Sex friend เพื่อนรักมาเฟีย

Sex friend 02 เพื่อนสนิทคนแรก

Sex Friend 02

“ตั้งใจทำข้อสอบซะ ใครสอบไม่ได้คะแนนตามเกณฑ์อาจารย์จะตัดเกรดให้เหลือแค่ดีบวกและใครสอบได้ต่ำกว่าเกณฑ์ก็เอาเอฟไป เข้าใจมั้ย”

เสียงสุขุมนุ่มลึกของอาจารย์หน้าดุที่มีดวงตาคมเฉี่ยวพูดคุยกับนักศึกษาก่อนที่จะเริ่มทำการสอบ

นักศึกษาทั้งห้องเงียบสงบและนั่งตัวเกร็ง ต่างคนต่างหวาดกลัวกับอาจารย์ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนชอบสกัดเกรดเด็กอย่างอาจารย์วิมล การทำตัวดี ๆ และทำข้อสอบให้ได้ตามเกณฑ์ที่อาจารย์วางไว้จึงเป็นเรื่องที่จำเป็นอย่างยิ่งในวิชานี้

“ฉันถามว่าเข้าใจมั้ย ทำไมไม่ตอบหรือต้องให้ได้เอฟไปก่อนถึงจะขยับปากพูดได้”

เธอต่อว่านักศึกษาที่นั่งตัวสั่นคลอน มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ยังคงนั่งนิ่งเฉยราวกับทองไม่รู้ร้อน

และคนคนนั้นก็คือธามผู้ชายที่ต่อให้ไม่เข้าเรียนไม่อ่านหนังสือเขาก็ทำข้อสอบได้ ลูกพีชอิจฉาความฉลาดข้อนี้ของธามมากแต่เพราะฉลาดมากนี้แหละเขาถึงชอบทำให้เธอลำบากใจอยู่เรื่อยเลย

“เข้าใจค่ะ/ เข้าใจครับ”

ต่างคนต่างตอบรับคำไปอย่าหวาดกลัวถึงคำขู่ที่ได้รับ

“เอาล่ะ เริ่มทำข้อสอบได้และถ้าเจอว่าใครโกงฉันจะกาหัวกระดาษทันที”

เสียงนรกดังขึ้น หลังจากนั้นนักศึกษาทุกคนก็จดจ่ออยู่กับข้อสอบที่อยู่ตรงหน้า เป็นข้อสอบที่เรียกว่ายากจนบางคนหน้าซีดเผือกไปเลย แม้แต่คนที่อ่านหนังสือมาเป็นอาทิตย์ยังหวาดหวั่น แต่ก็ยังคงเว้นแต่ธามอยู่ดี

เขายังคงมีท่าทีเรียบเฉยอีกทั้งยังเคาะนิ้วลงไปกับโต๊ะเรียนเหมือนจงใจกวนสมาธิเพื่อนรักอย่างลูกพีชให้เธอไม่สามารถจดจ่อกับข้อสอบได้ ผิดกับเขาที่แค่อ่านโจทย์ก็สามารถตอบคำถามข้อนั้นไปได้อย่างง่ายได้

แต๊ก แต๊ก แต๊ก

ขอร้องละ เงียบสักทีเถอะ

เธอก่นด่าเขาอยู่ในใจ ลำพังสมาธิที่มีอยู่ก็น้อยนิดมากพอแล้วแต่ทำไมเขาถึงชอบก่อกวนเธอมากขนาดนี้นะ

เขามักจะปกป้องไม่ให้คนอื่นรังแกเธอแต่กลับกลายเป็นเขาเสียเองที่ชอบกลั่นแกล้งและรังแกเธออยู่ร่ำไป

ผู้ชายที่ชื่อธามคนนั้นเป็นคนประเภทไหนกัน ทำไมต้องหาเรื่องให้เธอปวดหัวอยู่เรื่อยเลย

