ตอนที่2
1300 Words
เย็นของวัน
“กลับมาแล้วหรอครับ”
พงศกรเดินไปเดินมาไม่เคยหยุดเพราะเป็นห่วงชายแดนครั้งนี้ชายแดนไม่ให้เขาตามไปด้วยได้แต่ขอร้องว่าอยากไปคนเดียวจนเขาต้องยอมเมื่อเห็นชายแดนมีชีวิตรอดกลับมาเขาก็โล่งใจไปเปราะหนึ่ง
“ทุกอย่างเรียบร้อยดีครับอา”
ชายแดนหันมาตอบอาของเขาพร้อมยิ้มอ่อนเรื่องทุกอย่างเขาได้เคลียร์กับพฤกษ์เป็นที่เรียบร้อยแล้วคราแรกกะจะรอกลับไทยก่อนแต่ในเมื่อพฤกษ์มาดูงานของเขาที่อิตาลีพอดีเขาเลยถือโอกาสนี้เข้าไปคุยเสียเลย
“ต่อไปนี้ก็สบายใจแล้วนะครับ”
พงศกรดีใจที่ชายแดนจัดการเรื่องนี้จบเสียทีเขาจะไม่ถามว่าเหตุการณ์มันเป็นอย่างไรบ้างเพราะหลานชายของเขากลับมาปลอดภัยก็ถือว่าทุกอย่างดีแล้ว
“ผมชายแดนคนใหม่ก่อนจะทำอะไรผมจะคิดให้เยอะๆครับอาจจะได้ไม่ต้องผิดพลาดเหมือนทีผ่านมา...ถ้าเป็นไปได้จากเรื่องที่อาเล่ามาให้ผมฟังพิมดาวก็เป็นอีกคนที่ผมต้องไปขอโทษเธอให้ได้แม้ว่าผมจะจำเรื่องราวที่ผมทำอะไรกับเธอไว้บ้างไม่ได้ก็ตาม”
ชายแดนคิดว่าตอนนี้เขาฟื้นขึ้นมาใหม่เท่ากับเป็นคนใหม่เขาจะไม่ทำตัวเป็นคนนิสัยเสียอย่างเมื่อก่อนอีกและเรื่องพฤกษ์เขาจัดการเสร็จแล้วส่วนเรื่องพิมดาวเขาจะต้องตามไปขอโทษเธอให้ได้แม้ว่าตอนนี้เขารู้จากพฤกษ์ว่าเธอไม่ยอมให้ใครตามหาก็ตาม
“อาคิดว่าวันนึงคุณแดนจะต้องได้เจอเธอแน่นอนครับ”
พงศกรคิดว่าไม่ช้าไม่นานทุกอย่างที่หลานชายของเขาคิดต้องได้ดั่งใจแน่นอน
เหตุการณ์ในอดีต
เกือบสองปีที่แล้ว
“เฮ้ออ.....”
พิมดาวยืนถอนหายใจอยู่ที่ระเบียงห้องของเธอในท่ามกลางความมืดที่เธอไม่เปิดไฟเพราะไม่อยากให้คนในบ้านรู้ว่าเธอยังไม่นอนเพราะนี่มันก็ดึกมากแล้วที่เธอต้องนอนไม่หลับมาหลายคืนก็เพราะเธอจะต้องแต่งงานกับคนที่เธอไม่ได้รักแม้แต่น้อยที่ต้องหมั้นต้องแต่งก็เพราะคุณตาของเธอบังคับให้เธอแต่งเพื่อที่หนี้ทั้งหมดที่ตาของเธอไปยืมเค้ามาจะได้กลายเป็นศูนย์เธอไม่รังเกียจอะไรพฤกษ์แต่เธอไม่เคยคิดจะรักเขาแม้แต่นิดเดียวจะให้เธอฝืนใจยอมแต่งงานไปเธอก็มีแต่จะทรมานใจ
และเธอเองก็ปฏิเสธตาของเธอไม่ได้เสียด้วยตอนนี้ก็ผ่านงานหมั้นไปแล้วเธอไม่อยากจะให้ถึงวันแต่งงานเลยจริงๆ
พิมดาวเป็นลูกคุณหนูที่ตอนนี้ครอบครัวของเธอเหลือแค่คุณตาของเธอกับเธอเท่านั้นแม่ของเธอเสียชีวิตไปก่อนหน้านี้ไม่กี่ปีเท่าที่จำความได้เธอก็ต้องทำตามใจตาของเธอทุกอย่างแม้แต่แม่ของเธอก็ค้านอะไรไมได้ด้วยเหตุเพราะแม่ของเธอมีบางอย่างที่รู้สึกผิดต่อตาของเธออยู่จึงยอมที่จะให้ตาของเธอกำหนดชีวิตของเธอเรื่อยมา
ก่อนที่แม่ของเธอจะเสียเธอรู้มาว่าเธอไม่ได้เป็นลูกคนเดียวของแม่เธอแต่เธอมีน้องสาวฝาแฝดอีกหนึ่งคนคุณตาของเธอคิดว่าน้องสาวของเธอไม่มีชีวิตอยู่แล้วจึงไม่ยอมให้ใครเอ่ยถึงเรื่องมีหลานอีกคนอีกจนถึงตอนนี้แล้วแม่ของเธอยังเชื่อว่าน้องสาวของเธอยังมีชีวิตอยู่และฝากฝังกับเธอว่าหากเป็นไปได้ก็ขอให้เธอตามหาน้องสาวของเธอให้เจอและเธอก็จะทำตามคำที่แม่ของเธอเคยสั่งให้สำเร็จจนได้
เหตุการณ์ก่อนหน้านี้เมื่อกลางวัน
“คุณตาคะ...เราไม่มีวิธีอื่นแล้วหรอคะ”
