BÖLÜM 21: KIRIK ZİNCİRLER VE YENİ TUZAKLAR
Kerem'le kurduğumuz o sıcak, güvenli bağ, içimdeki fırtınayı bir süreliğine dindirmişti. Onun kırılganlığını ve insanlığını hatırlamak, bana verdiği sözleri daha gerçek, daha somut kılıyordu. O gece, yıllar önceki gibi birbirimize sarılarak uyuduk. Tenimin üzerinde hissettiği her dokunuş, bir sözün teyidi gibiydi: "Buradayım. Asla bırakmayacağım." Uykuyla uyanıklık arasındaki o ince çizgide, onun düzenli nefeslerinin sesine kapılıp giderken, "İşte bu. Aradığım huzur bu," diye düşündüm.
Ancak ertesi sabah, bedenim garip bir huzursuzlukla uyandı. Kerem'in gece boyunca bana sarılı kolu hâlâ belimdeydi, koruyucu ve sahiplenicı. Ama içimde, farklı, daha ilkel bir tür açlık kıpırdanıyordu. Alp'le yaşadığım o zehirli, sınır tanımayan, her şeyi yakıp yı
