Xenon's POV
"Xenon wake up. Umaga na."
Malambing na bulong ni Momo sa mga tainga ko na medyo nagpapakiliti sa akin.
"Tayo ka na."
"5 minutes."
I said in a very sleepy voice with my eyes still closed. I'm really tired from yesterday.
"Um, okay."
She answered kaya naman natulog ako ulit.
"Can I kiss you?"
Momo asked kaya napangiti naman ako bigla habang nakapikit pa rin ang mga mata.
"Yes, please."
Sagot ko at maya-maya ay naramdaman ko na ang malamig niyang mga labi sa labi ko.
Hindi ko maiwasang kiligin at dahil sa kilig na yun ay nawala bigla ang antok ko.
"I'm awake na tuloy."
Reklamo ko at umupo sa kama para makaharap siya ng maayos.
"Eh sabi mo kiss kita."
"I know, one more."
Hindi ko na inantay pang makasagot siya. I gently grabbed her face and kissed her on her lips. I'm kissing her yet I can't stop myself from smiling.
Her cold lips makes my heart so warm. I'm just so happy right now.
"I love you Momo."
"I love you Xenon."
And again, I kissed her pero mabilis na lang.
"Um, Xenon, may sasabihin ako sa iyo."
She said.
"Ano po?"
Malabing kong tanong at hinawakan ang mga kamay niya.
"Parang alam ko na ata kung anong mayroon sa lugar na pinuntahan natin before."
She said.
"Anong lugar?"
Tanong ko naman.
"Iyong malaking puno."
Oh that place, yung binalikan ko para magtanong-tanong pero wala naman akong nakuhang information.
"What about it?"
I asked.
"Doon ako nasagasaan."
She answered and my lips instantly parted.
"What?"
Nagsagasaan siya? Yun ang dahilan kung bakit ganito siya ngayon?
"And who the f**k did that you?"
I'm going to beat that f**k whoever he or she is.
"I don't know but..."
"But?"
"Hindi ko kasi maaninag pero may humahabol sa aking lalake. Tumatakbo lang ako tapos bigla na lang akong nasagasaan."
She explained.
"Eh yung pangalan mo?"
Tanong ko.
"Hindi ko alam."
This is bad.
We only have 2 days left now.
"Hey, why do you look sad?"
She asked and caress my face.
"Momo can you please promise me one thing?"
Tanong ko at tumango naman siya.
"Stay with me."
I said but she didn't answered.
"Please say yes. Please don't leave me."
Pakikiusap ko sa kaniya.
She looked at me and smiled then she rested her head on my chest.
"I promise."
She answered.
But still, I'm worried.
Iniwan na ako ni Samantha noon at baka hindi ko na kayanin pa kapag iniwan din ako ni Momo.
Momo's POV
Kanina pa nasa bathroom si Xenon at dahil napakatagal niya ay heto ngayon, nagbabasa ng aklat na nakita ko kanina.
Ayaw ko nang makialam sa cellphone niya dahil wala namang cartoons doon.
Sa pagbabasa ko ng aklat ay hindi ko namalayan ang paglabas niya mula sa bathroom. Nalaman ko na lang nang tumabi na siya sa akin sa kama.
Hindi ko na muna siya pinansin at ipinagpatuloy ang pagbabasa.
Nakakapit lang siya sa akin tapos maya-maya ay hinawakan niya ang buhok ko at ginulo yun pero dahil nga nagbabasa ako ay hindi ko pa rin siya pinansin.
Habang tumatagal ay lumilikot siya ng lumilikot at naiirita na ako tapos bigla niya pang tinakpan ang mga mata ko habang nagbabasa kaya naman nainis na talaga ako.
"Ano ba?"
Nairitang reklamo ko sa kaniya.
Tinanggal niya yung mga kamay niyang nakaharang sa mga mata ko at pagkatapos noon ay nakita ko ang mukha niya at ang mga mata niyang nakatitig lang sa akin.
"Anong ginagawa mo?"
Medyo nakakailang at nakakatunaw ang mga titig niya.
"Titigan mo ako."
Sabi niya.
Hindi ko alam kung anong trip niya pero sinabayan ko na lang.
Nakatitig lang siya sa akin with his serious and sincere eyes samantalang ako naman ay nagpipigil ng kilig.
Ang gwapo naman kasi.
"Bahala ka nga dyan. Ayaw ko na."
Palusot ko sabay walk out.
Hindi ko na kinaya yung mga tingin niya sa akin at sumuko na ako.
Kasabay ng paglakad ko palayo sa kaniya ay ang pagtawa niya naman nang pagkalakas.
"Tawang tawa?"
Pagtataray ko.
Umupo ako malayo sa kanya at tintingnan siya ng masama.
Pumunta siya sa kitchen at sa pagbalik niya ay may dala na siyang cup noodles pagkatapos ay umupo sa tabi ko.
"Kailan kaya kita makakasabay kumain?"
He asked.
"Very soon. Yan lang ang kakainin mo?"
Tanong ko sa kanya habang nakaturo sa cup noodles na hawak niya.
"Yeah, why?"
"Napakaunti tapos hindi pa healthy."
"Eh ito lang mayroon dito eh."
Sagot niya sabay subo ng noodles niyang bulalo flavor.
"You know how to cook?"
Tanong ko at umiling lang siya.
"Turuan kita?"
"Now?"
Tanong niya at tumango naman ako.
"You need a healthy breakfast"
Breakfast is the most important meal of the day yet it is the most skipped meal.
"But I don't have any ingredients here that I can cook."
"Syempre bibili ka, may kotse naman eh."
Fried rice na lang.
Wala akong naalala tungkol sa sarili ko pero alam ko pa kung paano magluto ng fried rice. Ang galing 'no?
"Sama ka sa akin?"
Tanong niya.
"Oo naman, let's go?"
Hinawakan niya ang kamay ko bilang sagot at unalis na kami papunta sa mall para mag-grocery.
"So what do we need?"
Xenon asked when we arrived at the grocery store. May hawak na siyang push cart and he's also wearing an earphone so he can freely talk to me.
"First, onions and garlic."
Sagot ko at iniliko niya yung push cart namin.
"How many?"
He asked.
"Isang garlic lang tapos isang malaking onion."
Sagot ko at kumuha siya at pina-check niya pa sa akin kung okay yung quiality kung maayos ba bago yun bilagay sa cart.
"What's next?"
"Rice, beefloaf, mushrooms, eggs, green peas, salt and pepper."
Beefloaf gives the most flavor to my fried rice recipe even though it's not a healthy ingredient.
"Alright my love."
He said and I stopped.
"What's wrong? May masakit sa iyo?"
Nag-aalalang tanong niya sa akin.
"Did you just called me love?"
I asked and he just simply nod.
"Aww, is that our call sign starting today?"
"No."
Sagot niya kaya nawala kaagad ang ngiti ko. So ano yun?
"Anong no?"
"Lahat ng call sign na gusto at alam ko gagamitin ko sa iyo."
"Aww honey."
Pagpapacute ko sa kaniya at pinulupot ang kamay ko sa braso niya.
"Yes, baby."
He answered and we both giggled.
Pagkatapos naming mabili lahat ng kailangan namin ay kaagad din kaming bumalik para makapag-umagahan na si Xenon.
Napainit niya na ang mantika kaya it's time to gisa na pero bago yun ay sinuotan ko pa siya ng cute na red apron na binili rin namin kanina sa mall.
"Bagay sa iyo."
"Sino? Si Momo?"
Banat niya at kumindat pa.
Oh, he's cute.
"What should I do now?"
Tanong niya.
"Put the onion and garlic na."
I said to him but he just looked at me and pout.
"What's wrong?"
"Baka sumabog eh."
Kita mo yan.
Ang laki-laki pero takot sa mantika.
"Hindi yan, just put it nicely. Wag mong itatapon."
Sabi ko pero umiling lang siya kaya naman lumapit ako sa kaniya at hinawakan ang mga kamay niya to guide him.
Kinokontrol ko ang galaw ng mga kamay niya sa paglagay ng sibuyas at bawang sa kawali.
"See? Okay naman eh."
Wala namang sumabog.
"Eh kasi nandyan ka. Takot yung mantika sa multo."
Pang-aasar niya sa akin.
"Ah talaga ba?"
Nakuha pang magbiro.
"Just kidding."
He smiled.
