BÖLÜM 28: ZEHİR DAMLASI
Avukatımın ofisinden çıktığımda, ceketimin yakasını ilikledim. Havanın soğuğu değildi beni titreten; içimde buz tutmuş bir nehrin ilk kırılgan kabuğunun çatırdısıydı. Avukat, dosyamı masasının üzerinde bir emanet gibi tutarak, "Delilleriniz iyi, Deniz Hanım. Ama mahkeme sadece geçmişe değil, geleceğe de bakar. Bir anne olarak 'istikrarınızı' kanıtlamalısınız. Kendi geliriniz, kendi düzeniniz... Bunlar Kerem Bey'in avukatının 'maddi refah' argümanını boşa çıkaracak en güçlü silahlarınız," demişti.
Kendi gelirim. Kerem'in lügatında aşağılayıcı bir terimdi bu. "Sen keyfini bak, ben sana bakarım," cümlesinin arkasına saklanmış bir küçümsemeydi. O 'bakılan' hayatın içinde nasıl küçüldüğümü, her alışveriş çantasında, her kart ekstresinde hissettiğim o görünmez prangayı
