หลายวันต่อมา...
@มหาลัยKSB
ในขณะที่ฉันกำลังเดินข้ามจากถนนอีกฝั่งเพื่อเดินไปเข้าตึกของคณะ อยู่ ๆ ก็มีรถสปอร์ตคันหรูขับปาดหน้าฉันดังเอี๊ยด ก่อนจะจอดเทียบตรงบันไดทางขึ้นตึก แม้จะไม่ได้เป็นการเฉี่ยวชนแต่นั่นก็ทำให้ฉันตกใจพอสมควร
ฉันชะงัก ได้แต่นึกตำหนิคนขับรถคันนั้นอยู่ในใจ ก่อนจะตัดสินใจเดินเลี่ยงขึ้นตึกไปอีกทาง บอกตัวเองพยายามไม่คิดอะไรมาก เพราะบางทีอาจจะเป็นฉันเองที่เดินไม่ระวังหรือคนขับอาจจะไม่เห็นฉันก็ได้
แต่ทว่า...
“ขอบคุณนะคะพายุที่วันนี้ใจดีมาส่งเรา”
เสียงของเชอรี่ที่เพิ่งลงมาจากรถสปอร์ตหรูเอ่ยขึ้น และเพราะชื่อที่เธอเรียกพายุ ทำให้ฉันหยุดชะงักอีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจรีบจ้ำเดินไปต่อ แต่ถึงแบบนั้นในตำแหน่งที่ฉันเดินอยู่ก็ไม่ได้ไกลจากสองคนนั้นมากนัก ทำให้ฉันได้ยินบทสนทนาจากพวกเขาอย่างชัดเจน
“เธอเลิกกี่โมง” พายุเอ่ยถามเชอรี่
“รี่เหรอ?”
“เอาเวลาที่เธอเลิก เราจะได้มารับ”
“คลาสสุด
