ตอนที่1อลิช
1559 Words
เพล้ง!!!! เสียงวัตถุคล้ายแก้วถูกเหวี่ยงลงบนพื้นดังสนั่น
“อีนังอลิซ แกกล้าดียังไง แกมาแย่งพี่ธาวิศไปจากฉัน”
“ไหน! ตรงไหนที่พี่ชิดาคิดว่าอลิซแย่งคะ อลิซไม่เคยสนใจ
พี่ธาวิศอยู่แล้ว อย่ามาใส่ความกันนะ”
หญิงสาวอีกฝ่ายก็โต้ตอบไม่แพ้กัน ความอดทนของเธอมีขีดจำกัดเช่นกัน โต้มาก็โต้กลับไม่โกง
“แก! ถ้าแกไม่ไปอ่อยพี่ธาวิศถึงบ้าน มีเหรอเค้าจะสนใจคนหยั่งแก อีลูกไม่มีแม่! แกมันแค่เห็บเหาที่มาคอยดูดเลือดคนอื่น!”
“แล้วยังไง! ไม่มีแม่อลิซก็อยู่ได้นี่ ไม่ตายค่ะ คนบางคนซะอีกที่ดูเหมือนจะตาย!”
“แก!!!!”
ปึก! เพล้ง!!!! เสียงแก้วอีกใบถูกเขวี้ยงโดนเนื้ออย่างแรงและตกลงพื้นแตกเป็นเสี่ยง
“โอ้ย!”
“หยุดนะ! นี่มันอะไรกันชิดาทำไมทำแบบนี้” เสียงชายหนุ่มวัยกลางคนวิ่งมาพร้อมกับแยกทั้งคู่ออกจากกัน
“อลิซ เป็นไงบ้างลูก เลือดไหลด้วย เจ็บมากมั้ยลูก มาพ่อจะพาไปหาหมอลูก เร็วลูกไหวมั้ย”
“เดี๋ยวพ่อจะกลับมาชำระความเราชิดา เราเป็นพี่ทำไมทำกับน้องแบบนี้”
นนธิวรรธน์พยุงผู้เป็นลูกสาวขึ้นรถเพื่อไปโรงพยาบาลเพื่อรักษาบาดแผลให้เร็วที่สุด
“อดทนหน่อยนะอลิซ เจ็บมากมั้ยลูก”
“เจ็บค่ะพ่อ อลิซไม่ได้แย่งพี่ธาวิศมาจากพี่ชิดาเลยนะคะ อลิซแค่ไปหาไอราน้องสาวของพี่ธาวิศที่บ้านค่ะ เราเป็นเพื่อนกันค่ะ”
หญิงสาวนามว่า ‘อลิซ’ หรือ อลิซา อภิรัตนเสธ รีบอธิบายกับผู้เป็นพ่อถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เธอไม่อยากให้พ่อต้องเข้าใจผิด สาวน้อยใช้มือเรียวบางปาดน้ำตาที่ไหลออกมาแบบไม่ขาดสาย ความทุกข์ที่เกิดขึ้นแทบจะทุกวัน ตั้งแต่ผู้เป็นแม่จากไป
“พ่อเข้าใจลูก พี่ชิดาเอาแต่ใจจนเกินไป อารมณ์ร้อนเหลือเกิน”
นนธิวรรธน์มองหน้าลูกสาววัย 21 ปีด้วยความสงสาร ตั้งแต่ ‘แอนเดรีย’ จากไปเมื่อ 12 ปีที่แล้วมันทำให้เขาเสียใจที่สูญเสียภรรยาด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทิ้งลูกสาววัย 9 ขวบให้เขาดูแลตลอดมา การดูแลลูกและการดูแลกิจการควบคู่ไปด้วยทำให้เขาต้องรับภาระอย่างหนัก และใน 3 ปีต่อมาเขาจึงตัดสินใจแต่งงานใหม่กับ ‘กิริฎา’ ภรรยาหม้ายที่มีลูกสาวติดมาเช่นกัน
“พ่อคะ อลิซไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วค่ะ พ่อพาอลิซไปอยู่ที่อื่นได้มั้ยคะ ฮือ ฮือ”
สาวน้อยร้องไห้ออกมาอย่างอัดอั้นในใจอย่างหาที่สุดไม่ได้ การทะเลาะกับพี่สาวต่างมารดายังไม่พอ อลิซต้องเผชิญกับแม่เลี้ยงที่คอยทำร้ายอลิซตลอดเวลา เพราะความอิจฉาลูกเลี้ยง อีกสาเหตุหนึ่งก็คงเป็นเพราะหน้าตาของอลิซถอดแบบมาจากผู้เป็นแม่มาอย่างชัดเจน
‘แอนเดรีย’ มารดาผู้จากไปของอลิซเป็นหญิงชาวต่างชาติเชื้อสายอังกฤษมาพบรักกับผู้เป็นพ่อที่ประเทศไทยก่อนจะแต่งงานและมีลูกสาว คือ ‘อลิซ’ นั่นเอง
