İstenmeyen Bağlar

Bölüm 35: Megan'ın Oyunu

Leon’un sürüyle ilgili bir mesele için sürü evinden ayrıldığı an Megan bu fırsatı değerlendirdi. Beta Gideon’un yanına giderek, “Alfa Leon’un odasındaki eşyalarımı alacağım. Bunun için iznim var,” dedi. Gideon biraz şüpheyle baksa da Megan’ın Alfa’yla olan geçmişini bildiğinden fazla sorgulamadı ve ona izin verdi.

Megan, Leon’un odasına girdiğinde Lucy’yi masanın başında, kitapların arasında oyalanırken buldu. Lucy başını kaldırıp ona baktığında, Megan’ın varlığı karşısında bir an afalladı. Megan, ona doğru yavaşça yaklaşırken güzelliğinin ve çekiciliğinin farkında bir tavır takındı. Uzun, dalgalı saçları omuzlarına dökülmüş, üzerindeki iddialı ve seksi kıyafetler vücudunu mükemmel bir şekilde sergiliyordu. Gözlerinde kurnaz ve kendinden emin bir bakış vardı.

“Alfa sende ne buluyor anlamıyorum,” dedi Megan, Lucy’nin baştan ayağa süzerek. Ses tonu küçümseyiciydi, ama yüzündeki alaycı gülümseme daha da fazlasını söylüyordu. Lucy, ona bakınca kendisini daha da sıradan ve yetersiz hissetti. Megan’ın seksiliği ve iddialı duruşu, Lucy’nin özgüvenini yerle bir etmeye yetmişti.

Megan, Lucy’nin sessiz kaldığını görünce bunu kendi üstünlüğüne yordu ve konuşmaya devam etti. “Onun uzun zamandır partneriydim. Beş yıldır yanındayım. Leon’u benden daha iyi kimse tanıyamaz,” dedi. Yüzüne sahte bir gülümseme yerleşirken sesi daha da keskinleşti. “Ve açık konuşayım: Senin gibi biri onun ihtiyaçlarını karşılayamaz. Alfa’yı tatmin etmek bir yana, onun karanlık arzularını anlayabileceğini bile sanmıyorum.”

Lucy’nin içi bir anda öfkeyle doldu, ama bunu dışarı vurmak yerine dudaklarını sıktı. Megan’ın her kelimesi, onun deneyimsizliğini ve Leon’la arasındaki uçurumu daha da derinden hissettiriyordu.

Megan, Lucy’nin sessizliğinden cesaret alarak camlara doğru yürüdü. Birini açarak soğuk havanın odaya dolmasını sağladı. Havanın serinliği Lucy’nin tenini ürpertirken Megan arkasını dönüp ona sordu, “Söylesene, seks yaparken en fazla ne kadar ileri gittin?”

Lucy, bu soruyla neye uğradığını şaşırdı. Yüzü kızararak yanıtladı, “Ben…Ben bakireyim.”

Megan, bu cevabı duyunca kısa ve keskin bir kahkaha attı. Kahkaha odada yankılanırken Lucy kendini daha da küçülmüş hissetti. Megan, onun bu halini fark ederek alaycı bir tavırla, “Bir bakire ve şiddet dolu bir alfa…” dedi. Gözleri Lucy’nin üzerine sabitlenmişken yüzünde aşağılayıcı bir gülümseme belirdi. “Bu gerçekten… komik.”

Lucy’nin içindeki öfke artık bir volkan gibi kaynıyordu, ama Megan’ın karşısında bunu belli etmek istemedi. Onun yerine, sessiz kalmayı tercih etti. Ancak içinde bir şey netleşmeye başlamıştı: Megan’a ya da onun söylediklerine boyun eğmeyecekti.

...

Megan camın kenarında durup saate bir göz attı. Gözlerindeki gerginlik kısa bir an için yüzüne vurdu, ardından bunu ustaca gizleyerek içinden, *Bu kızdan sonsuza dek kurtulmama çok az kaldı,* diye düşündü. Yüzündeki alaycı ifadeyi bozmadan Lucy’ye doğru döndü ve konuşmaya devam etti.

