บทที่2 มะม่วงเป็นเหตุ..2
1373 Words
“น้องลินเป็นอะไรรึเปล่าลูก หรือว่าตาเข้มรังแกหนู พี่เขาดุหนูรึเปล่า”
“เออ เปล่าค่ะ น้องลินโอเคค่ะแม่”
“ฮึ ใครจะไม่รังแกลูกสาวคนใหม่ของแม่ได้ละครับ” เขมินทร์เอ่ยบอกมารดา
“ใครบอกแกว่าลูกสาวตาเข้ม คนนี้แม่อยากได้เป็นลูกสะใภ้รู้ไว้ซะ แล้วก็อย่าดุน้องลินด้วยเขาใจมั้ย ถ้าน้องมาฟ้องแม่ว่าแกดุนะแม่จะไล่แกออกจากบ้าน”เมื่อคุณกนกนกรพูดจบหญิงสาวถึงกับนั่งอึงไม่คิดว่ามารดาของชายหนุ่มจะพูดออกมาตรงตามที่ใจของตนคิด
“ลูกสะใภ้ เมียผมนะเหรอครับแม่ ให้เธอเป็นลูกสาวคนใหม่แม่นะดีแล้วครับ ผมยอมอยู่เป็นโสดไปตลอดดีกว่า”
“ฮึ พูดไปเถอะ อย่าไม่แม่ได้ยินนะว่าแกให้แม่ไปสู่ขอน้องลินนะ แม่จะเล่นตัวซะให้เข็ด แล้วก็กลับมาทำงานที่สวนก็อยู่ห่างๆยัยหนูน้ำตาลไว้ละ แม่ไม่อยากได้เด็กคนนั้นมาเป็นลูกสะใภ้”
“ไม่ต้องห่วงครับ แม่จะไม่ได้ทั้งสองคนเป็นลูกสะใภ้แน่ครับ”
“ให้มันจริงเถอะ อย่าไปพลาดท่าโดนยัยหนูน้ำตาลหลอกเหมือนคราวก่อนอีกละ” พูดถึงเรื่องคราวนั้นขึ้นมาคุณกนกกรก็เจ็บใจนักที่เด็กคนนั้นหลอกให้ลูกชายเธอหลงกลจนได้ แต่โชคยังดีที่ลูกชายของเธอเอาตัวรอดออกมาได้ ไม่งั้นเธอคิดไม่ตกแน่ถ้าต้องมีเด็กคนนั้นเป็นลูกสะใภ้
“อรุณสวัสดิ์ค่ะแม่ ทำอะไรอยู่คะเนี่ย”
“แม่กำลังเตรียมของใส่บาตรอยู่จ้ะ น้องลินมาตักบาตรกับแม่ก่อนออกไปทำงานมาลูก”
“ได้ค่ะ เดี๋ยวน้องลินช่วยเตรียมของ”กานดานลินเอ่ยตอบพร้อมกับช่วยคุณกนกกรเตรียมของตักบาตรพระ
“วันนี้แม่ไม่เข้าสำนักงานนะ น้องลินเข้าไปก็ไปช่วยงานตาเข้มได้เลย นี่พ่อลูกชายคนขยันของแม่เขาเข้าไปดูงานในสวนตั้งแต่เช้าตรู่เลย สักบ่ายๆพี่เขาก็น่าจะเข้าไปทำงานที่สำนักงานจ้ะ”
“ค่ะแม่” หญิงสาวตอบรับคำคุณกนกกร เธอทำใจได้แล้วที่จะต้องไปทำงานกับชายหนุ่ม ถึงแม้เขาจะโหดจะดุแค่ไหน เธอก็จะไม่หวั่นไหว แม้คุณกนกกรและคุณชวัลจะรักเธอเหมือนลูกเหมือนหลาน แต่เธอก็รู้ดียังไงเธอก็เป็นลูกจ้างคนหนึ่งจะมาเลือกเจ้านายก็เห็นจะไม่สมควรที่จะทำให้ท่านทั้งสองลำบากใจ
