My Coma Girl

Chapter 8

Xenon's POV

It's been almost five minutes and I am still standing here like a statue. Kinakabahan at natatakot sa kung ano mang susunod na mangyayari.

She is gone and what if... that's the last time that I will see her again?

I don't know what to do. What in the world did I do to deserve and feel the same pain again?

Kasabay nang pagpatak ng mga luha ko ay ang paghina ng mga paa ko. Kusa akong napaupo nang mawalan ng lakas ang mga paa ko.

I don't think I can lose someone again. Isang taong unti-unti nang nagiging importanteng parte ng buhay ko.

Yumuko ako at niyakap ang mga paa ko. Siguro ay mukha akong batang musmos na nawawala.

Sa bawat ihip ng hangin ay sumasabay ang paghikbi ko. Hindi ko mapigil ang pag-iyak kahit gustuhin ko man.

"Xenon."

Nanlaki ang mga mata ko at ang kaninang nanghihinang mga paa ko ay biglang nagkaroon ng lakas nang marinig ko ang boses ni Momo.

Minumulto niya ba ako?

Lumingon ako kung saan sa tingin ko ay nanggaling ang boses at nakita ko siyang nakatayo sa gilid ko.

I didn't waste a second and ran towards her as fast as possible and hugged her as tightly as possible.

"Where have you been?"

Nag-aalalang tanong ko as I aggressively touched her face to check if she's alright.

"I went to a very nice place and it looks like a fairytale."

She smiled.

Fuck, is it heaven?

No huwag muna.

"Ang tagal mong bumalik."

"Pero pinilit kong bumalik."

Nakangiti niyang sabi at pinunasan ang mga luha sa mukha ko.

"Don't do that again, okay?"

"Hmm, I'm so sorry."

She answered at muli akong niyakap.

"Uwi na tayo?"

She asked.

"No, dalawang beses mo akong tinakot ngayong araw kaya may pupuntahan tayo."

Kawawa ang puso ko sa multong ito.

I want to bring her somewhere special and beautiful. Natatakot akong baka bigla nanaman siyang mawala.

Tatlong araw, masyadong mabilis at nakakabigla ang sinabing palugit na sinabi ni Ms. Sim but I don't know what to do para pabagalin ang oras.

"Saan naman?"

Tanong niya.

"Paraiso?"

Nakangiting sagot ko and she giggled.

"Sige tara."

Iniabot ko ang kanang kamay ko sa kanya at nang hawakan niya yun ay naglakad na kami pabalik sa kotse at sa buong byahe namin ay nakahawak lang ang isa kong kamay sa kanya.

I know that she loves it whenever I touch her hand because she feels a little warmer but I actually love it more than she does.

"Mukhang paborito mo na yung kamay ko ah."

She joked.

I guess she noticed.

"Ayaw mo ba?"

Pabirong tanong ko rin sa kanya.

"Hmm, pwede na."

She answered and we both laughed like an idiot.

Nang makarating kami sa lugar ay agad siyang sumilip sa bintana ng kotse.

"Pikit ka muna."

"Why?"

"With no questions, please?"

Malambing na tanong ko sa at sumunod naman siya.

Bumaba kami ng kotse at inaalalayan ko siya sa bawak paghakbang niya. Nakawak ang kanang kamay ko sa kaliwang kamay niya habang ang kaliwang kamay ko naman ay nasa bewang niya.

"Dahan-dahan may hagdan."

Nang malagpasan namin ang hagdan ay nakarating na kami sa tapat ng pinto. Hindi katulad ng ibang bahay ay tago ang pinto at nasa baba.

I opened the door at nang makapasok na kami ay agad akong napangiti nang mapait. It's been a long time since I've been here.

"Sit down."

I said and carefully sit her down on the sofa.

"Mulat na."

Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata niya at nang makita niya ang buong lugar ay bigla siyang napatayo.

She's not saying anything at patuloy na nililibot lang ang kanyang paningin.

"Ano? Nagustuhan mo ba?"

Hindi ko alam kung anong iniisip niya.

"Wow, just... just wow"

She answered and faced me.

She looks fascinated and I'm happy about it.

I personally designed this place for Samantha. This is where I was planning to propose to her after 5 to 7 years but she never really had the chance to see the place.

I bought this place a long time ago at talaga pinag-ipunan ko ito.

It's a warm and vintage house just like what Samantha and I have always wanted. I made sure there were flowers that we can take care of, a comfortable couch, a fireplace, and a carpet na sakop ang buong lugar. I even hired an interior designer to help me get exactly what I want.

A house that's warm where me and Samantha can go home after a long and tiring day.

The garden and living room is divided by a glass to keep the plants in the safe temperature and environment that they need.

Matagal din bago natapos ang buong bahay.