“Biliyor musun, Lucy,” dedi, adını bilerek vurgulayarak, “Alfa Leon’u tanımak ve ona ayak uydurmak sandığından çok daha zor.” Gözlerini Lucy’nin masum yüzüne dikip sahte bir tebessümle devam etti. “Normal zamanlarda bile, onunla birlikte olmak… yorucudur. Ama bir de pus zamanı geldiğinde...”

Lucy kaşlarını çatıp, “Pus zamanı mı?” diye sordu.

Megan, Lucy’nin merakını fark edince bu fırsatı kullanarak onu daha da utandırmaya karar verdi. Sandalyeye yaklaşarak, Lucy’ye daha yakın bir şekilde oturdu ve dramatik bir şekilde fısıltıyla konuştu: “Pus zamanı, kurtların çiftleşme dönemidir. O zamanlarda Leon, tam anlamıyla vahşi bir hayvana döner. Onun o tarafıyla başa çıkmak mı? Bu tamamen imkansız. Hele senin gibi deneyimsiz biri için.”

Lucy, bu açıklamayı duyunca biraz gerildi, ama Megan devam ederken konuşmanın tonunda alaycı bir tehdit vardı: “Alfa Leon, her zaman güçlüdür, ama o zamanlarda…” Gözlerini hafifçe kısıp Lucy’yi süzdü. “Karanlık arzularıyla nasıl başa çıkacaksın? Sana yapabileceği şeyleri hayal bile edemiyorum. Onun cinsel gücüne dayanabileceğine ise hiç ama hiç ihtimal vermiyorum.”

Lucy, Megan’ın konuşmalarından giderek rahatsız olmaya başladı. Yüzü biraz kızarırken Megan, bunu fark ederek saldırısını daha da sertleştirdi.

“Sen onun için yeni bir oyuncaktan daha fazlası değilsin,” dedi Megan, sesi soğuk bir alaycılıkla doluydu. “Leon, seni bir süre eğlenceli bulabilir, ama sonunda? O güçlü kurt, deneyimsiz bir bakireyle vakit kaybedemez. Bu işin sonunda sana sadece hayalkırıklığıyla dolu bir kalp bırakacak.”

Lucy’nin içi sıkıştı. Megan’ın söyledikleri aklına takılmaya başlamıştı, ama bir yandan da içinde bir öfke kabarıyordu. Kendisine bu kadar küçümsenircesine davranılmasına tahammül edemiyordu. Ancak Megan’ın oyununa gelmek istemediği için sessiz kalmayı tercih etti.

Megan ise Lucy’nin sessizliğini zayıflık olarak görerek yüzünde zafer dolu bir gülümseme belirdi. Planı tıkır tıkır işliyordu. Zaman kazanıyor ve Lucy’nin zihnini karıştırıyordu. *Dolunayda Doğanlar yakında burada olacak,* diye düşündü. *Bu kızdan kurtulmam an meselesi.*

Lucy, Megan’ın söylediklerine odaklanmış, zihninde söylenenleri toparlamaya çalışıyordu. Megan’ın kendisini küçümseyen sözleri içini sıkıyor, ama bu duyguyu bastırmaya çalışıyordu. Tam bir cevap vermek için ağzını açacakken, bir anda pencerenin açık camından içeriye iki devasa kurt atladı.

Lucy çığlık atamadan geriye sendeledi. Kurtlar, kalın kas yapıları ve parlayan sarı gözleriyle odanın ortasında tehditkar bir şekilde duruyorlardı. Lucy, onların tanımadığı ama son derece güçlü olduklarını bir bakışta anlamıştı.

“Neler oluyor burada?” diye sordu Lucy, korku ve şaşkınlık içinde. Ancak Megan’ın soğuk gülümsemesi tüm dikkatini dağıttı.

“Üzgünüm tatlım,” dedi Megan sakin bir sesle. Ardından cebinden çıkardığı mendili hızla Lucy’nin burnuna bastırdı. Lucy, farkına varmadan derin bir nefes aldı ve mendilden yayılan keskin bir koku ciğerlerine doldu. Gözleri ağırlaşırken Megan’ın sesi kulaklarında yankılandı. “Ama senin için bu, hikayenin sonu.”

Lucy, bilinci kapanmadan önce bir şeyler söylemek istedi, ama güçsüzce yere yığıldı.