“อดทนนะลูก เดี๋ยวพ่อจะจัดการเรื่องทั้งหมดที่มันเกิดขึ้นเอง”
“T_T”
@ อีกฝั่งหนึ่งของเหตุการณ์
“ชิดา เป็นยังไงบ้างลูก อีนังอลิซมันทำอะไรลูกบ้างมั้ย”
ผู้เป็นแม่นามว่า ‘กิริฎา’ สำรวจลูกสาวสุดที่รักด้วยความเป็นห่วง
“มันหัวแตกค่ะแม่ ชิดาเอาแก้วขว้างหัวของมันค่ะ ดี!สมน้ำหน้ามัน ชิดาเกลียดมันค่ะแม่ มันบังอาจมาแย่งพี่ธาวิศของ
ชิดา...ชิดาไม่ยอมค่ะแม่ อีนังลูกไม่มีแม่อย่างมัน จะมาแย่งทุกอย่างไปจากชิดาไม่ได้”
ชนัญชิดา หรือ ชิดา บอกกับแม่ด้วยความคับแค้นอย่างที่สุด แค้นใจที่อีกฝ่ายไม่ยอมจำนนให้กับตัวเอง
“ดีมากลูก ชิดาต้องไม่ยอมมันนะ ต้องแบบนี้สิลูกแม่”
กิริฎาสรรเสริญเยินยอลูกสาวอย่างหนัก ด้วยความที่ตนเองก็เกลียดลูกเลี้ยงด้วยเช่นกัน
‘อลิซ’ มีหน้าตาละม้ายคล้ายกับ ‘แอนเดรีย’ ผู้เป็นแม่เหมือนพิมพ์เดียวกันทำให้นนธิวรรธน์ผู้เป็นพ่อให้ความรักกับลูกสาวคนนี้เป็นพิเศษเพราะความคิดถึงภรรยาที่จากไป มันจึงเป็นบ่อเกิดของความเกลียดชังของคนทั้งสอง
“เป็นไงบ้างอลิซ เบาเจ็บบ้างหรือยังลูก”
นนธิวรรธน์เอ่ยกับลูกสาวหลังจากกลับจากโรงพยาบาล แผลของลูกสาวไม่ลึกมากเลยไม่ต้องอยู่นอนรักษา แต่แผลในจิตใจของเธอกลับมีมากกว่านั้น
“อลิซไม่เป็นไรแล้วค่ะพ่อ พ่อคะ อลิซอยู่ปี3แล้วอีกปี
อลิซก็จะจบแล้ว อลิซอยากไปทำงานที่ประเทศอังกฤษค่ะพ่อ”
อลิซเอ่ยกับผู้เป็นพ่อด้วยความอัดอั้นที่อยู่ภายในใจ สาเหตุนั้นผู้เป็นพ่อเข้าใจดี ปัญหาการทะเลาะกันเกิดขึ้นไม่เว้นแต่ละวัน อลิซเกิดความเบื่อหน่าย เลยอยากไปเพื่อไปอยู่กับตากับยายที่ประเทศอังกฤษไม่อยากอยู่บ้านหลังนี้แล้ว
“อลิซจะไปอยู่กับตากับยายใช่ไหมลูก”
นนธิวรรธน์มองลูกสาวด้วยสายตาที่ปวดร้าว เพราะเขาเองก็ไม่ต่างจากลูกสาวเลย เขาไม่อาจแก้ปัญหาที่มันเกิดขึ้นได้ สาเหตุก็เพราะความสัมพันธ์ของกิริฎาที่ไม่ใช่แค่การเป็นภรรยาอย่างเดียว เขากับกิริฎามีลูกชายที่เกิดขึ้นด้วยกันอีกหนึ่งคนวัย 9 ขวบและอีกทั้งยังมีกิจการบริษัทของครอบครัวที่ต้องให้ครอบครัวของกิริฎาเกื้อหนุนกันอยู่ มันจึงเป็นภาวะที่กลืนไม่เข้าคลายไม่ออกเช่นนี้
“ค่ะพ่อ อลิซเหนื่อยแล้วค่ะพ่อ”
ดวงตากลมโตสีน้ำเงินเจือสีฟ้าคมเข้มที่มีขนตางอนเป็นแพมีคราบน้ำตาคลอไหลออกมาทั้งสองข้าง มองผู้เป็นพ่ออย่างท้อใจคงไม่มีหนทางไหนที่อลิซจะทำได้อีกนอกจากวิธีนี้
“พ่อขอโทษอลิซ พ่อขอโทษที่ปกป้องลูกไม่ได้เลย”
นนธิวรรธน์บอกลูกสาวด้วยหัวใจที่ปวดร้าวอย่างที่สุด อีกคนหนึ่งก็คือลูกสาวที่รักมากอีกฝั่งหนึ่งก็คือภรรยาและลูกเช่นกัน ความอึดอัดใจมันทำให้เขาลำบากใจอย่างยิ่ง ไหนจะธุรกิจกิจการของเขาที่ต้องพึ่งพาอีกฝ่ายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“ไม่เป็นไรค่ะพ่อ อลิซไม่โกรธพ่อเลยนะ พ่อรักอลิซมาก อลิซรู้ค่ะพ่อ”
“อลิซ”
