Maya-maya pa ay nakita na niyang nakatayo ang madrasta sa tapat ng bintana na kinauupuan ng ama niya subalit nakaantabay pa rin ang mga bodyguard sa magkabilang gilid. Unti-unting ibinaba ng ama ang windshield ng sasakyan.
Nakita niya ang mangiyak-ngiyak na si Carrie. She looked far from the polished and sophisticated socialite that she knew. Bagamat nakasuot ito ng simpleng floral long sleeve at pants pero alam niyang designer pa rin. Naka-pony ang buhok nito na kumawala na ang ilang hibla. Walang make up ang madrasta at kapuna-puna ang strain sa mukha nito. Na parang malaki ang problema nito at halos pasan ang daigdig.
Umaliwalas ang mukha nito nang makita ang ama. “Alfie, salamat naman at hinayaan mo akong kausapin ka…”
Akmang hahakbang ang madrasta niya palapit sa bintana nang iang
