อิงเยว่ชิงสิ้นใจในคุกหลวง ศพของนางถูกส่งไปยังตระกูลอิง ฟางเหนียงเห็นสภาพศพลูกสาวแสนรักเกิดเป็นลมล้มพับ ตั้งแต่นั้นมาสติของนางก็ไม่อยู่กับร่องกับรอย การงานที่เคยดูแลไม่อาจทำได้เช่นเคย ท้ายที่สุดกลายเป็นคนวิปลาส ถูกจับขังไว้ในเรือนเล็กไม่ให้ออกไปที่ใด
ประมุขตระกูลอิงจำต้องแต่งตั้งอนุภรรยาขึ้นมาคุมเรือนหลังของตนแทน
สถานการณ์ภายในตระกูลที่ย่ำแย่อยู่แล้วยิ่งแย่ขึ้นไปอีก
“เป็นเช่นนั้นหรือ” อิงอี้หรานจิบชายามบ่ายในสวนดอกไม้อย่างที่ชอบทำ นางสวมชุดสีดำไว้อาลัยให้พี่สาวที่จากไป ดวงตาหงส์เหม่อลอยไปไกลแสนไกล มันรื้นไปด้วยหยาดน้ำทว่ากลับไม่รินไหล เหมือนกับอดีตที่ไม่อาจหวนคืนกลับไปแก้ไข
“ท่านแม่…ลูกทำให้พวกมันได้ชดใช้แล้ว” อิงอี้หรานหลับตาลง ปล่อยหยาดน้ำตารินไหลอาบสองแก้ม ก่อนที่นางจะเช็ดออกในเวลาต่อมา จบสิ้นความแค้นกับสองแม่ลูกไว้เพียงเท่านี้
ตลอดสิบกว่าปีที่ผ่านมา อิงอี้หรานไม่เคยลืมเรื่องใน คืนน
