“ว่าไงนะ! ที่ดินผืนนั้นถูกประมูลไปได้”
น้ำเสียงเกรี้ยวกราดรุนแรงตามอารมณ์คุกกรุ่นของร่างสูง แอรอนทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาตัวยาวสีดำ มือหนาชกโซฟานุ่มอย่างโกรธจัด ใบหน้าคมคายดุดันจนเพื่อนรักยังไม่กล้ามอง โทมัสถอนหายใจพลางนึกไปถึงหญิงสาวอีกคน เขามั่นใจว่าเรื่องนี้ต้องเป็นฝีมือของเพียงฟ้าแน่นอน
“มันจะเป็นไปได้ยังไงวะ บริษัทฯ ที่ประมูลที่ดินไปได้ไม่มีฐานเงินที่จะมาสู้กับบริษัทฯ เราได้เลย แล้วมันจะได้ได้ยังไงวะ”
แอรอนอารมณ์เสีย โวยวายกับเพื่อนรักที่ดำรงตำแหน่งเป็นรองประธาน
“ฉันว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่” คนพูดกัดฟันกรอด พยายามคิดหาวิธีที่จะรับมือกับเรื่องใหญ่
“แล้วถ้าฉันบอกแกว่าเรื่องนี้มีคนอยู่เบื้องหลัง แกจะว่ายังไง” โทมัสเสี่ยงถามออกไป แววตาของแอรอนหันมองผู้พูดฉับพลัน
“แกหมายความว่าไง”
โทมัสถอนหายใจ ความจริงเขาไม่อยากทำแบบนี้เลย เพราะรู้นิสัยของเพื่อนรักดี การที่เขาสามารถสร้างเนื้อ
