Ep.4: เธอเป็นใครกัน
1382 Words
กายเดินถือซองเอกสารสีน้ำตาลเข้ามาในห้องทำงานของครูซ แต่ใบหน้าของเขาดูจริงจังกว่าปกติราวกับกำลังมีเรื่องสำคัญอะไรบางอย่าง
"มีอะไรหรือเปล่า" ครูซที่นั่งทำงานอยู่เงยหน้าขึ้นมองเมื่อเห็นกายก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความสงสัย
"ผมคิดว่าคุณครูซอาจจะสนใจเรื่องนี้" กายวางซองเอกสารลงบนโต๊ะตรงหน้าครูซ ก่อนจะพยักหน้าอย่างสื่อความหมายให้ครูซได้เปิดเอกสารในซองขึ้นมาดู
ครูซมองซองเอกสารอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาและเปิดดู ซึ่งภายในบรรจุข้อมูลที่เขาไม่คาดคิดมาก่อน รูปถ่ายและประวัติของผู้หญิงที่เขาพบในร้านอาหารวันนั้น ซึ่งมันทำให้เขาตะลึงไปชั่วขณะเพราะประวัติเธอไม่ธรรมดาเลย
"เธอเป็นใครกันแน่?" ครูซเอ่ยออกมาเสียงเบาในขณะที่ดวงตายังคงจับจ้องไปที่ข้อมูลในมือ กายนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามครูซแล้วเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“เธอชื่อเอลล่า อัศวพิภพกุล นามสกุลฟังดูคุ้นหูไหมครับ??”
“นามสกุลของเจ้าของโรงพยาบาลอันดับหนึ่งของประเทศ ที่มีทั้งบริษัทที่ทำเกี่ยวกับเครื่องมือแพทย์รวมทั้งยาด้วยใช่ไหม”
“ครับ เธอเป็นหลานสาวของอดีตมาเฟียผู้ทรงอิทธิพล และตอนนี้ครอบครัวของเธอหันมาเป็นนักธุรกิจขาวสะอาดเต็มตัว แต่ก็ใช่ว่าจะหมดอำนาจเพราะอิทธิพลของตระกูลนี้ยังยิ่งใหญ่และกว้างขวาง และที่สำคัญคือเธอรวยล้นฟ้า ไม่ต่างจากคุณเลย”
ครูซนิ่งไป ข้อมูลในเอกสารบอกถึงรายละเอียดของครอบครัวและธุรกิจของเธอ ทุกอย่างดูดีเกินคาด แต่สิ่งที่สะดุดตาครูซที่สุดกลับเป็นสิ่งหนึ่งที่กายกำลังพูดออกมา
“อีกอย่างหนึ่งที่สำคัญ... เธอไม่เคยมีข่าวกับผู้ชายคนไหนเลย เรียกง่าย ๆ ก็คือ เธอไม่สนใจผู้ชายสนใจแต่งานเป็นหลัก” ครูซเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยขณะอ่านข้อความที่ยืนยันเรื่องที่กายพูดว่ามีอยู่ในเอกสารเหมือนกัน
"ไม่สนใจผู้ชาย??"
"ใช่ครับ ไม่มีประวัติเรื่องความสัมพันธ์กับผู้ชายคนไหน ไม่ว่าจะแวดวงธุรกิจหรือชีวิตส่วนตัว เรียกได้ว่าทุกคนที่พยายามเข้าหาเธอถูกปฏิเสธหมดที่สำคัญเธอไม่ได้ชอบผู้หญิงนะครับเพียงแค่ยังไม่เจอคนที่ใช่เหมือนคุณครูซ แต่จากที่คุณเจอเธอในร้านอาหารวันนั้น... บางทีคุณอาจจะเป็นข้อยกเว้นก็ได้"
“หึ ช่างเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจจริง ๆ” ครูซเค้นเสียงในลำคอด้วยความชอบอกชอบใจสายตาก็มองเอกสารในมือเงียบ ๆ ส่วนในหัวก็คิดคำนวณแผนการว่าจะเขาควรจะเข้าหาเธอแบบไหน เพราะถ้าเข้าหาแบบตรง ๆ ก็กลัวโดนปฏิเสธกลับมา
และสิ่งหนึ่งที่เขารู้สึกชัดเจนคือความท้าทายเพราะเธอไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา เธอเป็นถึงหลานสาวของอดีตมาเฟียและหญิงสาวที่มีเสน่ห์ดึงดูด แม้จะดูเหมือนปิดกั้นความสัมพันธ์กับผู้ชายทุกคนก็ตาม เหมาะจะอยู่เคียงข้างกับเขาเป็นที่สุด
เอลล่าที่เพิ่งเดินออกจากห้องอาหารของโรงแรมหลังจากคุยงานกับคู่ค้าจบแล้ว แต่เดินยังไม่พ้นประตูของโรงแรมไปดวงตาก็ต้องเบิกกว้างด้วยความตกใจ บรรยากาศรอบ ๆ เหมือนเกิดอาการเดจาวูยังไงยังงั้น จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงก็ผู้ชายคนนั้นเขาเดินอยู่ใกล้เธอ แถมเขายังหันมองมาที่เธออีกด้วย
“คุณ!!!” เสียงอุทานเรียกคนตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ
“คุณ!!!” ครูซเอ่ยทักกลับด้วยเผยรอยยิ้มดีใจและท่าทางที่ดูเหมือนตกใจไม่น้อยที่ได้เจอเธอตรงนี้เหมือนกัน
