EP.2_ลูกเสือ

1614 Words

"ชิ! ปัญหาเดิมๆทะเลาะกันอยู่ได้" เสียงขึ้นจมูกดูถูกนิดๆดังอู้อี้มาจากใต้ผ้าใบสีเขียวขนาดใหญ่ท้ายรถจี๊ปของพิภพ ผ้าใบสีเขียวมอมๆเริ่มขยับแง้มขึ้นช้าๆ.. ดวงตาเฉี่ยวๆเหมือนลูกแมวดาวดื้อทอแสงประกายซุกซนกราดมองไปรอบบริเวณ ร่างเล็กๆในชุดกางเกงขายาวสีดำกับเสื้อแขนยาวสีดำกระโดดลงจากรถจี๊ปด้วยท่าท่างคล่องแคล่วชำนิชำนาญ ฮู้ดของตัวเสื้อถูกยกขึ้นคลุมผมและใบหน้าเอาไว้จนเกือบมิด.. ...หวืดดด... ผมดกยาวที่ถูกรวบเอาไว้ด้วยริบบิ้นสีชมพูกระจัดกระจายเต็มแผ่นหลังทันทีที่สายลมพัดฮู้ดให้หลุดออก แล้วหอบเอาริบบิ้นสีชมพูเส้นเล็กๆปลิวหายไปกับความมืด.. ..หวืดดด.. ดวงตากลมโตทอแสงวิบวับตื่นเต้นท่ามกลางความมืดและลมที่พัดรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ สาวน้อยเงยหน้าขึ้นรับสายฝนเย็นฉ่ำด้วยความยินดี เหมือนดอกไม้ที่เบ่งบานรับแสงตะวัน "..คิก..คิก.." เสียงหัวเราะใสๆหลุดออกมาแผ่วเบาเมื่อลมวูบใหญ่โหมปะทะเข้าใส่ร่างเล็กๆจนแทบจะยกตัวให้ลอยขึ้นจากพื้นดิน.. สาวน้อยเขย่งเกร็งขาในรองเท้าผ้าใบเอาไว้สุดฤทธิ์เพื่อต้านแรงลม "คิก.. อุ๊บ!" แก้มใสรีบยกมือขึ้นปิดปากไม่ให้เสียงหัวเราะระรื่นสดใสหลุดออกมา กลัวจะทำให้กลุ่มผู้ชายบ้าเลือดหันเหความสนใจมาที่ตัวเอง ซึ่งนั่นไม่โอเคเท่าไหร่ถ้าพ่อเสือใหญ่รู้เข้า ค่อยๆขยับหลบเข้าเงามืดของท้ายรถ ดวงตากลมโตมองสำรวจไปรอบๆ กลุ่มผู้ชายยังคงทำท่าจะกระโจนเข้าขย้ำคอกันเหมือนเดิม แต่ดูเหมือนฟ้าฝนไม่ค่อยเป็นใจ เมื่อลมเริ่มพัดหนักขึ้น ฟ้าเริ่มผ่าในระยะถี่กระชั้น ม้าทั้งฝูงออกอาการตื่นตระหนกขวัญเสีย.. ...เปรี้ยงง!!... ..ฮึ้.. ฮี้.. "เฮ้ย! จะไปไหน? ใจเย็นๆลูกพ่อ" "อย่าหันม้ามาทางนี้ซิวะ!" "ระวัง! ม้าตื่น!" แก้มใสมองความชุลมุนอลเวงตรงหน้าแล้วต้องส่ายหน้าอ่อนใจ.. ยกมือขึ้นปัดผมเปียกชื้นออกจากแก้มเนียนมอมแมมดำเป็นปื้นของตัวเอง.. หันไปมองเป้าหมายตาเป็นประกาย ไวเท่าความคิดซอยขาถี่ๆมุดแนวรั้วลวดหนามเหนือยอดหญ้ากลืนหายไปกับความมืด อาศัยที่ตัวเองมีรูปร่างเล็กกระทัดรัดแต่ซ่อนรูป จึงสามารถมุดผ่านแนวรั้วด้านล่างสุดเข้าไปได้แบบสบายๆ สาวน้อยกลืนหายเข้าไปในเขตของเหมืองทองสิงหราช.. ศัตรูตัวฉกาจของพ่อเสือใหญ่ --------------------------------- ¥¥♡¥¥ --------------------------------- ...ซู่… ซู่... ฝนเทลงมาแบบไม่ลืมหูลืมตา.. "เชียะเอ้ย!!! ฝนตกแล้วโว้ย เอางัยดี!?" "ตกห่าอะไรตอนนี้วะ! แค่กๆ.. ขาก..ถุย!" จะอ้าปากพูดก็ยังลำบาก ฝนตกลงมายังกับฟ้ารั่วไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม ไหลเข้าปากเข้าจมูกแบบไม่เกรงใจ ...ซู่…ซู่... ...