หลังจากตักบาตรทานอาหารเช้าเสร็จแล้วหญิงสาวจึงเดินทางไปทำงานที่สำนักงาน งานส่วนใหญ่ที่จะรับผิดชอบจะเป็นงานตรวจสอบเอกสารของฝ่ายต่างๆที่ส่งมาให้คุณกนนกกร ที่สำนักงานนี้จะทำงานเกี่ยวกับการจัดการต่างๆภายในสวน ทั้งพวกงานบัญชี การจัดการผลผลิตที่ส่งออก รายได้หลักของที่นี่คือการทำสวนปาล์มน้ำมัน ส่วนพวกผักและผลไม้ต่างๆก็เก็บขายตามฤดูกาล ส่วนรายของตระกูลโชติชาญธรรมส่วนหนึ่งมาจากสวนที่นี่ อีกส่วนหนึ่งมาจากธุรกิจโรงแรมที่ตอนนี้เขมิกากำลังดูแลอยู่
Rrrrrrrrrrrrrrrrr
“ว่าไงแก นี่ฉันกำลังคิดถึงแกอยู่ แกก็โทรมาพอดี นกรู้จริงๆเลย”
“ชิ ไม่ต้องมาว่าฉัน ฉันแค่จะโทรมาถามสารทุกข์สุกดิบแก เป็นไงมั้งรอดพ้นเงื้อมมือพี่ชายฉันรึเปล่า”
“ไม่ต้องมาแช่งฉัน นี่ใคร เพื่อนแกเคยให้ใครรังแกรึไงยัยเข็ม พี่ชายแกนะฉันรับมือได้สบายมาก แม้จะดุไปนิด โหดไปหน่อย เอิ่มมม ก็ไม่หน่อยอะนะ แต่เพื่อนแกรับมือได้สบายมาก”เธอเอ่ยบอกเขมิกาอย่างเริงร่า
“พี่ชายฉันชักจะน่าเป็นห่วงละสิ”
“พี่ชายแกอะนะน่าเป็นห่วง รายนั้นใครจะไปกล้าทำอะไรเขาได้โหดออกปานนั้น อ่ออ ยกเว้นแม่แก”
“กลัวพี่ชายฉันจะเป็นบ้าเพราะทนแกไม่ไหวนะสิ ไหนจะแม่ฉันที่คอยถือหางแกอีก พี่เข้มต้องประสาทเสียกับคนพูดมากอย่างแกแน่ๆ โถ่ พี่ชายฉันนน”
“ชิ วางสายไปเลยแกอะ ฉันไม่คุยกับแกแล้ว คอยดูนะฉันจะทั้งกวนประสาท ทั้งยั่วโมโหพี่ชายแกให้เป็นบ้าอย่างที่แกพูดไปเลย”
“ฮึ ถ้าแกทำอย่างนั้นพี่เข้มต้องตัดลิ้นแกทิ้งแน่ๆ”
“ถ้าพี่ชายแกทำร้ายฉันแม่แกก็จะไล่พี่ชายแกออกจากบ้าน”
“ชิ ยัยลูกรัก ไม่คุยด้วยแล้ว ดูแลตัวเองดีๆละ”
“แกก็ดูแลตัวเองเหมือนกัน” หญิงสาวพูดจบก็กดวางสายจากเพื่อนรัก เห็นเวลาก็เที่ยงนิดๆแล้ว เธอจึงเก็บของบนโต๊ะให้เรียบร้อยเตรียมตัวไปหาข้าวเที่ยงกิน ขณะที่หันหลังกำลังจะเดินออกจากห้องทำงานไปเธอต้องตกใจ อ้าปากค้างเมื่อเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งยืนพิงขอบประตูอยู่
