"ฉันเองก็เกลียดเธอไม่แพ้กัน" คำว่าเกลียดต่างคนต่างฟาดฟันใส่กันทั้งที่ภายในใจต่างโหยหาซึ่งกันและกัน ท่าทางที่ไม่แคร์สายตาและร่างกายที่แสดงออกมาว่ารังเกียจทำให้พระรามหงุดหงิด
ไอรดาขัดขืนดิ้นไปมาเพื่อให้หลุดจากพันธนาการในอ้อมอกแกร่งที่เธอไม่ปรารถนา ยิ่งเธอดิ้นพระรามยิ่งส่งแรงกอดให้แน่นยิ่งกว่าเดิม ยิ่งเธอขัดขืนพยศเหมือนม้าป่าพระรามยิ่งอยากปราบให้เธอยอมศิโรราบเค้าโดยดี ไอรดาเหนื่อยหอบจนแทบจะหมดแรงทั้งดิ้นทั้งทุบตีแต่คนพี่กลับไม่สะท้าน มิหนำซ้ำยังยียวนกวนประสาทเธอด้วยสายตามองรามเลยมาจนถึงช่วงอก
"โรคจิต"
อุ๊บ!! อื้อ!!
ปากหยักส่งจูบอย่างนึกลงโทษ บดขยี้ดูดดึงปากบางอย่างอุกอาจจนไอรดารู้สึกเจ็บ เธอพยายามส่ายหน้าหนีไปมาอย่างหลีกเลี่ยงแต่เรี่ยวแรงที่มันน้อยนิดเหลือเกิน พระรามลงโทษเธอเหมือนโกรธกันมาเป็นสิบชาติ เค้าส่งลิ้นสากไล่ต้อนเพื่อให้อีกคนยอมจำนนแต่ไอรดาก็ดื้อรั้นมากพอ เธอเบี่ยงลิ้นไม่ย