หวืดดด... เสริมกำลังทัพด้วยแรงลมที่พัดเข้าใส่จนแทบจะปลิวลงทะเลไปทั้งคนทั้งม้า.. "ลมแรงฉิบหาย! กลับโว้ย! แค่กๆ.. มองเชียะอะไรไม่เห็นเลย!" ประโยคนี้ไม่รู้ว่าฝ่ายไหนพูด แต่ก็พร้อมใจกันเห็นด้วย ชักบังเ**ยนม้าหันกลับเข้าที่พัก.. บ้านใครบ้านมัน "สิงห์เปิดฝายกั้นน้ำก่อนฟ้าสางพรุ่งนี้ ไม่งั้นมีเรื่อง!" "เสือใหญ่เปิดคันกั้นทางไปสะพานเรือน้ำลึกก่อนฟ้าสางพรุ่งนี้ ไม่งั้นตาย!" ต่างคนต่างเข่นเขี้ยว ขบกรามกรอด.. นายเหมืองทั้งสองคนไม่มีใครคิดจะยอมใคร ตั้งใจส่งประโยคเด็ดปิดท้ายขู่ให้อีกฝ่ายกลัวจนต้องยอมทำตาม พิภพกระโดดขึ้นรถจี๊ปแล้วขับฝ่าสายฝนออกไป อารมณ์โกรธยังร้อนแรงพลุ่งพล่านหวังลึกๆว่าจะได้ฟาดปากกับสิงห์เร็วๆนี้.. สิงห์ยกมือขึ้นเสยผมเปียกๆ ก่อนจะลูบใบหน้าแรงๆแล้วสลัดน้ำออกจากมือ ร่างสูงใหญ่ผิวคล้ำเข้มขยับตัวช้าๆเอื้อมมือจับไปที่ประตูรถ ไม่มีทีท่ารีบร้อนหรือกลัวสายฝนที่กระหน่ำลงมาแม้แต่น้อย ชายหนุ่มชอบสายน้ำเย็นจัดที่ตกกระทบผิว รู้สึกเหมือนอะดรีนาลีนในกายพร้อมใจกันหลั่งออกมา สูบฉีดให้เลือดหนุ่มแน่นไหลพล่านไปทั้งร่าง อาการกระชุ่มกระชวยกะปรี้กระเปร่าคึกแข็งตามมาติดๆ “.....” สิงห์ชะงักเล็กน้อย สัญชาตญาณบางอย่างในตัวบ่งบอกว่ามีบางสิ่งไม่เหมือนเดิม.. สายตาคมกริบดำมืดเหมือนขุนเขาลึกลับกราดมองฝ่าสายฝนที่เทกระหน่ำลงมาอย่างหนัก สายตาสีเข้มสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่างที่ถูกพัดพามาตกใกล้กับล้อรถ โน้มตัวลงไปหยิบริบบิ้นสีชมพูมอมๆเปียกโชกเอาไว้ในมือ ก่อนจะเพ่งมองออกไปรอบบริเวณ.. "นายสิงห์รีบกลับเถอะครับ!" เสียงของคนงานดังฝ่าสายฝนเข้ามาให้ได้ยินแว่วๆ “.....” สิงห์หันมาเปิดประตูรถ ปล่อยให้ริบบิ้นเส้นเล็กร่วงหล่นออกจากมือลงสู่พื้นดิน ก่อนจะถูกน้ำฝนพัดพาไปอย่างไร้จุดหมาย.. --------------------------------- ¥¥♡¥¥ --------------------------------- ? ณ เหมืองสิงหราช "นายสิงห์เปียกโชกเลย" ทิดคนรับใช้ชายที่คอยรองมือรองตีนของสิงห์รีบส่งผ้าขนหนูผืนหนาให้เจ้านายหนุ่ม.. บ้านนายสิงห์เป็นเหมือนบ้านหนุ่มโสด จะมีก็แต่ทิดกับหัวหน้าคนงานไม่กี่คนที่นายสิงห์ไว้ใจยอมให้เข้านอกออกในยามวิกาล ยกเว้นก็แต่ช่วงกลางวันที่เจ้านายหนุ่มอนุญาตให้แม่บ้านเข้ามาทำความสะอาด หุงหาอาหารให้จนครบสามมือที่เหลือจะเป็นหน้าที่ของทิดทั้งหมด.. "ขอเหล้าแรงๆ" สิงห์บอกก่อนจะก้าวยาวๆตรงไปที่ห้องนอน "ได้ครับ" ทิดแจ้นไปที่ตู้เก็บเหล้าทันที เสียงน้ำในห้องน้ำหยุดลง ก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะก้าวออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูที่ใช้พันหมิ่นๆรอบเอว... สิงห์หยิบขวดเหล้าขึ้นมาเปิดฝาแล้วยกกระดกลงคอรวดเดียวสามอึกใหญ่.. อากาศภายนอกเย็นเฉียบ สายฝนยังพร่างพรูสาดกระแทกเข้าใส่บานหน้าต่างไม่หยุด เสียงลมหวีดหวิวฟังเหมือนเสียงยมทูตร้องหาวิญญาณ ชายหนุ่มถอนหายใจแรงๆปล่อยให้ความร้อนจากเหล้าช่วยเผาผลาญภายในให้มอดไหม้ เลือดสูบฉีดขึ้นมาตามแขนขาอีกครั้ง.. สิงห์สลัดผ้าขนหนูที่ใช้พันกายออกแล้วทิ้งตัวลงนอนแผ่คว่ำหน้าลงกับที่นอน เพียงไม่นาน ลมหายใจหนักๆสม่ำเสมอก็ดังขึ้นเบาๆ ...