เวลาผ่านไปแล้วผ่านไปเล่า จนกระทั่งธามเป็นคนแรกที่ลุกขึ้นและเดินตรงไปส่งข้อสอบให้อาจารย์วิมลด้วยสีหน้าท่าทางที่ถือดี ท่าทางที่ดูดุดันของอาจารย์วิมลไม่ได้ทำให้ธามรู้สึกกลัวหรือหวาดหวั่นเหมือนที่เพื่อนร่วมห้องคนอื่นเป็นอยู่เลยสักนิด แม้กระทั่งลูกพีชเองยังรู้สึกกังวลใจกลัวว่าธามจะโดนอาจารย์หวดใส่สักวันแต่ก็ไม่มีสักครั้งที่ที่ธามจะโดนเล่นงานวันนี้ก็เช่นกันธามถูกปล่อยตัวออกไปอย่างง่ายดาย

เวลาต่อมา

"ทำตามที่รับปากซะ"

ทันทีที่ลูกพีชออกจากห้องสอบธามก็ทวงสัญญาที่เธอรับปากเอาไว้

ผู้หญิงที่มีใบหน้าสวยแต่ทว่ากลับมีดวงตาที่โศกเศร้าเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเพื่อนสนิทปลอม ๆ ที่อยู่ตรงหน้าแล้วครางรับว่า

"อื้ม"

ออกมาเบา ๆ ก่อนจะหยิบมือถือพิมพ์ไลน์ไปหาผู้หญิงที่ธามอยากเจอมากที่สุด

ตะดึ๊ง!

เสียงข้อความตอบกลับดังขึ้น ธามกดสายตามองหน้าจอสี่เหลี่ยมที่อยู่ในมือลูกพีชแล้วปรายสายตาขึ้นมาบังคับให้เธอเปิดอ่านให้เร็ว

"พี่พรีมบอกว่าเจอกันที่คอนโดนายเย็นนี้"

คำตอบจากลูกพีชทำให้ธามยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ ท่าทางอารมณ์ดีนั้นทำเอาลูกพีชรู้สึกขนลุกไม่น้อย

"เตรียมตัวให้พร้อม ฉันจะซื้อของเข้าคอนโดก่อน"

"อื้ม"

ธามที่หันหลังเตรียมเดินออกจากคณะเป็นต้องชะงักลง จะด้วยอารมณ์ที่จู่ ๆ ก็พุ่งพรวดเข้ามาก็เป็นได้ ส่วนคนที่ทำให้อารมณ์ธามแปรปรวนก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเพราะคนคนนั้นคือลูกพีชนั้นเอง

"เธอจะพูดคำอื่นนอกจากคำว่า 'อื้ม' ไม่เป็นหรือยังไง"

ธามหันกลับมามองหน้าลูกพีชอีกครั้งหนึ่ง ใบหน้าดุดันมีความตึงเครียดขึ้นมาหนึ่งระดับและเขาก็พุ่งพรวดเข้ามาใกล้เธอก่อนจะกักขังร่างบางเอาไว้อยู่ภายใต้การกักขังจากต้นแขนหนาทั้งสองข้าง

ลมหายใจกรุ่นร้อนเป่ารดลงมาบนหน้าผากมลจนให้ความรู้สึกร้อนผ่าว ความใกล้ชิดที่แค่ขยับนิดเดียวร่างกายก็เบียดเสียดกันแล้วทำให้ลูกพีชหายใจได้ไม่ทั่วท้องมากนัก

แววตาที่เคลื่อนไปสบตากับเพื่อนสนิทที่เป็นแค่ชื่อเรียกเพื่อตบตาทุกคนวูบไหวไปด้วยความหวาดหวั่น

"แล้วเราต้องตอบยังไงธามถึงจะพอใจ"

