ตะวันออกจากบ้านแต่เช้าตรู่ ไม่มีใครรู้ว่าเขาออกไปแล้ว แม้แต่ภรรยาที่นอนร่วมเตียงก็ไม่รู้เรื่อง ดาวประดับตื่นขึ้นมาก็ไม่พบสามีแล้ว ผ้าห่มผืนใหญ่ร่นลงไปกองอยู่ปลายเตียง ผ้าขนหนูรอยใช้เสร็จหมาดๆ ก็วางพาดเก้าอี้เอาไว้หน้าโต๊ะกระจกดูเกะกะ
“โกรธสินะ” คงเป็นเรื่องเมื่อคืน บนโต๊ะอาหารก็ทำหน้าตึง ถามคำตอบคำไม่ชวนคุยจ้อเหมือนช่วงบ่ายที่พาเธอออกไปซื้อของ
ดาวประดับเก็บที่นอนและเคลียร์เสื้อผ้าที่ใส่แล้วแยกตะกร้าชัดเจน งานบ้านกองท่วมหัวคงต้องพักการถักไหมพรหมไว้ก่อน ซักผ้าเสร็จก็คิดไว้ว่าจะออกไปดูกุหลาบเสียหน่อย
“นายยังไม่ตื่นเหรอคะ”
“ป้าภาก็ไม่ทันหรือคะ ออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ค่ะ”
“งอนเป็นเด็กไปได้ เดี๋ยวป้าทำกับข้าวใส่กล่องให้ไอ้จ้อยไปส่งจะได้ไม่ลำบากนายหญิง”
“ขอบคุณค่ะ รบกวนป้าภาด้วยนะคะ”
ดาวประดับยุ่งกับการซักผ้าของตนและสามีเกือบครึ่งวัน เครื่องนอนทุกชิ้นถูกรื้อออกมาซักด้วยเช่นกัน แสงแดด