ครึกก…ครึกก... กระจกระเบียงส่งเสียงลั่นน้อยๆตามแรงปะทะของสายฝน สาวน้อยร่างเปียกโชกเปิดประตูย่องเข้ามาอย่างแผ่วเบา.. แก้มใสยกมือขึ้นกอดอก เสื้อยืดแขนยาวสีดำเปียกชุ่มลู่แนบไปกับตัว ริมฝีปากซีดเซียวสั่นระริกเพราะความหนาวเย็น ดวงตากลมโตไล่มองไปตามสัดส่วนเร้าใจของชายหนุ่มเจ้าของห้อง.. สิงห์หลับสนิทในท่านอนคว่ำหน้าอวดแผ่นหลังกำยำเรียบตึงด้วยมัดกล้าม ผิวกายทุกส่วนคล้ำเข้ม ยกเว้นก็แต่.. แก้มก้นแน่นๆกลับมีผิวขาวจั๊วะ ดวงตากลมโตเหมือนแมวต้องเบิกกว้างมองสีผิวที่ตัดกันอย่างเห็นได้ชัด.. "โอวว!" สาวน้อยยกมือสั่นๆขึ้นปิดปาก ความอยากรู้อยากเห็นมีมากจนต้องขยับเข้าไปสำรวจใกล้ๆ.. เอื้อมมือออกไปช้าๆตั้งใจจะจิ้มนิ้วชี้ลงไปที่ก้นแน่นๆข้างขวา อยากลองสัมผัสดูสักครั้ง …แป๊ะ... กรรม!.. หยดน้ำไม่เป็นใจไหลย้อยลงมาจากปลายเส้นผมแล้วกลิ้งแหมะลงไปที่ก้นแน่นๆแทนนิ้วซะงั้น "โอวว!..คิก.." เกือบหลุดหัวเราะคิกคักออกมา แต่ดีที่ยกมือขึ้นอุดปากทัน.. ก้นขาวๆแน่นๆของชายหนุ่มขมิบเข้าหากันเหมือนไม่รู้ตัว แก้มใสกลั้นขำเอาไว้จนสุดความสามารถ ก่อนจะขยับถอยช้าๆเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ.. หยดน้ำหยดเป็นทางทับรอยเดิมของชายหนุ่มเจ้าของห้อง สาวน้อยอาศัยความสามารถเฉพาะตัวที่น้อยคนนักจะรู้ นอกจากพ่อกับเพื่อนสนิทของแก้มใสที่ชื่อก้านยาว.. ทั้งสองคนรู้ดีว่าสาวน้อยคนนี้ตีนเบาเหมือนตีนแมว.. ไม่มีใครจับได้สักคน ถ้าแก้มใสคิดจะย่องเข้าบ้าน และในเวลานี้ นายสิงห์ อริตัวฉกาจของพ่อก็หลับสนิท อุตุ ไม่รู้เรื่อง.. แก้มใสถอดเสื้อเปียกชุ่มออกจากร่างแล้วหยิบเสื้อยืดตัวใหญ่ของสิงห์ออกจากตู้มาสวมแทน.. สาวน้อยยิ้มแป้นยกแขนขยับไปมาหมุนไปรอบๆ.. รู้สึกเหมือนถูกโอบกอดด้วยผ้าห่มผืนหนาที่บ้าน เสื้อตัวใหญ่ยักษ์ไม่ต่างจากเสื้อของพ่อไหลลงไปพันอยู่ที่หัวเข่า สายตาซุกซนแวววาวมองสำรวจไปรอบห้องของสิงห์ ขยับก้าวไปทีละนิดหยิบนั่นจับนี่ขึ้นมาดูด้วยความสนใจ “.....” ดวงตากลมโตมองไปที่กล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินเข้มภายในลิ้นชักตู้ที่เพิ่งถูกดึงออกมา ความอยากรู้มีมากจนอดใจไม่ได้ที่จะผลักให้ฝากล่องเปิดออก ...ปึ๊กกก... มือสั่นระริกเกือบทำกล่องกำมะหยี่ร่วงลงสู่พื้น สาวน้อยกลั้นใจ จ้องเขม็งไปที่ร่างสูงใหญ่ที่กำลังนอนคว่ำหน้าบนเตียง.. "อืมมม..." สิงห์ขยับตัว ดวงตาหรี่ปรือ “.....” แก้มใสตาโต รีบก้าวหลบผลุบหายเข้าไปด้านหลังของม่านหนาทึบ สิงห์เปิดเปลือกตาเซื่องๆง่วงงุนขึ้นมองไปรอบห้อง ถอนหายใจแผ่วเบา พลิกกลับมานอนหงายแล้วหลับต่อ.. --------------------------------- ¥¥♡¥¥ ---------------------------------

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more