วันต่อมา...
@ร้านทงคัตสึ
ภายในร้านอาหารที่กำลังวุ่นวายเพราะเป็นช่วงเย็นที่คนส่วนใหญ่ชอบออกมาทานอาหารนอกบ้าน
“ยูกิเสิร์ฟโต๊ะสาม” เสียงพ่อครัวเอ่ยบอกหญิงสาวที่เพิ่งเปลี่ยนชุดออกมาจากห้องพักพนักงาน
“ค่ะ” ยูกิรีบผูกผ้ากันเปื้อนที่สกรีนสัญลักษณ์ของร้านเดินตรงไปหยิบถาดอาหารเซ็ตข้าวทงคัตสึเพื่อนำไปเสิร์ฟลูกค้า ก่อนจะเดินถืออย่างระวังไปยังโต๊ะดังกล่าว
ทว่า…
เมื่อมาถึง…
“อาหารที่สั่ง...” เสียงหวานขาดห้วงเมื่อเห็นว่าลูกค้าของเธอเป็นใคร
“...ได้แล้วค่ะ” แค่เพียงเห็นหน้าคนตรงหน้า เธอก็รีบวางถาดอาหารและกำลังจะเดินหนีออกจากเขา
แต่…
หมับ! กลับโดนมือแกร่งของพายุคว้าข้อมือของเธอไว้เสียก่อน
“ปล่อย” ยูกิพูดเสียงลอดไรฟันเพราะไม่อยากให้ลูกค้าโต๊ะใกล้เคียงผิดสังเกต พร้อมมองจ้องพายุด้วยแววตาเขม็งอย่างเอาเรื่อง
“ขอคุยด้วยหน่อยสิ” เสียงอ่อนพร้อมสายตาออดอ้อนจากคนตรงหน้า ทำให้เรียวคิ้วสวยขมวดเข้าหากัน เพ
