Telefonu omzumla kulağım arasında sıkıştırıp, kapıya koştum. Dizlerimin dermanı yoktu da, benim de yakalanmaya hevesim yoktu. Titreyen ellerimle kapıyı kilitledim.
Arama çalmaya başladığında, nabzım yükselmiş, heyecandan bedenimi bir ateş basmıştı. İkinci çalışta, yatağa ilerleyip, bedenimi yatağa bıraktım. Bir yandan telefon açılsın istiyordum, bir yandan da açılmasın.
Bir elimi telefona götürüp, bir elimi dizime yerleştirdim. " Elvin." Telefonun ucundan gelen ses ile kumaşı avucumun içinde sıktım.
Zaten akmaya yer arayan yaşları saldım.
Ne kadar da özlemiştim sesini. Benim adım bile, bir tek Devran'ın sesinde can buluyordu sanki. Bu kötülüğü kendime neden yapıyorum inanın bilmiyordum. Ama sanki, sesini duymadığım bu bir haftada, ölüymüşümde, sesiyle canlanmışım gibiydi.
" Elvin
