Amare 2/ Güneşin Doğuşu

Sokağın başından döndüğümüzde Baha geri geri yürüyerek bize nasıl doktor olacağını anlatıyordu. "Evet sabah okula gece antrenmana giden bir doktor adayı var karşımızda. Düşüncelerinizi alalım Baha bey?" Elimde mikrofon varmış gibi ona uzattığım sıra sokaktaki kamyonu gördüm. Karşı binamıza biri taşınıyordu sanırım. "Valla heyecanlıyım beyaz önlüğü kaçıncı yılda giydirirler acaba?" Bizim evin önündeki çardağa geldiğimiz sıra tekrar aradım Aksel'i. "Aradığınız kişi şu anda meşgul..." "Hay meşguliyetine başlayacağım ama şimdi he!" Sinirle söylenirken Baha omzuma dokundu. "Kumru'm şuraya bir bak istersen. Aradığını bulman için etrafına bakman gerek." "Ne diyorsun Baha ne arıyor-" arkamı dönüp gösterdiği yere baktım. Gördüğüm şey gerçek olamazdı. Sokağın karşısında duran Aksel miydi? "Aksel!" "Gül güzeli." Kollarını açtığında güldüm şaşkınlıkla. Gerçek miydi bu şu an? Gerçekten gelmiş miydi? Ama daha az önce geleceğim demişti, babam demişti nasıl olurdu? Sokaktan araba geçip geçmediğine bile dikkat etmeden karşıya geçtim. Kalbim o kadar hızlı atıyordu ki şu anın gerçekliğine inanamıyordum. Aksel bana asla fark ettirmeden burnumun ucuna kadar gelmiş miydi yani? Gelsin diye gün sayarken şimdi karşımdaydı. Cidden şaka gibiydi. Yüz yüze kaldığımızda gülümseyip kollarını belime sarınca fark ettim gerçek olduğunu. O dönmüştü. Aksel dönmüştü. Karşı apartmana taşınan komşu Aksel'di. "Döndün." "Döndüm güzelim, döndüm. Seninle aynı şehire aynı okula aynı sokağa döndüm."