Rich Girl 2020 (NC18+)

Episode 1 ชีวิตฉันก็ได้เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เมื่อครอบครัวฉันได้ประสบความสำเร็จในการทำธุรกิจจนกลายเป็นเศรษฐีหน้าใหม่แต่ใช่ว่าเมื่อรวยแล้วจะมีความสุข ทำให้ฉันได้พบกับเขา 'อัศวิน' ผู้ชายนิสัยแย่ที่สุดในโลก... ย้อนกลับไปก่อนที่ฉันจะได้พบกับเขา... เรื่องราวทุกอย่างมันเริ่มต้นมาจากจุดนี้... ถ้าวันนั้นครอบครัวฉันไม่รวยขึ้น ฉันก็คงไม่ต้องพบเจอกับเขา!!! "ปะป๊า มะม๊า ดูสิคะ! หนูสอบเข้าโรงเรียนเตรียมศึกษาได้แล้วละค่ะ!" เสียงหวานใสของฉันเอ่ยดังขึ้นด้วยความรู้สึกตื่นเต้นและดีใจ ในมือถือผลสอบเข้าโรงเรียนม.ปลายรัฐบาลชื่อดังที่ตัวเองใฝ่ฝัน ฉันอยากเข้าโรงเรียนนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ในทุกๆวันฉันต้องอ่านหนังสือและเรียนพิเศษอย่างหนัก ดีใจจริงๆที่ในที่สุดความพยายามของฉันก็ประสบความสำเร็จจนได้ "เอ่อ... ลูกพีช พ่อดีใจด้วยนะที่ลูกสอบเข้าได้" เสียงทุ้มเข้มของคุณพ่อเอ่ยดังขึ้นด้วยความดีใจพร้อมกับยิ้มแห้งให้ฉัน มือหนาของท่านลูบหัวของฉันด้วยความอ่อนโยน ฉันสัมผัสได้ว่าตอนนี้ท่านกำลังลำบากใจที่ฉันสอบเข้าได้ แต่มันทำไมกันนะ? "แม่ภูมิใจมากเลยนะที่ลูกสาวของแม่เก่งขนาดนี้" แม่เอ่ยชมฉัน ฉันได้แต่สบตากับท่านอย่างไม่เข้าใจ ทำไมทั้งๆที่กำลังชมฉันอยู่แต่คำชมพวกนั้นมันแผงไปด้วยความลำบากใจกันนะ "ป๊า ม๊า... ไม่อยากให้หนูเรียนโรงเรียนที่หนูสอบเข้าได้เหรอ?" สุดท้ายฉันก็ถามออกไปตรงๆ จนทำให้พ่อแม่ถึงกับมองหน้ากันด้วยความกระอักกระอ่วน "ลูกพีช ฟังพ่อนะ... สัปดาห์หน้าเราจะย้ายบ้าน ไปอยู่บ้านที่หลังใหญ่กว่านี้ หนูจะมีห้องส่วนตัว มีทุกอย่างที่อยากได้ อยากเลี้ยงสัตว์ก็เลี้ยงได้ด้วยนะ" พ่อของฉันเอ่ยขึ้นพร้อมกับใช้มือหนาจับไหล่ฉัน ฉันได้แต่ขทวดคิ้วมองอย่างไม่เข้าใจ "หนูรู้นะว่าครอบครัวเราไม่ได้รวยและจน แต่การที่ซื้อบ้านหลังใหม่ที่ใหญ่กว่าเดิมมันต้องใช้เงินเยอะมากๆ แล้วที่หนูพยายามสอบเข้าโรงเรียนรัฐให้ได้ก็เพราะอยากเเบ่งเบาภาระค่าใช้จ่ายของป๊านะ" ฉันบอกออกมาตามตรง แต่พ่อฉันกับหัวเราะออกมาอย่างโล่งอกเมื่อได้ยินแบบนี้ "ต่อไปนี้ไม่ต้องห่วงเรื่องเงินแล้วนะ... พ่อเพิ่งจะเจรจาธุรกิจสำเร็จ แถมบริษัทพ่อก็เปิดได้หลายสาขาแล้วด้วย ที่สำคัญ... ครอบครัวเรากลายเป็นเศรษฐีหน้าใหม่แล้ว" พ่อของฉันเอ่ยขึ้นด้วยความดีใจ พอฉันได้ยินแบบนั้นก็เผลอยิ้มหน้าบานขึ้นมาทันที "จริงเหรอคะแม่ที่พ่อทำสำเร็จแล้ว!!!" "ใช่จ๊ะ พ่อทำตามความฝันของตัวเองสำเร็จแล้ว" แม่ของฉันเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม ความฝันของพ่อคือการเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จมีเงินเก็บนับไม่ถ้วนและมีบริษัทมากมายหลายสาขา "ลูกพีช... เรื่องโรงเรียนของลูก พ่อคงจะให้เรียนโรงเรียนนั้นไม่ได้" "ทะ...ทำไมเหรอคะ!!!?" "พ่อสมัครโรงเรียนเอกชนเซนต์ลูน่าให้ลูกเรียบร้อยแล้ว ขอโทษนะลูกพีชที่พ่ออยากให้ลูกเรียนที่นี่ก็เพราะว่าหวังดีกับลูกนะ" สิ้นเสียงของพ่อ ความตั้งใจทุกอย่างของฉันก็พังทลายลง พ่อจะให้ฉันไปเรียนเอกชนทั้งๆที่ฉันสอบเข้าโรงเรียนรัฐชื่อดังได้เนี่ยนะ! แถมโรงเรียนนั้นก็มีแต่ลูกคนรวย คนจนๆกลางๆอย่างฉันคงจะเข้ากับเพื่อนๆที่นั่นไม่ได้แน่ๆ เพราะสังคมมันต่างกันเกินไป "ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องค่าเทอมนะ พ่อจ่ายไหวจนลูกเรียนจบอยู่แล้ว" "ไม่มีทาง! ยังไงหนูก็ไม่ไปเรียนโรงเรียนของพวกคนรวยแบบนั้นเด็ดขาด หนูอยากเรียนโรงเรียนที่หนูสอบได้!!!" หลายสัปดาห์ต่อมา... "เป็นไงคะลูกพีช ชอบบ้านใหม่ไหม" แม่ของฉันเอ่ยถามขณะที่ฉันกำลังจัดข้าวของในห้องของตัวเองอยู่ "ชอบค่ะ... หลังใหญ่ขนาดนี้จะไม่ชอบได้ยังไง แถมสนามหญ้าก็กว้างมากด้วย" "แม่ดีใจนะที่หนูชอบ พ่อเขาตั้งใจซื้อบ้านที่หนูอยากได้เมื่อตอนเด็กๆเชียวนะ" "แม่คะ หนูขอเลี้ยงหมาได้ไหมอ่ะ" ฉันเอ่ยถามพลางเข้าไปกอดแม่อย่างออดอ้อน "ได้สิจ๊ะ งั้นพรุ่งนี้เราไปที่ฟาร์มกันเลยไหม ลูกจะได้เลือกด้วยว่าอยากได้พันธุ์อะไร" "เย้! ม๊าน่ารักที่สุดเลยยยย" "จริงสิ... เดือนหน้าลูกต้องไปโรงเรียนแล้ว แม่ซื้อเสื้อผ้ารองเท้าให้เรียบร้อยแล้วนะ ลองใส่ดูสิว่าคับหรือหลวมรึเปล่า" แม่ของฉันเอ่ยบอกพร้อมกับยื่นชุดนักเรียนให้ "แม่... หนูไม่อยากเรียนโรงเรียนนี้เลย" "อย่ากังวลไปเลยลูก ที่นี่เด่นดังด้านการเรียน ดนตรี กีฬา สังคมที่ดี ทุกอย่างดีไปหมด ลูกไม่ต้องห่วงนะ" "หนูกลัวว่าจะเข้ากับคนอื่นไม่ได้" "เรื่องนั้น... แม่เชื่อว่าลูกต้องมีเพื่อนที่ดีๆแน่จ๊ะ อย่าวิตกกังวลไปเลยนะครอบครัวของเราก็รวยไม่แพ้คนอื่นหรอก แต่แม่ขอสอนลูกไว้อย่างนะ อย่าตัดสินหรือดูถูกคนที่ฐานะ ไม่ว่าคนเราจะฐานะอะไรเราก็เป็นคนเหมือนกัน" "หนูจะจำไว้นะคะ" หลายเดือนต่อมา... ต่อนี้ฉันได้เข้ามาเรียนที่โรงเรียนเซนต์ลูน่า โรงเรียนที่รวมเหล่าลูกคุณหนูและลูกผู้มีอำนาจทางสังคมทั้งหลาย ปกติโรงเรียนนี้จะมีตั้งแต่ชั้นอนุบาลจนถึงมัธยมปลาย และแน่นอนว่านักเรียนส่วนมากก็เรียนตั้งแต่ชั้นอนุบาลมาแล้วทั้งนั้นนั่นจึงเป็นวิกฤติที่ทำให้ฉันหาเพื่อนได้ยากมากๆ! "นี่ๆ ขอนั่งข้างๆด้วยได้ป่ะ" เสียงหวานใสของผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยดัง ทำให้ฉันเงยหน้ามองก็พบว่าเป็นเธอเป็นผู้หญิงที่สวยคมกริบน่ามองสุดๆ โรงเรียนลูกคุณหนูนี่มีแต่คนหน้าตาดีๆทั้งนั้นเลยแหะ "เอ่อ... ได้สิ" "เพิ่งเข้ามาใหม่เหรอ ไม่คุ้นหน้าเลย" "อื้ม ใช่แล้ว... เราชื่อลูกพีชนะ เธอชื่ออะไรเหรอ" ฉันเอ่ยถามพร้อมกับยิ้มอย่างเป็นมิตร "เฟย์" เธอตอบมาสั้นๆ ฉันได้แต่พยักหน้าเบาๆอย่างไม่รู้จะพูดอะไร แต่แล้วเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะยื่นให้ฉัน "ขอคอนแทคทุกอย่างของเธอหน่อยดิ ตั้งแต่วันนี้ไปเราเป็นเพื่อนกันนะลูกพีช" เฟย์ยิ้มบางๆให้กับฉันทำให้ฉันรู้สึกใจชื้นขึ้นมาสุดๆ แค่เข้ามานั่งในห้องเรียนก็ได้เพื่อนแล้ว ดีจริงๆเลยตัวฉัน! "เฟย์น่าจะมีเพื่อนเยอะเลยใช่ไหม อยู่มาตั้งแต่อนุบาลแล้ว" ฉันเอ่ยถามเฟย์หลังจากที่ได้ฟังเรื่องของเธอว่าเธอเรียนโรงเรียนนี้มาตั้งแต่เด็กๆ "แต่ก่อนก็เคยมี แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว เพื่อนสนิทของฉันมันย้ายไปเรียนที่เมืองนอก แล้วก็ทิ้งฉันไว้ที่นี่คนเดียว เป็นไง โคตรใจร้ายเลยใช่ไหมละ" เฟย์บอกออกมาพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ "เออ ถ้าเธอมีอะไรสงสัยถามฉันได้ตลอดเลยนะ อยากไปไหนในโรงเรียนนี้ก็ถามฉันได้" "ขอบคุณน้า~ เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเลยเฟย์" ปัง!!! "เลิกคุยกันสักได้ไหมวะ หนวกหูน่ารำคาญ!!!" "???" --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Character อัศวิน อัคคเดชโภคิน (วิน) หนุ่มหล่อหน้าตาดี เกิดในตระกูลที่เก่าแก่และร่ำรวย แต่นิสัยเลวร้าย เอาแต่ใจมาก ถึงแม้ว่ามีเงินมากมายก่ายกองก็ไม่สามารถดัดนิสัยที่ร้ายกาจนี้ได้ ลลิสา พิพัฒนกิจภูวดล (ลูกพีช) เด็กสาวหน้าหวาน ตอนแรกฐานะทางบ้านของเธอค่อนไปทางลำบากแต่ก็ไม่ถึงกับยากจน แต่แล้วจู่ๆครอบครัวของเธอก็ทำธุรกิจจนรวยขึ้นอย่างไม่คาดคิด