พันธนาการรักมาเฟียร้าย

เครื่องบินสุดหรูจอดสนิทพร้อมกับร่างกำยำก้าวเดินลงจากเครื่องบินส่วนตัว มือหนาของชายหนุ่ม​ถอดแว่นตาสีดำกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณ​ แดดแสนร้อนระอุทำเอาลูกน้องคนสนิทนามว่าพีระรีบหยิบร่มออกมากางบังแดดให้ผู้เป็นนาย “ของพร้อมแล้วใช่ไหม?” คริสเตียน​ตวัดสายตาคมแล้วเอ่ยถามผู้เป็นลูกน้อง “ครับ” ภิภพพยักหน้า​รับคำพร้อมกับก้มหน้า เขาไม่ค่อยกล้าที่จะสบสายตาผู้เป็นนายสักเท่าไหร่ ใบหน้าเเสนเหี้ยมโหดนั้นยิ้มปีล่ะครั้งก็ว่าได้ แต่จะมียิ้มบ้างก็เพียงแค่แสยะยิ้มเท่านั้น คริสเตียน​ ดำรงค์​พงษ์​เมธา​ ทายาทตระกูลชื่อดัง มาเฟียที่โหดร้ายที่สุดของประเทศ​ เจ้าของธุร​กิจสีขาวสีเทาสีดำและร่ำรวย​อันดับต้น ๆ ของเมืองไทยก็ว่าได้ ตระกูล​ของเขามีธุรกิจมากมาย คริสโตเฟอร์​อลิสผู้เป็นพี่ชายพี่สาวฝาแฝดทั้งสองดูแลธุรกิจ​สีขาว คริส​ดูแลเกี่ยวกับการค้าอาวุธ​ ส่วนเขาดูแลเรื่องการผลิต​หัวเชื้อยา ยาที่ทำให้คนเพลิดเพลิน​ยิ่งเสพก็ยิ่งติดแต่ไม่ถึงตาย นั่นคือยาพีที่สกัดมาจากใบของเมล็ดบีบีสีดำ มันจะอยากเสพอยากสนุกแต่ถ้าขาดก็จะรู้สึกหิว แต่ต่อให้หาสิ่งมาเติมเต็ม​ คุณ​ก็จะไม่รู้สึกอิ่มหรือรู้สึกถูก​เติมเต็ม​ถ้าคุณ​ไม่ได้เสพมัน ถ้าคุณ​ไม่เสพคุณ​ก็จะไม่ตายไม่ได้มีอันตราย​ต่อร่างกาย ในสถานการณ์บ้านเมืองที่กำลังย่ำแย่ผู้คนต่างเคร่งเครียดและหันมาเสพยาพี เพียงเพราะต้องการความสุขหลบเลี่ยงความทุกข์ที่กำลังเกิดอยู่ในตอนนี้ แต่ถึงแม้ว่าสิ่งนี้จะเป็นสิ่งที่ทำให้ผู้คนมีความสุขที่ได้ลิ้มลองและเสพมัน แต่ก็ยังเป็นสิ่งผิดกฎหมาย​อยู่ดี... “แล้วไอ้คริสมันไปที่เกาะมันตราแล้วหรือยัง” “นายคริสไปแล้วครับนาย ทุกอย่างเรียบร้อย​ดีไม่มีอะไรที่ต้องเป็นห่วงครับ” “ดี” ริมฝีปากหนายกยิ้มมุมปากเบา ๆ แล้วก้าวย่างเดินเข้าไปในคฤหาสน์​หรูราวกับ​พระราชวัง ชายชุดดำหลายสิบคนเฝ้าตรวจตรา เพื่อป้องกันอันตรายที่จะย่างกรายเข้ามา “มาแล้วเหรอ” เสียงชายวัยกลางคนเอ่ยทักทายเด็กคราวลูกอย่างคริสเตียน​ ชายหนุ่ม​ยิ้มมุมปากเล็กน้อยแล้วกระดิกนิ้วให้ลูกน้องคนสนิททั้งสองยกกระเป๋าหัวเชื้อมาวางไว้บนโต๊ะ “เปิดดูแล้วโอนเงินสองร้อยล้านมาให้กู” น้ำเสียงเข้มเอ่ยทำให้ไตรภพ​หัวเราะออกมาเบา ๆ เขาเปิดดูแล้วยิ้มอย่างพอใจส่งสัญญาณ​มือลูกน้อง ชายชุดดำก็กรูกันเข้ามาเต็มห้อง ตระกูลของเขากับตระกูลของมาเฟียหนุ่มตรงหน้า ไม่ค่อยถูกกันตั้งแต่ไหนแต่ไรแต่ที่ไปมาหาสู่กันก็เพราะทำธุรกิจสีดำร่วมกันเพียงเท่านั้น แต่ถ้าหากตระกูลฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเพลี่ยงพล้ำ อีกตระกูลก็พร้อมที่จะขย้ำและกระทืบให้จมดินทันที “หึหึ” ไตรภพหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นมากระดกเข้าปากรวดเดียว “คิดตุกติก​กับกูเหรอ?” “ใจเย็น ๆ สิครับคุณคริสเตียน​ มานั่งดื่มไวน์​กับผมก่อนสิครับ” ไตรภพเทไวน์​ใส่แก้วแล้วยื่นให้มาเฟียหนุ่ม เขาพอจะทราบมาว่าคริสเตียน​เป็นคนอารมณ์​ร้อน ดุดัน เกรี้ยวกราด​เวลาที่ลูกน้องหรือใครทำให้เขาไม่ได้สบอารมณ์​ และไตรภพ​ก็อยากจะรู้ว่าคนตรงหน้าจะร้ายกาจมากแค่ไหน ปึง! มือหนาทุบโต๊ะดังปึง ๆ กัดฟันอย่างโกรธ​จัด​ “กูไม่ได้มีเวลาว่างทั้งวัน” น้ำเสียงห้วนกระด้างดังขึ้น นัยน์ตา​คมจ้องมองไตรภพอย่างไม่พอใจ “หึ! แต่ผมมีทั้งวัน” ไตรภพเอ่ยอย่างไม่ยี่หระ ชื่อเสียงของมาเฟียหนุ่มตรงหน้าก็อาจจะแค่ข่าวลือ เมื่อก่อนเขาทำธุรกิจ​สีดำกับวิค​เตอร์ ​คริสเตียน​ก็แค่เด็กที่คอยเดินตามบิดาเท่านั้น แกรก! “งั้นมึงก็เชิญไปมีเวลาในนรกเถอะ” คริสเตียน​ล้วงปืนออกมาจากกระเป๋าอย่างรวดเร็​ว ปัง! ปัง! ปัง!