Ereneya's POV
TAHIMIK kaming naglalakad ni Res pauwi sa bahay. Gusto kong humingi ng paumanhin sa sinabi ko kanina ngunit tila ayaw lumabas ang boses ko sa lalamunan ko.
Nakita ko ang pagguhit ng sakit sa mukha ni Res. Alam kong nasaktan ko siya sa sinabi ko. Naiintindihan kong nag-aalala siya sa akin. Ngunit naiinis ako dahil kahit mga simpleng bagay ay pinakikialaman niya pa.
Natuon ang pansin ko sa magkahawak naming kamay. Hindi ko maintindihan ngunit tila nagugustuhan ko ang init na hatid ng palad nito sa palad ko.
“Hindi mo naman ako kailangang bantayan, Res. Kaya ko naman ang sarili ko.”
Naramdaman ko ang paghigpit ng pagkakahawak nito sa kamay ko. Hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin niyon. Ni hindi niya ako nagawang lingunin at sagutin. Para itong walang naririnig.
Ma
