He Taught Me How

Chapter 1 Proud na proud na ngumiti si Dain habang hawak ang kapirasong papel na naglalaman ng result ng quiz nila. Na-perfect nya ang quiz nila sa Math at ayun sa teacher nila na kaka-alis lang ay sya lang ang nakakuha ng perfect score. Grade 3 na ngayon si Dain sa isang Private School. Hindi lang matatalino ang studyante doon, mayayaman din sila. Kaya nga hindi maiwasan ni Dain na magmayabang dahil sa score na nakuha nya dahil alam nyang matatalino rin ang mga kaklase sya. Habang naghihintay sila para sa kasunod na subject, marami sa mga ka-klase nya ang nagki-kwentuhan, naglalaro maliban sa isangg kaklase na tahimik lang na nakayuko sa tabi nya. "STEFIE, bakit ka malungkot?" hindi ito umimik. Hawak lang nito ang isang papel. "Ilan ba ang nakuha mo sa quiz?" sabay hablot ng papel na hawak nito. Nagulat pa si STEFIE at hindi nito gusto na makita ni Dain ang result ng exam. "Ibalik mo sa akin yan Dain," habol pa ni STEFIE.  Typical na batang lalaki si Dain, makulit at maloko. Di na nahabol ni STEFIE si Dain dahil nakatayo na si Dain sa gitna nang klase habang hawak ang resulta ng quiz nya. "Kaya pala malungkot ka eh, zero ka sa quiz." napayuko si STEFIE sa pagkapahiya. "Ikaw pala yung sinasabi ni Miss Rivera na bagsak." nakatingin na sa kanya ang buong klase na kanina ay abala sa mga ginagawa nila.  Ang iilan tumatawa katulad ni Dain, ang ilan naman ay walang pakialam. Matalino naman si STEFIE eh. Lagi lang talaga syang nagkakasakit, nitong nakalipas na linggo na halos isang linggo syang hindi nakapasok dahil sa tindi ng ubo nya. Marami syang na-miss na lessons kaya nahirapan sya maghabol. "Alam nyo, ito ang maganda dito eh." napatingala si STEFIE ng naglakad si Dain papunta sa blackboard. May dala itong ballpen at sinulatan ang papel ni STEFIE. Nagdrawing si Dain ng isang pritong itlog sa papel ni Dain, isang malungkot na itlog. Hinarap ni Dain ang obra nito sa papel ni STEFIE na dahilan na mas nagtawanan lahat ng mga kaklase sya. "Dain tama na..." hindi nya alam kung hindi ba ito narinig ni Dain o talagang mahina lang ang pagkakasabi nito dahil puro iyak nalang sya. Noong lumingon si STEFIE sa paligid nya, kitang kita nya ang wagas na tawa ng mga kaklase nya. Si Dain na nasa harap parin, nakahawak pa sa tyan nya habang tumatawa. Kaya ng hindi na kaya ni STEFIE, tumayo sya at tumakbo palabas ng classroom.         ****** "Ms. K, eto na po ang details sa launching". She's Annie, long time secretary ni Stefanie. The only secretary na tumagal nang almost one and half year.  "Ok, thank you" simpleng sagot ni Stefanie She's busy sa nalalapit na launching ng clothing line nya, ang Threads Apparel. Minor launching lang ito, dahil kilala narin ang clothing line, pero mas kailangan pa ito ng maayos na introduction.  While checking on the details, nagulat sya. Almost done ang report ng coordinator na in-assign nya, may isang vacant na slot. "Can you explain bakit wala pang Band na kakanta sa Launching? In three weeks na ihe-held ito?" Tanong ni Stefanie sa Coordinator nya na si Amy. "Miss Stefanie, most of the band sa Philippines ay kasali sa October Fest and October fest will be on the same date of our launching." Explain ni Amy. "So ako pa ba ang gagawa ng paraan dito?" Pataray na sagot ni Stefanie "No Miss, actually I'm working on it na, this 3pm po I'm meeting the band na available." Amy. "Just make sure na bukas, sigurado ng may band na kakanta, kung wala... wag ka na magreport bukas. You are fired."  She's serious about it. She doesn't need someone na makakasira ng lahat ng pinaghirapan nya.  Ito ang reason bakit walang tumatagal na Secretary dito. "Y-yes Miss" Amy "Tomorrow I'll be checking the venue, and pati narin yung mga models mo. Last week I visited them, they're doing fine naman." Stefanie.  She also believes na what you did yesterday, won't be the same with what you are doing today. Kaya gusto nya nache-check nya lahat. Yan ang buhay ni Stefanie, isang babaeng obsess not in getting rich but to show to everyone na she's the best, to show to her family na she can.  Nakasanayan nalang nya na maging competitive sa lahat nang bagay. [9:00PM] Yan ang pinakamaagang uwi ni Stefanie from office. Almost 10km lang naman ang layo ng office sa Condo nya.  She decided na humiwalay sa family nung 19years old na sya; last year nya yun sa College. And now she 23 years old mas lalong naging strong and independent woman. Tumunog naman ang cellphone nya while driving. "Hello, Mom?" Stefanie "Musta ka na anak? Matutulog ka na ba? You seem so tired" Malambing na sabi ng Mommy nya. "No Mom, I'm still on my way pauwi," sagot ni Stefanie habang patuloy sa pagmaneho. "Nasasanay ka na anak na ganitong oras umuwi, di yan maganda"  Sagot nang Mommy nya na may halong pag-aalala. "Ma, kelan naging hindi maganda ang magtrabaho..." Hindi lang maipahalata ni Stefanie sa mga magulang pero hindi nya gusto ang madalas na pah check ng mga ito sa kanya na para parin syang teenager.  Most of the time, she felt offended na parang kulang nalang nang mga ito na wag na sya magtrabaho. "Gusto ko naman na ingatan mo sarili mo"  sagot naman nang Mommy nya. "Don't worry Mom, I am, and I will, just let me do this." Gets naman nya ang point nang mga ito.  Naging supportive ang mga ito sa lahat nang mga ginagawa nya, na kahit na parang bata parin ang turing sa kanya ay wala naman itong masabi sa pag suporta sa lahat ng gusto nya.  Kaya nga ngayon ay may clothing line na syang sarili. "STEFIE baby, you've proven enough to us na, we are so proud of you.. you know that, Right?"  malambing na sabi ng Mommy nya. Di naman nagkulang ang mga ito sa pagpaparamdam na proud ang mga ito sa kanya.  Actually, masasabi nya ito ang number 1 fan nya.  But she can't help it, she wanted to beat her own record. "Mom,... I know.. I really do. But I want to do this" paliwanag ni Stefanie sa Mommy nya. "Should I blame that boy when you were 8 years old bakit ka ganyan? Haha, anyway sa saturday, yung Lunch ha. Twice ka ng absent" naging biro na ito nang Mommy nya sa kanya, alam nila ang kwento behind her attitude.  Pero pilit nya nalang di pinapansin.  Matagal na yun. "Yes Mom, I'll be there. I love you."  sagot ni Stefanie bago tinapos ang usapan nila.  Who's to blame bakit sya naging obsess sa achievement? That boy. She doesn't want to remember anymore. Matagal na iyon.