18.เหตุการณ์ร้ายแรง
1652 Words
ห้องจัดเลี้ยงในพระราชวังถูกตกแต่งอย่างหรูหรา…วันนี้เป็นงานบรรลุนิติภาวะของสตรีทั้งหลายในจักรวรรดิ มีสตรีมากมายเดินทางมาร่วมงานวันนี้..
เคเดนยกไวน์ขึ้นมาดื่ม…เขารู้สึกคอแห้งหลังจากที่พึ่งคุยงานกับไวท์เคาน์เทอร์เนต…เขามีท่าทีสนใจที่จะมาเป็นหุ้นส่วนของกาสิโนที่เพอร์สัน
มีสตรีมากมายแวะเวียนมาทักทายเคเดน…เขาได้แต่ส่งยิ้มกลับไปเท่านั้น…ไม่ว่าจะเป็นคู่ขาเก่า..หรือสตรีคนใหม่
“น่าแปลกที่ข้างกายเจ้าวันนี้ไม่มีสตรีอยู่ด้วย….”
เคเดนปรายตามองที่ใบหน้างดงามของพิกเซล…ดัชเชสแห่งอัลมอเทีย….
“น่าแปลกเช่นกันที่ข้างกายของพิกเซลคนงามไม่มีบุรุษสักคน…”
เธอหัวเราะเบาๆ
“ไม่ใช่ไม่มี..แต่กำลังหาอยู่ต่างหาก…ท่านดยุคแห่งไคโรสนใจจะไปเดินชมสวนกับข้าไหมคะ? …”
“หึ..งูพิษเช่นเจ้ามีแผนการอะไร…ถึงได้มาเอ่ยปากชวนข้าเช่นนี้…”
“พอดีช่วงนี้เงินของข้ามันไร้ที่เก็บ…เห็นว่ากาสิโนที่เมอร์สันของท่านกำลังหาหุ้นส่วน…ข้าก็อยากเป็นหุ้นส่วนกับท่านบ้าง….”
เธอยกนิ้วขึ้นมาจิ้มที่หน้าอกของเคเดนก่อนจะลากเป็นวงกลมช้าๆ
“อยากจะร่วมหุ้นทั้งธุรกิจ…และร่างกายของท่าน…”
เคเดนแสยะยิ้ม…
“เรื่องธุรกิจนั้นเจ้าเข้าไปคุยที่คฤหาสน์ไคโรได้เลย…ส่วนเรื่องร่างกายของข้านั้น…พิกเซลข้าไม่นิยมกินของเหลือเดนจากใคร…ร่างกายของเจ้าเอาไว้ให้ดยุคอัลมาเทียเถิด..”
“จิ๊!..ไม่สนุกเลย!!..”
เธอเดินจากเขาไปก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะของบารอนผู้หนึ่ง…ในอดีตเธอคือสตรีที่งดงามและเป็นที่หมายตา อีกทั้งเคยเป็นคู่ขาเก่าของเขาด้วย…เมื่อก่อนเขายังไร้เดียงสา…จึงหลงใหลไปกับรสรักที่เธอมอบให้…
เธอรับปากว่าจะมาเป็นดัชเชสของไคโรในวันที่เขาได้รับสืบทอดตำแหน่ง….
แต่พิกเซลกลับแต่งงานกับดยุคอัลมอเทียแทน…เรื่องนี้ทำให้เขาเป็นบ้าอยู่พักหนึ่ง
แต่เธอในตอนนี้ช่างน่าสงสาร…ดยุคอัลมอเทียมีสตรีที่เขารักสุดหัวใจอยู่แล้ว…ซึ่งนั่นก็คือแม่นมของเขาเอง รักต้องห้ามระหว่างท่านดยุคผู้สูงส่งกับแม่นมที่แสนต้อยต่ำ
ทันทีที่พิกเซลรู้ความจริง…เธอขอหย่าแต่ท่านดยุคไม่ยอมหย่า…ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเธอก็ใช้ชีวิตของเธอสนุกกับผู้ชายไปทั่ว…โดยไม่สนใจท่านดยุคเลย…
บางทีความรัก…มันก็มาในรูปแบบที่ค่อนข้างจะน่าเจ็บปวดเหมือนกัน
“ท่านดยุคไคโร!!…มาพอดีเลยครับ…ข้าอยากเจอท่านอยู่พอดี….”
เคเดนหันไปก็พบกับเซน…พี่ชายของคามิเลีย
“…มีอะไร?”
“วันนี้ข้ามาที่นี่ในนามเพื่อนคนสนิทของเจ้าหญิงเอวารีน…เห็นท่านอยุคอยู่คนเดียวจึงได้มาทักทายว่าที่น้องเขยหน่อย….”
เคเดนถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย…
“ไปซะ…วันนี้ข้าอารมณ์ดี…ไม่อยากลงมือกระทืบเจ้าหรอกนะ!..รีบไปให้ไกล!…”
“ชู่ววว…ไม่เอาน่า..ในอนาคตเราจะถือเป็นญาติกัน..เพราะข้าอาจจะได้เป็นสวามีของเจ้าหญิงเอวารีนลูกพี่ลูกน้องของท่านดยุค…”
เอวารีนเดินเข้ามาพอดี เธอส่งยิ้มให้เคเดน
“สายัณห์สวัสดิ์ค่ะท่านพี่เคเดน”
เคเดนยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มอีกครั้ง
“อะไร…ทำให้เจ้าตาต่ำไปคว้าเอาเศษสวะมาเป็นคู่ควงในวันนี้”
“ไม่เอาน่าท่านพี่เคเดน…เซนเขาก็เป็นคนในตระกูลแบรนเดอร์นะคะ…ท่านพี่จะมากล่าวดูถูกเขาเช่นนี้ก็ดูไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่…”
เซนหัวเราะเบาๆ…
“ให้เกียรติดื่มกับข้าซักแก้วนะครับ..ท่านดยุค..”
เคเดนหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาก่อนที่เขาจะเดินผ่านไปราวกับไม่เห็นเซนอยู่ในสายตา
“อย่าไปคิดมากเลยนะคะ…ท่านพี่ก็เป็นเช่นนี้…”
เซนส่งยิ้มที่ดูน่าสงสารให้กับองค์หญิงเอวารีน
“กระหม่อมเป็นคนต่ำต้อยอย่างที่ท่านดยุคกล่าวมาจริงๆ นั่นแหละครับ…แค่ได้คุยกับองค์หญิงกระหม่อมก็พอใจแล้ว…”
เอวารีนยกยิ้มอย่างพึงพอใจ เธอยกมือขึ้นมาจับใบหน้าที่หล่อเหลาของเซน
“แค่คุยก็พอใจงั้นหรือคะ…แล้วคืนนี้ที่สัญญาเอาไว้ว่าจะอยู่กับข้าล่ะคะ? ..”
เซนจับมือขององค์หญิงเอวารีนขึ้นมาจูบ
“…..ต่อให้มันจะเป็นการกระทำที่ดูจะอาจเอื้อมเกินกว่าตัวของกระหม่อม…แต่คืนนี้กระหม่อมก็ไม่คิดที่จะปล่อยองค์หญิงไปหรอกนะครับ…”
ทั้งสองมองหน้ากันด้วยสายตาที่หวานล้ำ….
เคเดนวางแก้วไวน์ลงบนเก้าอี้ที่สวนของพระราชวัง เขาคิดว่าควรจะกลับบ้านสักที….เพราะที่นี่ท่าทางจะมีแต่คนน่ารังเกียจแล้ว…
“อะ…เอ่อ..ตรงนั้นมีคนอยู่รึเปล่าคะ!!!”
เคเดนมองสตรีผู้หนึ่งที่กำลังก้มหน้าอะไรสักอย่างบนพื้นของสนามหญ้า
“ครับ..มีอะไรให้ช่วยไหม?”
เคเดนเดินเข้าไปหาเธอ…
“แว่นของข้าหายไปค่ะ…ข้าหามาตั้งนานแล้วยังไม่เจอสักที!”
เขามองที่พื้นก่อนจะช่วยเธอหา…ทว่าชุดที่สตรีผู้นั้นสวมเป็นชุดที่คอกว้างพอสมควร..พอเธอก้มลง
ทำให้เห็นไปถึงไหนต่อไหน…
“เลดี้ไปนั่งบนเก้าอี้ก่อนก็ได้ครับ…เดี๋ยวข้าจะหาให้เอง….”
“ขะ…ขอบคุณค่ะ…”
เธอลุกขึ้นไปนั่นที่เก้าอี้เพื่อรอคอยให้เขาหาแว่นให้เธอ เคเดนใช้เวลาไม่นานเขาก็เจอแว่นที่อยู่ในพุ่มดอกไม้…
“ขอบคุณมากนะคะ…ไม่ทราบว่าท่านชื่อ…”
“ไคโรครับ…เรียกข้าว่าไคโร….”
เธอส่งยิ้มที่แสนน่ารักให้เขา…
“ท่านดยุคไคโรนี่เอง…ได้ยินชื่อเสียงของท่านมานานแล้วค่ะ…ท่านเป็นคนที่ทำธุรกิจเก่งมาก อีกทั้งยังสามารถปกครองเมืองได้เป็นอย่างดี…ข้าดีใจจริงๆ ที่ได้มาพบท่านในวันนี้”
เคเดนยกยิ้มจางๆ ให้เธอ
“ชมเกินไปแล้วครับ…ว่าแต่เลดี้ชื่อ…”
“เทอร์เนต ยูรีค่ะ…ท่านพ่อกล่าวชมท่านให้ข้าฟังทุกวันเลย…”
“อ่า…ข้าพึ่งจะคุยกับไวท์เคาน์ไป….”