นนธิวรรธน์มองลูกสาวที่เป็นเหมือนตัวแทนของแอนเดรียภรรยาผู้จากไปอย่างสุดซึ้ง ‘อลิซ’ เป็นสาวโตเต็มวัย ผิวขาวเนียนละเอียดออกอมชมพูสวย หุ่นสูงบางระหงและดูอวบอิ่ม ดวงตากลมโตคมสีน้ำเงินฟ้าที่เป็นเอกลักษณ์ของลูกครึ่งไทย-อังกฤษ ผมสีน้ำตาลอ่อนนุ่มสลวย ริมฝีปากบางอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อได้รูป อลิซมีความสูงที่เป็นจุดเด่นกว่าคนเพื่อนรุ่นเดียวกัน เธอสูงถึง 176 เซนติเมตรไม่แปลกเลยที่จะมีหนุ่มๆ มาติดตามหญิงสาวไม่เว้นแต่ละวัน และอาจจะเป็นสาเหตุหนึ่งของการทะเลาะกันของเธอทั้งสอง
“พ่อไม่ต้องเป็นห่วงอลิซนะคะ อลิซเข้มแข็งอยู่ค่ะ”
“^^” อลิซยิ้มกับผู้เป็นพ่อ ให้พ่อได้คลายความกังวล เรื่องของชิดาและแม่เลี้ยงนั้นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นประจำ จนเป็นความเคยชิน
อลิซไม่เคยอ่อนข้อให้กับคนทั้งสองเช่นกัน ความอดทนที่มีอยู่มันหายไปจนหมดสิ้น เพราะการถูกกระทำตลอดเวลาจนบางครั้ง
อลิซต้องกลายเป็นคนก้าวร้าวเพื่อป้องกันตัวเอง แต่ครั้งนี้ชิดาทำเกินไปจริงๆ อลิซมีเพื่อนรักที่เป็นน้องสาวของแฟนชิดา
‘ไอรา’ เป็นเพื่อนที่เรียนด้วยกันตั้งแต่อนุบาลทั้งสองรักกันมาก ไอราเป็นเพื่อนที่เข้าใจอลิซมาตลอด อลิซมีปัญหาอะไรไอราจะรู้เรื่องที่สุด ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้อลิซต้องมีเหตุต้องเจอธาวิศพี่ชายของไอราเป็นประจำ เลยเป็นความเข้าใจผิด ที่อธิบายเป็นร้อยรอบ
ชิดาก็ไม่ยอมเข้าใจสักที
อลิซเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับชิดา ไอรา ธาวิศแต่อยู่คนละคณะกัน อลิซกับไอราเรียนทางด้านคอมพิวเตอร์กราฟิกการออกแบบ ส่วนชิดาเรียนนิเทศศาสตร์ และธาวิศเรียนวิศวกรรม
ติ้ง ติ้ง ติ้ง เสียงแอพพลิเคชันแชทดังขึ้นอย่างรัวๆ
อลิซกดเลื่อนดูก็รู้ว่าเป็นเพื่อนรักของเธอนั่งเอง
“แกเป็นไงมั่ง ฉันเห็นพี่ชิดาเขาโพสต์ในไอจีแบบแปลกๆ อ่ะ เหมือนแกกับพี่เค้าจะทะเลาะกันอีกใช่ไหม”
“อือ”
“แกบาดเจ็บด้วยเหรอ เห็นข้อความโพสต์บอกว่า ‘เก่งนักมักจบด้วยเลือด’ ฉันเลยตกใจแก ครั้งนี้มันมากเกินไปไหมแก”
“อืม ทำไงได้ล่ะฉันชินแล้วแก เจ็บร่างกายไม่เท่าไหร่หรอกนะฉันทนได้ แต่จิตใจฉันมันโคตรแย่เลย T_T ”
“เพราะพี่วิศใช่มั้ย พี่ชิดาหึงพี่วิศเกินไปแล้ว”
“เฮ้อ ฉันเบื่อเหลือเกินเลยแก 12 ปีแล้วที่ฉันทนมาตลอด”
“T_T”
“แก ฉันสงสารแกอ่ะ อลิซถ้าเราเรียนจบแล้วเราไปทำงานที่ประเทศอังกฤษตามที่เราเคยคุยกันไว้เถอะนะ ฉันจะไปกับแกด้วยนะอีกปีเดียวเองแกทนหน่อยนะ”
“ขอบใจแกมากเลยนะไอรา ฉันรักแกนะ ไม่ว่าฉันจะเดือนร้อนขนาดไหน แกคอยอยู่เคียงข้างฉันเสมอ เพื่อนที่รักของฉัน”
“ฉันก็รักแกนะอลิซ เพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเช่นกัน”
“สู้ๆ นะแก”
............................
- Writer
