İstenmeyen Bağlar

Bölüm 43: İntikam İçin Takipte

Alfa Leon, güneşin doğuşuyla birlikte odasından çıktı. Yüzünde taş gibi bir sertlik, gözlerinde yanan bir kararlılık vardı. Hala Lucy’nin kokusunun sindiği çarşafları terk ederken içindeki tek düşünce, onu geri almaktı. Kesin kararını vermişti ve artık kimse onun önünde duramazdı.

Betasını ve en güvendiği savaşçılarını topladı. “Lucy’yi buluyoruz,” dedi. Sesi soğuk ve emrediciydi, itiraz kabul etmez bir tona sahipti. Kimse tek kelime dahi edemedi.

Leon, güçlü bedenini kurduna teslim ederek dönüşmeye başladı. Kemiklerinin kırılma sesi, etrafındaki havayı titretti. Birkaç saniye içinde devasa, kahverengi kürklü kurdu ortaya çıktı. Gözlerindeki altın sarısı parıltı, sürüdeki diğer kurtların tüylerini diken diken etmeye yetiyordu. Adamları, onun liderliği altında kendi kurtlarına dönüştüler ve iz sürmeye başladılar.

Leon’un keskin burnu, Lucy’nin kokusunu yakalamakta gecikmedi. Alex’in yoğun ve baskın kokusuyla karışmıştı, bu da öfkesini ikiye katladı. Vahşi bir hırsla kokunun peşinden koştu. Burnuna gelen her ipucu, onu daha da öfkeli bir hale getiriyordu. Kalbindeki kıskançlık ve hırs, hızına hız kattı.

"Lucy’nin kokusunu kesintisiz almaya başladığı an..." İçgüdüleri devreye girdi. Leon, her zamankinden daha hızlı koşmaya başladı. Kahverengi kürkü rüzgar gibi savruluyordu. Arkasındaki kurtlar, onun hızına yetişmekte zorlanıyordu. Tek hedefi, Lucy’yi ulaşmaktı.

Ormanın derinliklerine yaklaştıkça Lucy’nin kokusu daha belirgin hale geldi. Onun narin ve tanıdık kokusu, Alex’in baskın varlığıyla karışmış olsa da, Leon her zerresini hissedebiliyordu. Öfkesi zirveye ulaştığında içinden bir hırlama yükseldi.

“Seni bulacağım, Lucy.”

Koşarken zihninde yalnızca bir düşünce vardı: 'Alexle ölümüne dövüşmeye hazırım. Lucy benim ve kimse onu benden alamaz.'

Artık tek hedefi, Lucy’yi geri almaktı. Vahşi bir kararlılıkla ormanın derinliklerine doğru ilerledi. Onu bekleyen her ne olursa olsun, Alfa Leon kaybetmemeye kararlıydı.