Pumikit ako, kalaunan nang magdilat din upang makipagtitigan sa puting kisame ng kwarto ng ilang minuto. Hindi ko na alam kung pang-ilang beses ko itong ginawa.
Basta ay sa tuwing pipikit ako ay mukha ni Asher ang nakikita ko, kasabay pa nito ay parang sirang plaka sa utak ko ang boses nito na tila naging musika na sa pandinig ko, gayunpaman ay hindi ako makatulog.
Malakas akong napabuga sa hangin, nangingitngit ako sa sariling inis dahil masyado akong naaapektuhan sa presensya nito. Paano na lang pala kung totoo na bukas ng gabi ay dito na siya matutulog?
Shit! Hindi ako handa! Nae-excite lang ang kaloob-looban ko pero ang totoo ay hindi ako handa, baka ay mangisay na lang ako sa oras na magkadikit ang mga katawan namin.
Mahabaging Diyos, huwag naman sana ganito. Ayokong mamatay nang
