เอลล่าเดินเข้ามาภายในบ้านก็ได้ยินเสียงพูดคุยระหว่างพ่อกับแม่ของเธอดังมาจากห้องนั่งเล่น คุณพ่อของเธอจะพูดเยอะกว่าปกติเวลาอยู่กับคุณแม่และก็เป็นคนเดียวที่คุณพ่อยอมให้ทุกอย่าง
“คุณแม่ขา” เอลล่าร้องเรียกคุณแม่เสียงหวานกับรอยยิ้มออดอ้อน อ้อนได้อ้อนไว้ก่อนยิ่งเห็นสายตาแปลก ๆ ของพ่อมองมาก็ยิ่งเดินเร็วเข้าไปหาแม่เร็วยิ่งขึ้น
“อ้าว!! กลับมาแล้วเหรอลูก เหนื่อยไหม??” เจ้าเอยยิ้มหวานให้ลูกสาวที่กำลังสวมกอดเธอด้วยท่าทางออดอ้อน
"เหนื่อยค่ะ แต่พอได้กอดเจอคุณแม่แล้วก็หายเหนื่อย" เอลล่าพูดพร้อมยิ้มหวานอ้อนแม่มากยิ่งขึ้น เธอพยายามแกล้งทำเป็นไม่สนใจสายตาของคุณพ่อที่ยังจ้องมาอย่างไม่ค่อยวางใจ
"อ้อนเก่ง แล้วนี่ได้อะไรกันมาบ้าง" เจ้าเอยหัวเราะเบา ๆ พลางลูบผมเอลล่าด้วยความอ่อนโยน
“เอลไม่ได้ซื้ออะไรเลย”
“หายไปทั้งวันไม่ได้อะไรเลยเหรอลูก”
“ก็เอลไม่ได้อยากได้อะไรนี่คะ” เอลล่าส่ายหัวจนผมกระจายที่เธอไปห้างก็เ