Buti na lang patay na patay ako sa iyo.
"Baka ikaw lutuin ko dyan eh."
"Try mo ako, I'm yummy."
Biro niyaat gumiling-giling pa sa harap ko.
"Mukha mo."
Yummy ka dyan.
"Gwapo."
Hindi ako makaangal, totoo naman eh.
Napailing na lang ako at pinagpatuloy na ang sarili naming cooking show.
Naomi's POV
"Alam ko n... AHH!
I shouted when Alex suddenly stopped the car nang walang pasabi. Balak pa ata akong patayin.
"Anong problema mo?"
Reklamo ko sa kanya.
"Nakakagulat kang sumigaw."
Reklamo niya rin habang nakahawak pa sa dibdib niya.
"So kasalanan ko pa?"
Kasalanan ko bang magugulatin at matatakutin siya.
"Malamang, muntik na akong mamatay doon."
Ikaw lang? Ano ako immortal?
"Kung hindi lang ako naka-seat bealt nabukulan na ako sa ulo."
"Ano ba kasing sinisigaw mo?"
Tanong niya.
"Parang alam ko na kung nasaan si kuya."
"Saan?"
"Basta, tabi dyan ako na ang mag-dadrive."
"Marunong ka?"
Tanong niya.
"Mas magaling pa nga sa iyo eh."
Inirapan niya lang ako at nagpalit na kami ng pwesto.
Naalala ko yung sinasabi ni kuya na pinapagawa niya para kay ate Samantha dati kaya sigurado akong nandoon sila.
Hindi rin siya umuwi kagabi kaya wala akong ibang naiisip na matutuluyan niya liban sa hotel kung hindi doon lang.
Aba't nagtanan na pala ang dalawa.
Magsisimula na sana akong mag-drive nang mag ring ang cellphone ni Alex at pustahan si ate Mitch yun.
"Hello babe?"
Sabi sa inyo eh.
"Babe where are you?"
"Hinahanap namin si Xenon."
Sagot niya.
"Why? What happened?"
Nag-aalalang tanong ni Mitch.
"Um, hindi pa kasi umuuwi sa kanila."
"Are you okay?"
"Yes babe, have you eaten already?"
Aba naman, napakatamis pagdating kay ate Mitch.
"Yes, may kasama ka?"
"Yes babe."
"Who?"
"Kapatid ni Xenon."
He answered.
"She's a girl but don't worry tibo 'to"
Dagdag niya pa.
Halatang takot na magalit si Mitch. Ginawa ba naman akong tibo.
"It's okay Alex, we know each other."
Mitch giggled.
"We know each other stupid."
Komento ko at sinamaan niya ako ng tingin.
Huli tuloy, masyadong defensive.
"Oh, sorry babe."
"It's fine, I love you."
"I love you more, I'll call you later po."
"Hmm."
Their call ended.
"You should not lie to Mitch next time."
I said to Alex.
It's not nice to lie to your girlfriend or even to your boyfriend just to assure them about something.
"I know, nabigla lang kasi ako."
I know.
"Ang swerte mo masyado kay Mitch, she's so sweet and very understanding."
I said to him.
"Swerte rin naman siya sa akin ah."
He said.
"Talaga ba? I don't think so."
Pang-aasar ko sa kaniya at sumimangot naman siya.
"Ikaw nga walang love life."
"Mayroon akong love life 'no"
Sa ganda kong 'to.
"Weh?"
"May nanliligaw sa akin ngayon."
His name is Kenjay Ferrer.
Basketball player sa school.
"Kawawa naman siya, nagayuma."
Pang-aasar niya.
"Epal ka 'no?"
Nakakabadtrip kasama 'to.
"Malayo ba ang pupuntahan natin?"
Tanong niya.
"Medyo, matulog ka na lang muna baka pagod ka na sa kaka-drive"
Sagot ko sa kaniya.
"Yeah, a little."
"Go to sleep, gigisingin na lang kita pagdating natin doon."
Kawawa naman kasi.
Mabait naman ako kahit papaano sa kaniya. Minsa talaga nakakabadtrip lang iyang si Alex.
"Alright, thank you."
"Yeah, sleep well."
Baka pagalitan pa ako ni ate Mitch na kinakawawa ko yung boyfriend niya.