Onu kollarımda titrerken hissettiğim an… İşte o an bana ait olduğunu biliyordum. Nefesi, derisinin sıcaklığı, içimde hızlanan kan… Hepsi bana ait. Bu kadını korkusuzca sevecektim ama önce ruhuna kazınacaktım.
Gözlerimi kapatmadım. Onun kapattığını gördüm, başını yana çevirdiğini… O an dudak kenarımdaki gülümseme istemsizdi. Benden kaçmaya çalışıyordu, ama nereye? Kaçacak nefesi bile yoktu.
Son itişimde içimdeki sabır tamamen koptu. Bedenim gerildi, dişlerimi sıktım. Onun sesini duyduğum an, o bastırmaya çalıştığı iniltiyi… işte o an, tam da o an bu kadının artık benim olduğunu biliyordum.
Sırtına yapışmış göğsümden, saçlarının kokusundan, avuçlarımın altında atan nabzından… hiçbirini bırakmaya niyetim yoktu.
Nefes nefeseydik. Ama ben hâlâ doymamıştım. Dudaklarını yana kıvırıp gülümsedi