“คะ คะ คุณ” กานดานลินพูดไม่ออก ยืนนิ่งจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าตาค้าง ชายในฝัน นี่มันชายในฝันของเธอชัดๆ เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมเธอถึงคุ้นหน้าชายหนุ่มคนนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ไม่ใช่เพราะเขาหน้าตาเหมือนคุณชวัล หรือเขมิกา แต่เขาหน้าตาเหมือนชายในฝันที่เธอฝันถึงมาหลายครั้งหลายครา เพียงแค่เมื่อวานที่เจอหนวดเคราของเขาบดบังใบหน้าของเขาอยู่ วันนี้เขาโกนหนวดแล้วจึงทำให้เธอต้องตกตลึงในใบหน้าของเขา จมูกที่โด่งได้รูป ริมฝีปากอวบอิ่มนั่น แล้วไหนจะดวงตาที่สุดแสนจะดุของเขา ใช่เลย
“คุณ นี่ นี่ คุณ”
“เอ่อ คะ คะ”หญิงสาวตอบรับชายหนุ่มอย่างตกใจ เขาจะตะโกนเรียกเธอเสียงดังทำไมอยู่ใกล้กันแค่นี้
“นี่ ยังจะยืนจ้องหน้าผมอีกนานมั้ยฮะ ผมมาเอารายงานผลผลิตของเดือนที่แล้ว”
“เอ่อ เดี๋ยวลินหยิบให้ค่ะ”
“ถ้าคุณยังไม่เลิกจ้องหน้าผม ผมจะควักลูกตาคุณ แล้วผมก็ไม่กลัวแม่ไล่ออกจากบ้านด้วย”เขาเอ่ยบอกหญิงสาว เมื่อเจ้าหล่อนยังไม่เลิกจ้องหน้าเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย
“เลิกจ้องแล้วก็ได้ค่ะ ลินแค่ไม่เคยเห็นคุณตอนโกนหนวด”
“หน้าผมตอนโกนหนวดมันทำไมฮึ”
“เอ่ออ ก็ไม่ทำค่ะ ก็แค่หล่อดี นี่ค่ะเอกสาร” กานดานลินเอ่ยบอกพร้อมกับส่งเอกสารให้ชายหนุ่ม
“งั้นลินขอตัวไปกินข้าวก่อนนะคะ”เธอบอกชายหนุ่มแล้วรีบเดินออกมาจากห้องอย่างไว ขืนยังยืนอยู่ในห้องเธอต้องเผลอไปจ้องหน้าเขาอีกแน่ๆ ทำไมฟ้าต้องกลั่นแกล้งให้เขาหน้าตาเหมือนชายในฝันของเธอด้วยนะ แค่มองหน้าเขาภาพสุดวาบหวิวในฝันก็ผุดขึ้นมาในหัวของเธอเป็นฉากเป็นตอน
“ลิน เลิกคิด พอๆ เขาก็แค่หน้าเหมือน อีกอย่างนั้นมันก็แค่ฝัน” กานดานลินพูดไปพลางตบหน้าตัวเองไป เธอคิดเพ้อเจอไปไกลแล้ว แต่เขาเหมือนกันขนาดนั้นจะไม่ให้เธอเผลอคิดได้ยังไง
“อ้าว น้องลินกลับมาคนเดียวเหรอลูก”คุณกนกกรเอ่ยถามเมื่อเห็นหญิงสาวเดินเข้ามาในบ้าน
“กลับมาคนเดียวค่ะแม่”
“แล้วลูกชายตัวดีของแม่ละ”
“คุณเข้ม เข้าไปดูในสวนต่อ อีกแปบก็น่าจะกลับมาค่ะ” กานดานลินเอ่ยตอบคุณกนกกร
“เป็นยังไงบ้างน้องลินทำงานกับตาเข้มวันแรก โอเครึเปล่าลูก งานราบรื่นดีมั้ย”
“งานราบรื่นดีค่ะแม่ โอเคมาก” หญิงสาวเอ่ยตอบ จะให้เธอบอกยังไงได้ละว่าชายหนุ่มนั้นโหดแถมดุขนาดไหน
“น้องลินขอตัวขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะคะ”
“จ้ะลูก”
- Writer
