“วันนี้ไม่มีเรียนเหรอ”
“เดี๋ยวเข้าไปตอนบ่าย”
“แล้วเจ้าตัวเล็กนี่ล่ะ”
“ว่าจะพาไปฝากบ้านยายนวล”
“เอางี้ไหม เดี๋ยวดูให้”
“ว่างเหรอ”
“อืม ไม่ได้ยุ่ง ดูได้”
“งั้นก็ฝากด้วยนะ”
“แล้วจะไปเรียนยังไง นั่งรถเมล์เหรอ”
“พี่ลีไทน์บอกจะมารับน่ะ”
“อ่อ...”
“ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่ายังไง”
“เปล๊า แต่ลีไทน์นี่ก็ดีเกินเบอร์จริงๆ นะ ไม่คิดว่าจะสนิทกับเธอขนาดนี้”
“ดีจริงนั่นแหละ”
“แล้วเธอคิดยังไงกับลีไทน์ จะมีโอกาสพัฒนาความสัมพันธ์หรือเปล่า”
ฉันยิ้มเยาะคำถามของคะนิ้ง ตอบกึ่งประชดกึ่งจริงจัง
“ฉันไม่คู่ควรกับพี่ลีไทน์หรอก ให้เขาไปเจอคนดีๆ เถอะ”
“....”
พี่ลีไทน์มาถึงตอนเที่ยงพอดี เขาถามหาภามแต่เพราะว่าภามกำลังหลับเลยไม่ได้เจอ เจอแค่คะนิ้ง
ภามหลับก็ดีแล้วล่ะ เพราะถ้าตื่นอาจจะงอแงก็ได้ถ้าเห็นฉันออกจากบ้าน
“พี่กินข้าวหรือยัง” ฉันถามระหว่างเข้ามาในรถ
“ยังเลย นีล่ะ”
“ยังเหมือนกัน