ลูกพีชหลุบตาลงต่ำเมื่อเห็นว่านัยน์ตาคู่นั้นร้อนผ่าวกว่าเดิม ฝ่ามือเล็กค่อย ๆ ยกขึ้นมาเพื่อเว้นระยะห่างที่ดูเหมือนจะร่นเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ จนแทบจะเรียกได้ว่าห่างกันแค่กระดาษเอสี่กั้น

"ตอบคำอื่นมาไม่งั้นเธอเจอดีแน่"

ใครจะคิดล่ะว่าแค่คำว่า 'อื้ม' คำเดียวจะทำให้คนที่ดูอารมณ์ดีอย่างธามจะดูหัวร้อนมากขนาดนี้

'ฮ่า ๆ สมน้ำหน้าไอ้เด็กกำพร้าที่ไม่มีใครคบ'

'เสื้อผ้าก็เก่า รองเท้าก็เก่า เหม็นกลิ่นสาบคนจนวะ!'

ตอนลูกพีชอายุสิบหกนี้คือสิ่งที่เธอมักจะเจอเป็นประจำทุกวันหลังจากที่เธอสามารถสอบชิงทุนไปเรียนโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งได้ และเมื่อขึ้นชื่อว่า 'เด็กทุน' ลูกคนรวยทุกคนก็พร้อมใจกันรังแกเธอเพื่อสนองความสะใจทันที

ราวกับเธอนั้นเป็นเครื่องมือทางการระบายความเครียดที่เด็กพวกนั้นได้รับมา มันเป็นแบบนี้มาหนึ่งปีเต็มจนกระทั่งมีคนคนหนึ่งเข้ามา

'ถ้ายังวุ่นวายกับยัยนี้อีกเจอดีแน่เพราะยัยนี้เป็นเพื่อนสนิทคนแรกของฉัน'

ผู้ชายที่คนนี้ไม่ได้พูดตรง ๆ ว่าเข้ามาช่วยกันแต่เขากลับฉุดกระชากเธอออกมาจากการถูกกลั่นแกล้งแล้วประกาศกร้าวด้วยท่าทีสบาย ๆ หลังจากวันนั้นก็ไม่มีใครหน้าไหนเข้ามาแกล้งลูกพีชได้อีกเลยแต่กลับเป็นธามเพียงแค่คนเดียวเท่านั้นที่คอยหาเรื่องเธอทุกครั้งที่เขามีโอกาส

ตอนนี้ก็เหมือนกัน แค่คำว่า 'อื้ม' มันทำให้ธามหัวร้อนมากขนาดนั้นเลยเหรอ..

"ตอบค่ะได้มั้ย?"

ลูกพีชเอ่ยออกมาเสียงแผ่ว ท่าทางที่ดูประหม่านั้นสร้างความหงุดหงิดให้ธามไม่น้อยแต่เพราะวันนี้เขาอยากอารมณ์ดีมากกว่าจึงเลือกที่จะพ่นลมหายใจออกมาเพื่อระบายความหงุดหงิดแต่ผู้หญิงตรงหน้ากลับทำให้ธามยิ่งหงุดหงิดเพราะเธอเอาแต่ก้มหน้าหนีสายตาเขาไม่เลิก

"ตอนพูดให้เงยหน้าขึ้นมามองหน้ากันมันจะตายมั้ย"

ใบหน้าเล็กถูกกอบกุมด้วยมือหนาที่ร้อนผ่าวและวินาทีต่อมาธามก็ดันให้ใบหน้าลูกพีชเงยขึ้นมาเพื่อที่สายตาเธอจะได้จดจ่ออยู่ที่เขาเพียงคนเดียวไม่ใช่ก้มหน้างุดเหมือนกลัวเขาอยู่ตลอดเวลา

"อื้ม คะ ค่ะ.."

ต้องตอบว่า 'ค่ะ' ใช่มั้ยธามถึงจะไม่โกรธ เกือบแล้ว

เกือบพลาดไปแล้วสิ