ความจริง
1455 Words
หญิงสาวผู้อ่อนประสบการณ์ด้านความรัก ยิ้มไม่หุบเมื่อพูดเรื่องชายในฝัน หัวหน้าช่างสุดหล่อที่บอกว่าตัวเองเป็นไฟ กร้าวใจไปทุกอณู ความหล่อออร่าและท่วงท่าที่ดูองอาจทำให้แองเจิ้ลใจกล้าเดินหน้าจีบเขาก่อน ทั้งที่อายแสนอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว
“อะไรนะ?”
“ฉันจีบเขาก่อนแหละ ก็อายแหละนะทำตัวไม่ถูกด้วย แต่ก็ไม่อยากปล่อยโอกาสไปนี่นา เขาหล่อถูกใจมากเลย เธอก็รู้ใช่ไหมว่าฉันไม่เคยมีแฟน เขาเป็นคนแรกที่จีบเลยนะ ไปต่อไม่ถูกเหมือนกันเนี่ย มีคำแนะนำเพื่อนบ้างไหม”
“ฉันก็เหมือนเธอนั่นแหละเคยมีแฟนซะที่ไหนกัน”
แคลร์เป็นผู้หญิงที่สวยมากลุคของเธอดูเรียบแต่สง่า ผู้ชายเลยไม่กล้ามาจีบเพราะเธอดูสูงส่งเกินไป ส่วนแองเจิ้ลก็ไม่เคยสนใจคนรอบข้างไม่เคยรู้เลยว่ามีผู้ชายมากมายอยากจะเข้ามาจีบ แต่เธอไม่เคยเปิดโอกาสเลยสักครั้งจึงทำให้สองสาวครองโสดมาอย่างยาวนาน
“นั่นสิ เธอไม่สนใจใครบ้างเลยเหรอแคลร์ เธอน่ะสวยมากเลยนะ ลุคแบบเจ้าหญิงผู้สูงส่ง ไม่มีเจ้าชายมาหมายตาบ้างเหรอจ้ะเพื่อน”
“ไม่มีหรอก”
“อะ เชื่อก็ได้ว่าไม่มี”
“เธอรู้รึยัง ฉันจะได้ไปขึ้นเรือที่เธอทำงานด้วยนะ ไปกับเจ้านายน่ะ”
“จริงดิ่ ดีใจจัง เราไม่ได้เจอกันนานแล้วเนอะ ฉันอาจจะแว็บไปหาเธอได้ แล้วเราค่อยนัดกันอีกทีนะ”
ปานฟ้าไม่ได้เจอเพื่อนสนิทมาหลายปีมากแล้ว เมื่อเรียนจบก็แยกย้ายกันไปทำงาน ทั้งสองคนอยู่คนละเมืองส่วนใหญ่แล้วจึงเป็นการคุยกันทางโทรศัพท์และทางโซเชียลเป็นหลัก
“โอเค ดูแลตัวเองด้วย ถ้ามีเรื่องอะไรรีบโทรหาฉันทันทีเลยนะ”
“ได้เลยค่ะเพื่อนสาว ดูแลตัวเองเช่นกัน แล้วเจอกันนะ”
หลังจากวางโทรศัพท์ไปแล้วปานฟ้าก็ลงไปกลิ้งแล้วคิดถึงหัวหน้าช่างต่อ เขาช่างมีอิทธิพลต่อใจเธอเหลือเกิน ปฏิเสธไม่ได้ว่ารูปร่างหน้าตาก็เป็นส่วนหนึ่งในการถูกตาต้องใจกัน เธอก็เหมือนกับผู้หญิงทั่วไปที่ชื่นชอบผู้ชายหล่อ แต่สำหรับปานฟ้าแล้วริคมีอะไรที่มากกว่าหล่อ บุคลิกท่าทางของเขาดูทรงอำนาจ น่าเกรงขามและเธอรู้สึกว่าถ้าอยู่กับเขาแล้ว ไม่มีเรื่องอะไรที่เธอจะต้องกลัวอีกแล้วบนโลกนี้
มันเป็นแค่มโนของหญิงสาวล้วนๆ เพราะในความเป็นจริงหัวหน้าช่างผู้กร้าวใจ ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรที่บ่งบอกว่าสนใจเธอเลย มีแต่ปานฟ้าเท่านั้นที่ออกตัวแรงแซงโค้งจนตัวเธอเองยังตกใจ แต่ทุกครั้งต้องมีครั้งแรกเสมอ การจีบผู้ชายก่อนก็เช่นกันไม่ลองไม่รู้ดีกว่ามองเฉยๆ ให้เวลาผ่านไป