“ค่ะ... เราเจอกันอีกแล้ว บังเอิญจังเลยนะคะ” เอลล่ายิ้มบาง ๆ แม้ในใจจะรู้สึกแปลกใจกับความบังเอิญในครั้งนี้มาก เธอไม่คิดว่าจะเจอกับเขาอีกครั้งที่นี่เวลานี้ โลกเรานี่ทั้งกลมทั้งแคบจริง ๆ ด้วยสินะ กรุงเทพก็ออกจะกว้างขวางยังผลักให้คนสองคนมาเจอกันจนได้
“บังเอิญจริง ๆ ผมไม่คิดเลยว่าจะเจอคุณอีกครั้ง”
“ค่ะ” เอลล่าตอบครูซด้วยท่าทางนิ่ง ๆ แต่ภายในใจเขินอายจนอยากจะบิดตัวม้วนอายอยู่แล้ว แต่ก็ทำไม่ได้เพราะต้องสงวนท่าทีเอาไว้
“ผมครูซครับ คุณ... ??” ครูซแนะนำตัวเองด้วยยิ้มเท่ห์กับท่าทางนิ่ง ๆ แม้ภายในใจของเขาทั้งตื่นเต้นและเกร็งยิ่งกว่าคุยธุรกิจร้อยล้านพันล้านเสียอีกแต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้ จีบผู้หญิงทั้งทีมันต้องยากขนาดนี้เลยเหรอว่ะ
“เอลล่าค่ะ” เอลล่ายิ้มหวานและแนะนำตัวเองกลับไปเสียงหวานเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”
“เช่นกันค่ะ”
“แล้วนี่คุณเอลล่ามาทำอะไรที่นี่เหรอครับ”
“ฉันมาคุยงานค่ะ แล้วคุณครูซมาทำอะไรคะ”
“ผมมีนัดทานอาหารกับเพื่อนที่นี่ครับแต่ดูเหมือนจะโดนเทแล้ว เพราะเพื่อนเพิ่งโทรมาบอกว่าติดงานมาไม่ได้ นี่ผมก็กำลังจะกลับ”
“...” เอลล่าไม่ได้พูดอะไรเธอเพียงแค่ยิ้มหวานให้ครูซเท่านั้น ยังไงก็เพิ่งรู้จักกันเธอคงไม่กล้าแสดงความคิดอะไรออกไปหรอก
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ หวังว่าเราคงจะได้พบกันอีก” หลังจากครูซกล่าวลาด้วยรอยยิ้ม เอลล่าก็เพียงตอบรับสั้น ๆ ด้วยคำว่าและยิ้มให้เขา ครูซสบตากับเธออีกครั้งก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปจากตรงนั้น
“ค่ะ” เมื่อครูซเดินห่างออกไปแล้วเอลล่าก็รีบยกมือขึ้นจับตรงหัวใจของตัวเองที่เต้นแรงจนเธอกลัวว่ามันจะระเบิดออกมาซะตรงนี้ ความรู้สึกแปลกประหลาดที่ไม่สามารถอธิบายได้ มันทั้งตื่นเต้นและเต็มไปด้วยความสงสัยว่าเขาคือใครกันแน่ ทำไมการพบเจอเขาครั้งนี้จึงรู้สึกเหมือนอะไรบางอย่างกำลังเริ่มขึ้น
ครูซเดินออกมาด้วยรอยยิ้มที่แสดงถึงความชอบใจที่แผนการของตัวเองลุล่วงไปด้วยดี เพราะการเจอกันครั้งนี้เป็นแผนของเขาเองไม่ใช่การเจอกันโดยบังเอิญอย่างที่แสดงให้เธอเข้าใจ เขายังจะไม่ลุกเธอมากวันนี้เลยปล่อยเธอไปก่อน
“หึ แล้วเราจะได้เจอกันอีก สาวน้อย”
เหตุการณ์ก่อนหน้านี้
ครูซขับรถมาที่ในโรงแรมแห่งนี้เพราะเขาได้ข้อมูลจากกายมาว่าวันนี้เอลล่ามีนัดคุยงานกับคู่ค้าที่นี่และถ้าเขาเดาไม่ผิดตอนนี้เธอน่าจะกำลังคุยงานอยู่ในห้องอาหารของโรงแรมเป็นแน่ เขาตัดสินใจที่จะรอให้เธอออกมาแล้วค่อยเดินเข้าไปใกล้เธอเพื่อทำให้ดูเหมือนเป็นความ "บังเอิญ" ที่พบกันอีกครั้ง
ครูซเลือกที่จะเดินไปนั่งลงที่โซฟาในล็อบบี้ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นไปพลาง ๆ ระหว่างรอ ขณะเดียวกันก็คอยมองอยู่ตลอดว่าเอลล่าจะออกมาหรือยัง
แผนการของเขาก็คือ เขาต้องทำทุกอย่างให้เหมือนกับว่าเขาบังเอิญมาที่นี่และเจอเธอเข้า ที่สำคัญต้องทำให้ดูเป็นธรรมชาติมากที่สุด
ผ่านไปไม่นาน ครูซเห็นเอลล่าเดินออกมาพร้อมกับคู่ค้าที่เป็นผู้ชายวัยกลางคน เพียงแค่เห็นระยะไกลเขาก็รู้ได้ทันทีเลยว่าเธอคือเอลล่า เพราะเธอโดดเด่นและสวยสะดุดที่สุด ท่าทางดูดีจนกลายเป็นจุดเด่นและเขาก็ไม่แปลกใจเลยที่จะมีผู้ชายหลายคนมองไปที่เธอ เพราะเขาก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกันไม่อาจละสายตาจากเธอได้เลย จากนี้ก็แค่ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปในระยะสายตาของเธอก็แค่นั้นแผนเขาก็บรรลุจุดหมาย
- Writer
