Ardil sonunda yakamı bırakmış, beni daha fazla utandırmadan terasa sofranın kurulmasına izin vermişti. Minderlere oturup yemeklerimizi yerken, ne kadar acıktığımı fark ettim. Oysa son zamanlarda doğru düzgün yemek yiyemiyordum. Yaşadığım kötü olaylar iştahımı kesmişti. Ama kocamla aramızın bir nebze olsun düzelmesi, dün ve ondan önceki gün biraz toparlanmamı sağlamıştı.
Şimdi ise başka bir gerçekle yüz yüzedeydim: Devran. Karşımda, kanlı canlı duruyordu. Aslında en doğrusu aşağıda yemekti. Çünkü o odaya Ardil’le el ele girmem, bu evliliğin gerçekliğini Devran’a kanıtlamam gerekiyordu. Onun beni sıkıştıracağını biliyordum. Berdelle yapılan bu evliliğin rızamla olmadığını düşünecek, gözlerimin içine bakarak anlamaya çalışacaktı.
Aynı toprağın insanıydı, aynı aşiretin mensuplarıydı. Ve ben