ด้วยงานที่มากขึ้นตลอดทั้งสัปดาห์ทำให้ปานฟ้าไม่ค่อยได้เจอริค เธอทำเพียงแค่ส่งข้อความอย่างสม่ำเสมอ และโฟกัสกับงานที่ค่อนข้างล้นมือในแต่ละวันมีจุดต่างๆ ที่ต้องคอยเช็คอยู่เสมอ และมักจะมีสิ่งยิบย่อยให้ซ่อมแซมตลอดทุกวัน ฉะนั้นตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมา ปานฟ้าเห็นริคแค่เพียงแว็บๆ เดินสวนกันบ้าง เจอกันในจังหวะที่ไม่ลงล็อกมาก แต่แองเจิ้ลสังเกตเห็นว่าเขาไม่เคยอยู่คนเดียวเลยสักครั้ง มักจะมีสตีฟและคนติดตามอีกสองสามคนด้วยเสมอ
นี่ถ้าไม่รู้ว่าเขาเป็นหัวหน้าช่าง ก็คงคิดว่าเขาเป็นคุณริชาร์ดไปแล้ว
“แม่หนู เดี๋ยวไปดูท่อน้ำที่ส่วนเอนเตอร์เทนหน่อย” ช่างที่ดูอาวุโสที่สุดบอกกับปานฟ้า
จริงๆ มีการถกเถียงกันเบาๆ ในหมู่ช่างหนุ่ม ไม่ค่อยมีใครอยากไปที่นั่นเพราะพวกเขาต่างรำคาญกลุ่มสตรีสาวสวย พวกเธอสวยก็จริงแต่น่าเวียนหัวชะมัด ทั้งกลิ่นน้ำหอม เสียงเจื้อยแจ้ว และท่าทางสูงส่งเกินมนุษย์ของพวกหล่อน ทำให้ฝ่ายช่างต่างขยาดไม่ยากเข้าไปเท่าไหร่นัก จึงพร้อมในกันยกหน้าที่นี้ให้ปานฟ้ารับไปทำ
“ได้ค่ะลุง เดี๋ยวฉันจัดให้อย่างดี”
ปานฟ้ายังไม่เคยไปในส่วนของเอนเตอร์เทนมาก่อนเลย รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เปิดหูเปิดตาเพิ่มเติม เมื่อสองวันก่อนเธอไปซ่อมท่อของอ่างน้ำในห้อง VIP หญิงสาวได้เปิดหูเปิดตามากไม่คิดว่าเรือลำนี้จะเนรมิตห้องพักได้ไม่ต่างจากโรงแรม ห้องพิเศษในโซนลูกค้ามหาเศรษฐีมีระเบียงทุกห้องเหมาะสมกับความ VIP มากเหลือเกิน
เมื่อเตรียมกระเป๋าเครื่องมือเรียบร้อยแล้ว แองเจิ้ลเดินลัดเลาะไปตามช่องทางของพนักงาน ซึ่งมีทางเชื่อมไปยังส่วนของเอนเตอร์เทนโดยที่ไม่ต้องไปโผล่ในโซนลูกค้า ยังไม่ทันที่จะถึงเธอก็ได้ยินเสียงของคนหลายคนคุยกันลอดออกมา ทันทีที่เข้าไปถึงทุกสายตามองมาที่เธอเพียงคนเดียว
“ฉันมาซ่อมท่อน้ำค่ะ”
ไม่มีใครตอบมีเพียงสายตาดูแคลนหลายสิบคู่กำลังมองสำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ปานฟ้าแต่งตัวธรรมดาเหมือนกับพนักงานช่างทุกคน เธอไม่แต่งหน้าเพราะงานที่ทำส่วนใหญ่เรียกเหงื่อแทบทั้งนั้น ด้วยความธรรมดานี้เองเหล่าสาวๆ จึงมองเธออย่างด้อยค่า
“เชิญที่ครัวเลยค่ะ ท่อน้ำที่ครัวมีปัญหารบกวนช่วยดูให้หน่อยนะคะ”