"What is this place Xenon? It's so beautiful."

Momo asked and tapped the glass na humihiwalay sa living room at garden so I press the button to open it.

"My own house."

I smiled.

"Wow! You already have a house? That is so amazing."

"Thank you."

"Pwede bang dito tayo matulog mamaya?"

She asked.

"Yeah sure. The bedroom is upstairs."

Kapag pumunta ka sa taas at binuksan ang bintana ay magmumukhang nasa first floor ka lang ng bahay dahil nga pababa ito.

I checked the cabinet to see if there's instant food here or anything at nakita kong puro biscuit and little snacks lang ang meron.

I guess we should just order food later.

Dito rin naman ako natutulog dati sa tuwing na-mimiss ko si Samantha o kaya kapag naaalala ko siya.

"Do you want to change clothes?"

She's been only wearing the red dress that I bought.

"Yeah, maybe?"

"Maybe?"

"Parang mas gusto ko kasi 'tong dress na binili mo sa akin."

"Yeah, you look really good in that dress."

I said and she smiled.

She's so beautiful.

"I want to take a picture of you right now kaso hindi ka naman makikita sa camera."

I said and she pouted.

"Yeah."

Kinuha ko ang cellphone ko mula sa bulsa ko. I connect it to the home speaker and played the song happy with you by Arthur Nery.

"Do you want to dance with me?"

I asked with a smile habang nakalahad ang kanang kamay ko sa harap niya.

Isang bungisngis muna ang ginawa bago tinanggap ang kamay ko at nang magdikit ang mga palad namin ay maingat na hinila ko siya papalapit sa akin at ipinilupot ang isa kong kamay sa bewang niya.

"You know how to dance?"

She asked.

"Not very well."

Nahihiyang sagot ko.

Nagsimula akong humakbang at ganun din siya. Sa bawat galaw ay sumusunod siya but it's so obvious that she dance better than me.

"I can hear your heartbeat"

She whispered.

I wonder what my heart is saying. I'm a little bit confused. Parang bawat segundong lumilipas habang magkasayaw kami ay mas napapaisip ako sa nararamdaman ko. Nung nawala siya bigla ay parang ikakamatay ko. Masyado akong naapektuhan at alam kong may dahilan yun.

"Momo..."

Mahinang pagtawag ko sa kanya.

"Hmm?"

"I think..."

Is it right for me to say this when I'm not a hundred percent sure yet?

"What is it?"

"I think I might... might be in lo..."

I didn't get the chance to finish what I'm about to saynang bigla siyang tumigkayad at idinikit ang labi niya sa labi ko.

My eyes was about to widen when she moved her lips making me close my eyes. It feels heavenly, our first kss.

My heart skipped a beat then it started beating so fast. Ang kamay kong kaninang nakahawak sa bewang niya, ngayon ay nakahawak na sa mukha niya to deepen the kiss. We are both responding to each other's kissess at bawat galaw ng mga labi ko ay parang may katumbas na kakaibang pakiramdam sa puso ko.

We only stopped when the song ended.

Momo is the one who ended the kiss at hinabol ko pa nga yung labi niya nang humiwalay siya sa akin. Hindi tuloy ako makatingin ng diretso sa kanya ngayon.

"Um..."

I don't know what to say.

"I love you."

"I love you."

We both said in chorus kaya sabay din kaming napatawa.

That kiss that we shared just confirmed my feelings for her. Hindi naman kasi ako mag-rerespond sa mga halik niya kung wala akong nararamdaman.

Now I can't help myself from smiling. Parang ayaw nang bumaba ng mga labi ko sa saya. Matagal na rin simula nang maramdaman ko ulit 'to.

"Finally umamin ka na."

"Umamin?"

I asked.

"Matagal ko nang inaantay na sabihin mo yan."

Ibig sabihin ba nun...

"Matagal na kitang gusto. Noong first day pa nga lang na makita kita eh. Kaso may pagkasungit ka kaya medyo na turn off ako."

Momo said at napatawa naman ako.

"Really?"

I asked and she just nod.

"Ang kulit mo kasi eh."

Sobrang kulit.

"What should we do now?"

She asked.

Ano nga ba?

"What do you want to do?"

Tanong ko rin sa kaniya.

"Walang TV dito eh."

As expected.

"What about we cuddle? Do you like that?"

Tanong ko sa kaniya at todo ngiting tumango naman siya.

"But I have to eat and shower first."

"Ah, tao ka nga pala."

She joked.

"Yes I am, I will prepare myself muna."

Sabi ko sa kaniya at ninakawan siya ng halik.

I looked at her face and she looks so shy.

"I love you."

Sabi ko pa sa kanya bago tumalikod para mag-prepare ng kakainin ko.

Oh God, I'm in love.

