ซ่อนรอยสวาท

บทนำ พรากลูกพรากแม่ 3

‘เธอไม่มีสิทธิ์อยู่ในชีวิตของลูก แค่นี้ยังทำให้ลูกแปดเปื้อนไม่พออีกเหรอ ถ้าแกโตขึ้นมาแล้วรู้ว่าแม่คบชู้สู่ชายไม่เลือกหน้า แกจะสู้หน้าใครได้ ไม่ต้องอับอายถึงขั้นเดินเอาปี๊บคลุมหัวเลยเหรอ สู้ตัดไฟตั้งแต่ต้นลมไม่มีแม่แบบเธอซะยังจะดีกว่า’

‘เมี่ยงไม่ได้ทำ!!!’ เธอแผดเสียงสู้ด้วยความคับอกคับใจ น้ำตาทะลักราวเขื่อนแตก

‘พอ! ฉันไม่อยากฟังเธอแก้ตัวอีกแล้ว เธอจะยอมหรือไม่ยอมก็ไม่สำคัญ เพราะมันคือคำขาด ครอบครัวของฉันไม่มีวันยอมรับผู้หญิงสำส่อนอย่างเธอมาร่วมวงศ์สกุลเป็นอันขาด ยิ่งไม่มีทางยอมให้เอเธนส์รู้ว่าเธอเป็นแม่ของแกด้วย เอานี่ไปซะ แล้วไปให้พ้นจากชีวิตฉันกับลูก พวกเราไม่ต้องการเธอ!’

คำพูดของสามีตีแสกหน้า หญิงสาวหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด หูดับไปแล้ว ได้แต่นั่งอึ้งงันปล่อยให้สามีเซ็นเช็คแล้วปาใส่หน้าชนิดตาไม่กะพริบ ความเจ็บปวดที่ต้องเสียลูกรุมเร้าจนทำให้สติแทบขาดผึง เอ่ยถามเสียงแหบโหยว่า

‘คุณกำลังจะให้เมี่ยงขายลูกงั้นเหรอคะ’

สามีหนุ่มสบตาเธอนิ่ง บนใบหน้าแทบไม่มีความรู้สึกสงสารเธอที่ตอนนี้เหมือนคนใกล้จะตายเต็มทีเลยสักนิด ยังคงเอ่ยเสียงเรียบว่า

‘ถือซะว่าเป็นค่าความลำบากที่เธออุ้มท้องเอเธนส์มาก็แล้วกัน’

‘อุ้มท้อง?’ เขาหมายความว่าอะไร...

‘ใช่ ตั้งแต่แรกเหตุผลที่ฉันแต่งงานกับเธอก็เพราะต้องการมีลูกเท่านั้น ชัญญ่าร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง มีลูกยาก จึงต้องให้เธอที่เป็นน้องสาวมาอุ้มบุญแทน ตอนนี้เธอคลอดเอเธนส์แล้ว ก็ถือว่าหน้าที่ของเธอจบลงแล้ว เอาเงินก้อนนี้ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ซะ เธออยากจะรักใครหรืออยู่กับใครก็ตามแต่ใจเธอ แต่ต่อจากนี้ไปเธอกับลูกไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก’

ดวงตาคู่โศกเบิกโพลง หยดน้ำตาร่วงเผาะ แทบไม่เชื่อหูเลยว่าจะได้ยินความจริงที่เธอไม่เคยรู้ ซ้ำยังโหดร้ายถึงเพียงนี้ ในหัวเอาแต่อื้ออึ้งเกิดคำถามที่ว่า...

แล้วที่ผ่านมาระหว่างเราคืออะไร?

รู้ว่าเขาสนิทสนมกับพี่สาวต่างแม่ของเธอมาก ทั้งคู่เป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก จึงถูกวางตัวจะให้หมั้นหมายกัน ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเธอในภายหลัง เธอไม่รู้เหตุผลว่าทำไมเขาจึงเลือกเธอ อาจเคยนึกสงสัย แต่ในเมื่อเขาเลือกแล้วที่จะแต่งงานกับเธอ แถมเรายังมีลูกที่น่ารักด้วยกันอีก เขาไม่เคยรักเธอเลยรึไง แค่หลอกใช้เธอเท่านั้นใช่ไหม?

‘คุณทำแบบนี้กับเมี่ยงไม่ได้...’ เธอเอ่ยอย่างไร้เรี่ยวแรง หัวใจคล้ายถูกมือเขาบีบรัดจนแทบแตกสลาย

‘ฉันทำได้มากกว่านี้ซะอีก ถ้าเธอยังจะดื้อดึงไม่เลิก’ เขาเอ่ยทิ้งท้ายเสียงเย็นแล้วลุกขึ้นเดินออกจากวงศาคณาญาติ ไม่อยากมองเธอให้เสียสายตาอีก คนที่เหลือก็ค่อยๆ ทยอยลุกขึ้นเดินจากไปอย่างไม่สนใจไยดีคนที่ทิ้งตัวลงอย่างหมดสภาพอยู่ตรงนี้

ดวงตาที่เปียกชื้นไปด้วยห่าน้ำตาเหม่อลอยราวกับคนล่องลอย เสียงสะอื้นแผ่วหวิวค่อยๆ ดังขึ้นทีละนิดจนเป็นเสียงร่ำไห้ ก่อนจะส่งเสียงกรีดร้องออกมาบาดหัวใจคนฟัง หญิงสาวยกมือปิดหน้านอนขดตัวปล่อยโฮจนตัวโยน ไม่รู้เลยว่าความเจ็บปวดที่ถาโถมรุมฉีกกระชากหัวใจเธออยู่นั้น มันเจ็บเรื่องไหนมากกว่ากัน เจ็บที่เธอถูกหลอกเหมือนคนโง่ ความฝันที่จะสร้างครอบครัวแสนสุขพังทลายลงในพริบตา เจ็บที่เธอเป็นได้แค่แม่พันธุ์ หรือเจ็บสุดๆ ที่เขาใจดำคิดจะพรากลูกไปจากเธออย่างเลือดเย็น

คุณธันย์ ทำไมคุณถึงได้โหดเหี้ยมกับเมี่ยงขนาดนี้?

เสียงสะอื้นขาดห้วงพลางหอบหายใจคล้ายจะตายเสียให้ได้ เนื้อตัวสั่นสะท้านมีแต่ความเจ็บปวดเจียนขาดใจ หูดับตาบอด สมองชอร์ตราวกับไฟฟ้าลัดวงจร สิ้นสติสมประดีอยู่ตรงนั้น เอาแต่นอนพร่ำเพ้อไม่หยุดว่า

‘เอเธนส์... ลูกแม่...’