สาวสวยหน้าหวานเป็นคนตอบเธอ รอยยิ้มละมุนละไมมองแล้วทำให้แองเจิ้ลรู้สึกเย็นใจขึ้นมาบ้าง อย่างน้อยก็ยังมีคนที่นอกจากหน้าตาดีแล้วยังใจดีบอกทางเธอด้วย
“ขอบคุณมากค่ะ”
หลังกล่าวขอบคุณแล้วปานฟ้ารีบเดินไปที่ครัว เพราะรู้สึกเริ่มเป็นตัวประหลาดท่ามกลางสายตาดูแคลนของสาวๆ ในห้อง พวกเธอแต่ละคนนั้นสวยมากๆ เหมือนเป็นพื้นที่รวมตัวกันของนางฟ้านางสวรรค์ เลยคิดว่าตัวเองสูงส่งกว่าคนอื่นสินะ ถึงได้มองเห็นคนอื่นต่ำกว่าตัวเองแบบนี้ แต่แองเจิ้ลไม่สนใจหรอกเธอไม่แคร์ว่าใครจะมองอย่างไร หญิงสาวมาเพื่อทำหน้าที่ของตัวเองเท่านั้น ไม่ได้มาเพื่อแบกรับความดูแคลนจากใคร
แองเจิ้ลเปิดกระเป๋าเครื่องมือหยิบอุปกรณ์อย่างคล่องแคล่ว เธอผ่านงานซ่อมท่อมาเป็นร้อยส่วนใหญ่แล้วมักจะเป็นการอุดตัน ดังนั้นเธอเลยเช็คที่ต้นเหตุด้วยการนั่งลงแกะตัวเชื่อมของท่อออก เพื่อเช็คว่ามีสิ่งอุดตันหรือไม่ ระหว่างที่กำลังทำงานแม้เธอจะไม่เห็นเหตุการณ์ในห้อง แต่ก็รับรู้ได้จากสิ่งที่พวกสาวๆ คุยกัน พวกหล่อนเม้าท์มอยเก่งมากสารพัดหาเรื่องคุย ส่วนตัวแล้วหญิงสาวไม่ได้มีปัญหากับความช่างคุย เพราะเป็นเรื่องปกติของผู้หญิงอยู่แล้ว แต่เธอแค่ไม่ชอบฟังเรื่องการนินทาหรือแสดงความคิดเห็นในเรื่องส่วนตัวของคนอื่น
“ริคคะ คุณมาหาเจสแล้ว คิดถึงจังเลยค่ะ”
ปานฟ้าชะงักมืออัตโนมัติเมื่อได้ยินเสียงแหลมๆ เอ่ยทักชื่อที่คุ้นเคย หล่อนหมายถึงหัวหน้าช่างใช่หรือเปล่า? แล้วเขามาทำอะไรที่นี่? ในหัวของหญิงสาวมีแต่คำถามเต็มไปหมด เธออยากจะลุกขึ้นไปดูเหลือเกินว่าใช่คนที่เธอคิดหรือไม่ แต่ก็ใจไม่กล้าพอเลยนั่งทำตัวลืบอยู่ใต้อ่างล้างมือ
“คุณดีขึ้นรึยังเจส”
“ยังเลยค่ะ เจสยังเดินไม่ค่อยถนัดเลย” น้ำเสียงที่ได้ฟังเต็มไปด้วยความออดอ้อน จนคนแอบฟังอยากจะลุกขึ้นมาดูเหลือเกินว่าอ้อนกันแบบไหน
“เดี๋ยววันพรุ่งนี้จะให้พยาบาลจะมาตรวจ”
“ขอบคุณมากค่ะริค คุณใจดีกับเจสมากเลย”
“อีกสามวันเรือจะจอดเทียบท่าหนึ่งวัน ผมอนุญาตให้พวกคุณพักผ่อนได้”
“ขึ้นฝั่งครั้งนี้คุณริชาร์ดมีไปออกงานไหมคะ?”
เสียงหวานๆ ของสาวสวยใจดีเอ่ยถามขึ้น ซึ่งชื่อ ‘ริชาร์ด’ ทำให้ปานฟ้าเด้งตัวขึ้นแบบอัตโนมัติ เพื่อเช็คให้แน่ใจว่าเป็นคนเดียวกันหรือไม่ และสิ่งที่เธอเห็นก็ทำเอาพูดไม่ออกไปเลย
หัวหน้าช่างที่เธอเข้าใจคือคุณริชาร์ด!
- Writer