พิมดาวพยายามเกลี้ยกล่อมให้ตาของเธอหาทางออกเพราะตอนนี้เธอยังมีเวลาอีกตั้งสองเดือนกว่ากว่าจะถึงวันแต่งงานหากตาของเธอหาทางออกได้เธอเองจะได้ไม่ต้องลำบากใจ
“แกได้คุณพฤกษ์มาเป็นคู่ชีวิตก็ดีอยู่แล้วแกจะได้สบายไปทั้งชาติ”
ธนดลไม่หาทางอะไรทั้งนั้นเขาคิดว่าทางนี้ดีที่สุดแล้วเพราะเขาเห็นว่าพฤกษ์ถึงจะแก่กว่าหลานของเขาหลายปีข่าวเรื่องผู้หญิงก็เยอะแต่เมื่อพฤกษ์ให้สัญญากับเขาว่าจะยกให้พิมดาวเป็นผู้หญิงคนเดียวในชีวิตหลังจากแต่งงานเขาเองก็คิดว่าหากหลานสาวของเขาอยู่กินกับพฤกษ์ไปเธอก็จะสบายไปทั้งชาติแถมหนี้สินของครอบครัวก็หมดปัญหาไปอีกด้วย
“แต่ดาวไม่ได้รักเค้านี่คะ”
พิมดาวพูดกับคุณตาของเธอทั้งน้ำตาทั้งชีวิตเธอไม่เคยจะแย้งคำสั่งอะไรของตาเธอได้เลยจริงๆ
“รักแล้วมันกินได้มั้ยอย่าไฝ่ต่ำเหมือนแม่แกไปหน่อยเลย”
ธนดลพูดกับหลานสาวของเขาด้วยความโมโหพร้อมเดินออกไปทันทีเพราะไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงกับหลานสาวของเขาต่อและอดประชดเรื่องแม่ของพิมดาวลูกสาวของเขาไม่ได้ที่เลือกคู่ผิดทำให้เขาผิดหวังมาจนถึงทุกวันนี้
“คุณตาคะ??”
พิมดาวไม่เข้าใจว่าตาของเธอไม่พอใจเมื่อใดก็ยกแต่เรื่องแม่ของเธอมาประชดประชันจนขนาดตอนนี้แม่เธอไม่อยู่แล้วเธอก็ยังได้ยินคำพวกนี้อยู่เธออยากจะรู้ว่าจะต้องทำอย่างไรให้ตาของเธอเลิกพูดแบบนี้เสียที
“เอ๊ะ...อื้มมมมมม..ปล่อย..อื้มมมม”
จากที่พิมดาวนั่งคิดอะไรเพลินๆจู่ๆก็มีอะไรมาอุดจมูกเธอและจากนั้นเธอก็ไม่มีสติอีกเลย
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
“งานเรียบร้อยแล้วครับคุณแดน”
ธนินโทรรายงานความคืบหน้างานี่นายของเขาสั่งว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีง่ายกว่าที่คิดเพราะที่บ้านของหญิงสาวไม่ได้มีการคุ้มกันอะไรมากมายนัก
“ดี..พามาหาฉันเดี๋ยวนี้เลย”
“ครับคุณแดน”
เมื่อทุกอย่างได้ดั่งใจชายแดนก็วางหูด้วยรอยยิ้มอย่างพึงพอใจตอนนี้เขาก็แค่รอให้คนสนิทของเขาพาตัวหญิงสาวมาหาเขาที่แพร่ก็เท่านั้น
ชายแดนเป็นพ่อเลี้ยงหนุ่มหล่อหน้าตาดีค่อนข้างมีชื่อเสียงที่ในด้านการทำงานที่เก่งมากและประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อยแต่ใครก็เข้าถึงค่อนข้างยากมากนอกจากว่าตัวของเขาจะอยากให้คนๆนั้นเข้าถึงเองเขามีธุรกิจค้าไม้และโรงงานเฟอร์นิเจอร์รวมทั้งไร่สวนอีกมากมายที่พ่อของเขาทิ้งไว้เป็นมรดกบวกกับฝีมือบริหารจัดการของเขาที่ทำให้กำไรเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัวทุกปีจนขึ้นแท่นเศรษฐีนีเลยทีเดียว
ตั้งแต่เด็กๆเขาไม่ได้รับความรักความอบอุ่นจากพ่อของเขาเท่าไรมีแต่พงศกรคนสนิทของพ่อเขาเท่านั้นที่ดูแลเขาตลอดมาจนเขารักเหมือนพ่อคนหนึ่งจนเขามารู้ความจริงว่าที่พ่อของเขาทำไปทั้งหมดก็เพื่ออยากให้เขาสบายมีกินมีใช้ไม่อดอยากจึงต้องขาดการติดต่อไปเมื่อเขาปรับความเข้าใจกับพ่อของเขาได้กลับมีเรื่องร้ายที่ทำให้พ่อของเขาต้องจากเขาไปตลอดกาลและไม่ว่าใครหรืออะไรที่ทำให้พ่อของเขาต้องจากไปเขาจะไม่ยอมให้มันอยู่อย่างเป็นสุข
- Writer
