจ้าดัง และก็ไถ้โทษที่เบี้ยวเดตแกวันนั้นด้วย”
“อันลืมไปหมดแล้วคะ ไม่เห็นต้องคิดมาก” เอาจริงๆ ว่าเฑอเองก็ลืมพีไปเลยเช่นกัน เพราะมัวแต่ยุ่งๆ เรื่องหลายอย่างจนไม่นึกถึงสักนิด
“อยู่เดียวเหรอครับ”
“ป้าก็อยู่คะ”
“อ๋อ! อริมันออกไปทำงานแล้วคะ อยากเจอมันเหรอ”
“ไม่ครับ! ผมแค่ถามถึงฉยๆ งั้นผมขอตัวนะ”
“ขอบคุณสำหรับขนมนะคะ”
“ยินดีครับ! ว่าแต่ เย็นนี้คุณอันว่างไหม” พชรต้องกานัดอันอีกครั้ง คราวนี้เขาจะถามตรงๆ เลยว่าความสัมพันธ์จะมีท่งพัฒนาไหม เบื่อแล้วกับการคุยเล่นๆ
“อันมีนัดแล้วคะ”
“เหรอครับ”
“ก็ไม่ได้ไปกับใครเหรอคะ ไปกับอริ”
“พวกคุณดูรักกันดีนะครับ”
“สองคนนี้เรารักกันมากค่ะคุณ ถ้าเป็นหญิงชายคงแต่งงานกันไปนานแล้ว” ป้าแม่บ้านเสริมด้วยอีกทาง และนั่นก็ทำให้พชรเริ่มกังวล จากที่มั่นใจว่าตัวเองมีดีพอให้ผู้หญิงรีบคว้าเป็นแฟน แต่พอเขารู้จักแม่เออีสาวแล้วก็รู้ว่าไม่อาจเทียบได้ เขาและเธอนั้นต่างกัน
เขาอาจจะหล่อ รวย สายเปย์เยหนัก และกับแม่กระต่ายน้อยยิ้มเก่งช่างคุยคนน่ารักคนนั้น ยักษ์ปักหลักอย่างเขาจะเอาไปเทียบเธอ
โรงงาน
“ขอบคุณมากนะคะทุกคน เอางี้นะเดี๋ยวเอลี่เลี้ยงกาแฟ”
“ไม่เป็นไรครับคุณเอลี่”
“ไม่เอาแบบนี้เกรงใจแย่ จะทานอะไรกันคะสักมาได้เลย”
“คาปูชิโน่เย็นเพิ่มไซรัปครึ่งช็อตกับเอ็กตราวิปครีม”
“คุณพชร”
“พอดีผมยังไม่ได้ดื่มมาเหมือนกัน สั่งให้ผมด้วยได้ไหม”
“สิบแก้วก็ยังได้เลยคะ”
“งั้นก็สิบแก้ว”
หาา...
“ก็คุณพูดเองนะ สั่งมาครับผมจะกิน”
“โอเคค่ะ ได้เลย”
คาปูชิโน่รสกลมกล่อมส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปห้องประชุม
ผู้บริหารหนุ่มหน้ายุ่งดูอารมณ์ไม่ดีนั่งดูดทุกแก้วจนหมดเกลี้ยง ไม่รู้ไปหัวร้อนมาจากไหน
“ให้ฉันสั่งเพิ่มไหมคะคุณพชร”
“คืนนี้ผมจะได้นอนไหมครับ”
“อ้อ...ก็นึกว่าอยากดื่มอีก”
เออีสาวทำหน้ากวนประสาทเห็นแล้วชวนให้หงุดหงิด
พชรไม่รู้ตัวว่าอารมณ์เสียเพราะอันปฏิเสธนัด**อว่าเพราะมาโรงงานแล้วเห็นสาวร่างบางนั่งอ้อร้อกับช่างในโรงงานทั้งฝูง
เฟรนลี่เป็นกันเองยิ้มเก่งแบบนี้สิถึงได้มีเสน่ห์มัดใจแฟนสาว
‘ไหนว่าโสดไงวะ นิสัย!’
“คะ? คุณพชรว่าไงนะคะ” ชายหน้านิ่งสบถขึ้นลอยๆ
“เปล่าครับ ไหนวันนี้คุณมีอะไรมาเสนอ” คนพูดพยายามดึงสติกลับมาที่เรื่องงานแม้มันจะพยายามวิ่งเข้าแต่เรื่องส่วนตัว
พชรนั่งเท้าคางตั้งใจฟังว่าคนตรงหน้ามีเนื้องานที่เกี่ยวกับการโฆษณายานยนต์ยังไง
แล้วใครจะเชื่อว่าสาวสวยตัวเล็กนิดเดียวจะเอาเรื่องที่ตัวเขารู้อยู่แล้วมาเรียบเรียงเขียนใหม่
ใช้วิธีการเล่าเรื่องที่ให้ดูน่าฟัง
“ดิฉันว่านำเสนอประมาณนี้เป็นไงคะ เล่าถึงที่มาก่อนว่าจีโอก่อตั้งมาจากคนรักรถสามคนและก็อยากส่งต่อสิ่งดีๆ แบบนี้ไปให้คนอื่นที่รักรถเหมือนกัน
รายละเอียดเล็กน้อยที่คนอื่นมองข้ามแต่จีโอไม่เคยปล่อยผ่านไม่ว่าจะปัญหานั้นจะเล็กแค่ไหน รถจะสมบูรณ์แบบได้ยังไงถ้าองค์ประกอบเล็กน้อยยังมีข้อบกพร่อง”
...
