Isang linggo ang nakalipas simula nang mangyari ang usapang naganap sa amin ni Don Glavio at hanggang ngayon ay naguguluhan pa rin ako sa pwede kong gawin. Kung tama bang hanapin sila sa Switzerland para makausap o huwag na lang? I am so f*****g confused. May parte sa puso ko na gusto ko pero everytime na maiisip ko ang pag-abandona nila sa 'kin ay umuurong ang tapang kong harapin sila.
Natatakot ako na sa pangalawang pagkakataon ay ma-reject ako mismo ng totoong magulang ko. And worst thing ever ay ipagtabuyan nila ako kahit ako na ang nag-effort para harapin sila at makita. Hindi ko akalaing darating sa puntong ganito. Dati ay nag-aasam ako na sana ay makilala ko sila pero ngayon ay hindi ko magawa. Mas pinapangunahan ako ng takot para sa sarili.
Ang daming what ifs sa utak ko, ang dam