เธอหัวเราะเบาๆ
“ท่านพ่อคงจะตกลงร่วมหุ้นกับท่านแล้วสินะคะ…เช่นนี้แล้วข้าสามารถไปขอคำแนะนำเกี่ยวกับการวางแผนเปิดร้านกับท่านดยุคได้ไหมคะ ข้าอยากจะเปิดร้านน้ำชาเล็กๆ เอาไว้นั่งคุยสังสรรค์กับเพื่อน….”
“ได้สิครับ…ข้ายินดี…”
เธอยกมือขึ้นมา…ก่อนจะโน้มตัวเข้าไปใกล้เคเดน..
“มีใบไม้ติดอยู่บนผมท่านดยุคค่ะ…ว่าแต่..ตัวของท่านหอมจัง….”
ยูรีก้มหน้าลงไปดมที่เสื้อของเคเดน…
“…เป็นกลิ่นที่ข้าไม่เคยได้กลิ่นมาก่อนเลยค่ะ!…ท่านดยุคใช้น้ำหอมกลิ่นไหนกันคะ?”
เคเดนมองยูรีเงียบๆ…เธอยังคงก้มมาดมที่เสื้อของเขาพร้อมกับกล่าวคำพูดมากมาย…ที่เขาไม่ได้ใส่ใจ…
“ข้าคงต้องขอตัวก่อนครับ…ข้าอยากกลับไปหาภรรยาแล้ว…”
ยูรียกยิ้ม…เธอยกมือขึ้นมาขยับแว่นเล็กน้อยก่อนจะฉุดมือของเคเดนให้เขานั่งลง
“….ในอนาคตข้าก็อยากจะเปิดร้านขายน้ำหอมด้วย…ท่านดยุคลองดมกลิ่นน้ำหอมที่ข้าฉีดมาวันนี้ได้ไหมคะ…แล้วท่านช่วยข้าบอกหน่อยว่ามันแรงเกินไปรึเปล่า?”
เธอยืนขึ้นก่อนจะก้มลงเล็กน้อยให้เคเดนดมที่คอของเธอ…
“เลดี้เทอร์เนตนี่มันจะเป็นการไม่เหมาะสมไหมครับ…ที่ข้ายังทนนั่งอยู่ตรงนี้เป็นเพราะข้านั้นเห็นแก่ไวน์เคาน์..พ่อของเลดี้…อย่าทำตัวที่ไม่เหมาะสมไปกว่านี้เลยครับ…ข้ามีภรรยาแล้ว…”
ยูรีหัวเราะร่า
“ข้าเพียงให้ท่านดยุคดมกลิ่นน้ำหอมเท่านั้นเองค่ะ…ท่านคิดมากเกินไปรึเปล่า…แต่ข้าก็แอบหวังให้ท่านดยุคคิดมากอยู่นะคะ….”
เธอยกมือขึ้นมาจับคางของเคเดนเอาไว้ก่อนจะก้มหน้าลงกัดที่คางของเขาเบาๆ
“วันหลังข้าจะไม่หยุดแค่นี้แน่นอนค่ะ…ข้าจะต้องปีนเตียงของท่านดยุคให้ได้เลย….”
ยูรีบดเบียดส่วนล่างของเธอกับส่วนกึ่งกลางของเขาช้าๆ
“เหตุใดถึงไม่เอ่ยปากไล่ข้าแล้วล่ะ…หรือว่ามันตื่นขึ้นมา….”
ให้ตายเถอะ!!!…ตอนนี้มันเป็นเส้นคาบเกี่ยวระหว่างความถูกต้องและถูกใจ…
“ท่านดยุคก็ยังไม่แต่งงานไม่ใช่เหรอคะ? …ท่านจะมีภรรยาได้ยังไง…”
ยูรีก้มลงไปเลียที่คอของเคเดนก่อนเธอจะขบกัดเบาๆ
“….ให้ข้า…ลองอม ‘มัน’ ได้ไหมคะ?”
เคเดนเม้มปากแน่น….แต่เขาก็ต้องชะงักเมื่อมีทหารเดินเรียงเป็นแถวผ่านเขาไป…
มีเรื่องอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นรึเปล่าเนี่ย!!!
เขาถอนหายใจก่อนจะผลักยูรีออกเบาๆ
“ไปเถอะ..ข้าไม่มีอารมณ์แล้ว….”
เธอยกยิ้มให้เขาแต่ทว่าไม่ยอมลุกขึ้นออกจากตัวเขาสักที
ทหารพวกนั้นเดินผ่านเขาไปจนหมด…ทว่าท้ายขบวนมีบุรุษและสตรีที่ดูคุ้นตาอยู่
แอสรัน? …ลูก้า? …และคนสุดท้ายคามิเลีย
ใช่แล้ว…มันมีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้นจริงๆ ดูจากสายตาที่เธอมองมาที่เขาแล้ว….
เคเดนรู้สึกว่าเหตุการณ์ร้ายแรงที่ว่านั่น…มันกำลังจะทำลายหัวใจของเขาให้แหลกสลายลงไป
- Writer