“คุณพชรว่าไงคะ”
“ชอบมากเลยครับ”
พชรคล้อยตามกับคนตรงหน้าราวกับต้องมนตร์ ไม่ว่าเออีพูดอะไรคนฟังก็เออออตามไปด้วย
“งั้นดิฉันจะให้ฝ่ายครีเอดคิดคอนเซ็ปต์ตามนี้เลยนะคะ แล้วพอได้ตัวอย่างโฆษณาแล้วดิฉันขอเข้าอีกมีหนึ่งนะคะ”
“ยินดีครับ”
“เออ...อันนี้ตัวสัญญาว่าจ้างค่ะ คร่าวๆ ก็ให้เครดิตสามสิบวัน ชำระหกสิบเปอร์เซ็นต์จากก่อนวันถ่ายทำจริง”
เอลี่ส่งแฟ้มสัญญาที่เธอให้รองผู้จัดการช่วยเกลาดูว่าทุกอย่างรัดกุมเป็นอย่างดีให้ลูกค้ารายใหญ่ตรวจดู
สำหรับจีโอมอเตอร์จับมัดมือชกสักสามปี วงเงินสิบล้านบาทน่าจะพอกู้สถานะทางการงานให้ดีขึ้นบ้าง
“ตัวสัญญาให้ฝ่ายกฏหมายผมได้เลยครับ ส่วนคุณจะเข้าพบผมอีกทีเมื่อไรก็แจ้งณิชาได้เลยนะ”
...
“จริงๆ โทรตรงหาผมก็ได้นะ นี้ครับ” พชรส่งนามบัตรของตัวเองมาให้
โดยปกติเอลี่ต้องดีใจแต่เธอกลับรู้สึกทะแม่งๆ ‘จีบกูแน่ๆ’
“เป็นเกียรติมากเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” เอลี่ส่งยิ้มหวานให้หนึ่งทีตอนรับนามบัตรมาถือไว้
เอาไว้ก่อนดีกว่าเผื่อมีประโยชน์ในอนาคต
“ครับ! แล้วรถเปลี่ยนยางให้เรียบร้อยแล้วใช่ไหม”
“คะ! ช่างในโรงงานช่วยกันเปลี่ยนน่าดู พนักงานคุณพชรน่ารักทุกคนเลยนะคะ”
“เหรอ?” คนฟังขมวดคิ้ว
ชายช่างยนต์หัวฟู หนวดเฟิ้ม หน้าตาราวกับโจร...น่ารักตรงไหนวะ
“งั้นดิฉันขอตัวกลับก่อนดีกว่าค่ะ”
“ครับ! ผมจะรอนะ”
“แหม! งั้นดิฉันคงต้องรีบทำการบ้านอย่างหนักแล้วล่ะค่ะ จะปล่อยให้คุณพชรรอนานได้ยังไง”
‘อ่อย’
ดวงตาปรือปรอยมองชายหนุ่มพร้อมกับกะพริบวิบวับ เล่นกับคนเจ้าชู้ก็ยั่วยวนกลับมันถึงจะสมน้ำสมเนื้อ
“อีกนานไหมครับตัวอย่างโฆษณาของผม”
“ภายในสัปดาห์นี้คะ”
“นานไป ผมขอภายในวันพรุ่งนี้ ไหนว่าเดอะวันทำงานเร็วและสามารถจัดให้ตามความต้องการของลูกค้า”
“ก็...” ถ้าสถานการณ์ปกติเอลี่จะพอกล้ารับปาก แต่เพราะช่วงนี้มีปัญหากับอาร์ทเธอเลยไม่รู้ว่าครีเอดคนอื่นจะมีใครว่างรรับงานด่วนหรือเปล่า
“ดิฉันขอเวลาภายในสัปดาห์นี้นะคะ งานจะออกมาดีก็ต้องให้เอวลาเอลี่กับทีมหน่อยนะคะคุณพชร”
✨
“งั้นถ้ามีเจ้าอื่นมาเสนองานผมก็มีสิทธิ์พิจารณานะครับ”
“โธ่! คุณพชรก็...”
“ตามนี้นะครับ ขอตัวแล้วกันเย็นนี้ผมมีนัดแล้ว”
“สวัสดีค่ะ”
พชรเดินปั้นปึงจากไป จริงๆ เขาก็ไม่ได้มีนัดกับใครเพียงหมั่นไส้คนตรงหน้าจึงหาเรื่องบอกลากันเท่านั้นเอง
- Writer