"Sige antayin kita. I love you too."

Inuna ko munang maligo dahil gusto ko na talagang maligo. Mamaya na lang ako kakain pagkatapos.

Bago ako pumasok sa loob ng bathroom ay inilapag ko muna yung cellphone ko sa side table para magamit ni Momo. Wala kasing TV kaya ma-bobored nanaman siya. Paniguradong kukunin niya yan mamaya.

Pumasok na ako sa loob ng bathroom at wala na palang shampoo. I forgot to buy one kasi hindi na rin naman ako pumupunta dito.

Wala akong choice kaya yung liquid body soap na lang din ang ginamit ko para sa buhok ko. It smells nice so it's fine.

Pagkatapos kong maligo ay nagbihis ako kaagad at lumabas na at naabutan ko si Momo na nakatingin sa akin habang nakasimangot.

"Oh bakit?"

Tanong ko.

"May password eh."

Oh, I forgot. Madalas kasi I just use my finger to open it.

"White lady, no space."

"Ang haba naman."

Reklamo niya.

"Ayaw mo? Papalitan ko na lang."

"No, don't change it. I'm your password right?"

She asked and I nod.

"Then it's all good."

Nakangiti niyang sabi at sinimulan niya nang kalikutin ang cellphone ko.

Naglakad ako papunta sa cabinet at kumuha ng isang noodles then I went to the kitchen and turned on my electric stove to boil water.

"Momo."

Pagtawag ko sa kanya.

"Yeah?"

"Do you mind living here with me one day?"

Nahihiya kong tanong.

"Kahit ngayon na."

Sagot niya at napangiti naman ako.

Naomi's POV

Pupunta ako sa classroom nila kuya ngayon dahil hindi ko siya matawagan at may importante akong sasabihin sa kanya.

"Oh, Naomi?"

Si Alex.

"Oh hi."

Bati ko rin sa kaniya.

"What are you doing here?"

Tanong niya.

"Nasaan si kuya? I need to talk to him."

"Hindi pumasok eh."

Nasaang lupalop naman kaya ng mundo pumunta yun?

"Tawagan mo, please."

Natatarantang sabi ko at nakakunot noo niya namang sinunod ang sinabi ko.

"Cannot be reached."

"Fuck."

I mumbled in frustration.

"What is happening?"

Alex asked.

"Alam ko na ang lahat."

"Alam ang alin?"

Naguguluhan niyang tanong.

"I've been observing kuya simula nakaraan pa. Akala kasi namin nababaliw na siya because of ate Sam pero hindi eh. Maraming nangyayari sa bahay na kakaiba. Una, yung TV kusang bumubukas tapos yung paper bag na lumulutang sa hagdan tapos nang kinuha ni kuya sa room ko yung cellphone ko may kausap siya na hindi ko nakikita. I almost can't sleep that night."

"A... anong ibig mong sabihin?"

Kahit kailan talaga ay napakamatatakutin ng isang 'to. Kinukwento ko pa lang pero parang paiyak na.

Kinuha ko yung cellphone ko sa bag ko tapos pinakita ko sa kanya yung picture ni Ara.

"Here, yung babaeng kasama ni kuya. The ghost."

"Totoo pala talaga."

"Wait, alam mo?"

Tanong ko sa kanya.

"Yeah, noong nasa kotse nakita kong lumulutang yung keychain tapos pinaliwanag sa akin ni Xenon yung tungkol doon sa pagtulong niya sa babae na ang pangalan daw ay Momo."

He answered.

"Pinaliwanag na pala eh bakit hindi ka pa naniwala?"

"Eh ang akala ko magic tricks lang eh."

He's so dumb.

"So ano ngang mayroon?"

"This girl, siya ang anak ng kaibigan ni daddy na malala ang kalagayan sa hospital and she's dying."

Pagpapaliwanag ko.

"Eh anong gagawin natin?"

"Kailangan nating mahanap si kuya siguradong alam niya kung anong dapat gawin."

Sagot ko at bigla niya namang hinawakan ang kamay ko at hinila ako paalis hanggang sa makarating kami sa tapat ng kotse niya.

"Sakay na."

He said at pinagbuksan niya ako ng pinto ng kotse kaya agad naman akong sumakay.

"Saan tayo pupunta?"

Tanong ko.

"Kahit saan, hindi ko pa rin sigurado. Let's just find them."

"Alright."

We are cutting classes para lang kay kuya. He should buy me a lot of food next time.

Nagsimula kaming magbyahe nang walang siguradong pupuntaha. Pinuntahan namin lahat ng lugar na sa tingin namin ay posibleng puntahan ni kuya but he's nowhere to be found hanggang sa pareho kaming maramdam ng pagod ni Alex so we decided to stop for a while then both ended up falling asleep in the car.