“อืมมมม อย่าขยับ”ชายหนุ่มครางบอกเธอเสียงแหบพร่า ทำไมเขาถึงไม่ผลักเธอลงไปนะ เพราะเนื้อตัวนุ่มนิ่มหรือเพราะกลิ่นตัวหอมๆที่ลอยเข้าจมูกเขากัน เขารู้แต่ว่าตอนนี้เขาไม่อยากให้เธอออกไปจากอ้อมแขนของเขาแล้วแม้ตอนนี้เธอจะทำให้ร่างกายเขาทรมานก็ตามแต่ โดยเฉพาะส่วนที่เธอกำลังนั่งทับอยู่นั้น
“คุณเป็นอะไรรึเปล่าค่ะ”หญิงสาวเพิ่งมีสติขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงแหบพร่าของชายหนุ่ม เธอเพิ่งจะสำนึกได้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป ฉิบหายแล้วลิน แกขึ้นมานั่งบนตักเขาอย่างนี้ได้ยังไง ตายแน่ๆ เธอพยายามจะขับตัวลงจากตักชายหนุ่มอีกครั้ง แต่แขนของเขากลับรัดเธอไว้แน่นไม่ยอมให้เธอหนีไปได้
“บอกว่าอย่าขยับไง ผมเตือนคุณหลายครั้งแล้วนะ”เสียงแหบพร่ากระซิบข้างหูหญิงสาว ลมหายใจอุ่นๆที่รินรดใบหูทำให้หญิงสาวขนลุกเกรียว
“เอ่ออออ”เธอไม่รู้ต้องทำยังไงดี จะขยับอีกก็ไม่ได้ จะนั่งนิ่งๆก็ไม่ควร
“คุณหาเรื่องใส่ตัวเองนะลิน”
“ลินไม่ได้ตั้ง...อืออ”ปา
