ล่ามรัก

EP3ล่ามรัก

#3 ล่ามรัก

เมื่อทำอาหารเสร็จฉันก็เรียกเด็กในบ้านให้มายกไป ก่อนจะขึ้นห้องมาอาบน้ำ เปิดประตูห้องเข้าไปเห็นภาคีนอนกระดิกเท้าเล่นโทรศัพท์สบายใจเฉิบ ก่อนที่เขาจะปรายตามมามองฉัน

"เสร็จแล้วเหรอ" เอ่ยถามพลางลุกขึ้นนั่ง

"อืม" ฉันตอบเพียงสั้นๆ ก่อนจะเดินเลี่ยงมาอีกทางหนึ่ง หยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำมาเพื่ออาบน้ำชำระล้างคราบสกปรก

แกร่ก

"ยังไม่ลงไปอีกเหรอ" เอ่ยถามภาคีที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม

"รอเธอ" เพียงแค่นั้นที่ฉันพยักหน้ารับก่อนจะเดินมาแต่งตัว

เมื่อทำธุระส่วนตัวเสร็จทั้งฉันและเขาก็เดินลงมาที่โต๊ะอาหารพร้อมกัน มาถึงก็มีแม่เขานั่งรออยู่แล้ว

"รอนานไหมคะคุณแม่' ฉันถามก่อนจะเดินไปหย่อนก้นนั่งลงเก้าอี้อีกฝั่งตรงข้ามกับภาคี

"ไม่ลูกแม่เองก็เพิ่งมา" ฉันพยักหน้ารับ "นี่ต้มแซ่บของลูก" แม่สามีดันชามต้มแซ่บที่ฉันเป็นคนทำไปตรงหน้าของคนตัวโต

"อู้วว" ภาคีมองชามต้มแซ่บตาโต ก่อนจะใช้ช้อนตักชิม "เมียใครทำอาหารอร่อยที่สุด" หันมาพูดพลางฉีกยิ้มกว้างให้ฉัน

"ตอแหล" ฉันด่าอย่างไม่ออกเสียง เห็นอย่างนั้นภาคีถลึงตาใส่ฉันก่อนจะหันไปตักต้มแซ่บกินต่ออย่างหน้าตาเฉย

"อย่ามัวแต่พูดกันเลย รีบทานกันเถอะเดี๋ยวอาหารจะเย็นซะก่อน" แม่สามีพูดตัดบทก่อนจะตักอาหารมาใส่จานของฉัน

"ขอบคุณค่ะ" ฉันกล่าวขอบคุณอย่างคนมีมารยาท ก่อนจะตักอาหารให้แม่สามีบ้าง

ช่วงเวลาอาหารผ่านไป ก่อนที่พวกเราทั้งสามจะย้ายก้นมาคุยกันที่ห้องนั่งเล่น

"งานที่บริษัทเป็นไงบ้าง" แม่สามีเอ่ยถามก่อนจะมองลูกชายตัวเองที่นั่งทำหน้าเบื่อโลกอยู่

"ก็ดีครับ" ภาคีตอบอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่นัก

"อีกสองสามวันพ่อก็กลับมาแล้ว แม่กลับไปอยู่บ้านยังไงก็ดูแลน้องดีๆล่ะ" แม่สามีเอ่ยสั่งก่อนจะมองหน้าลูกชายตัวเอง ปกติแม่สามีไม่ได้อยู่บ้านเดียวกับเราสองคนหรอกค่ะ อยู่บ้านใหญ่กับคุณพ่ออีกหลังหนึ่ง แต่ที่เห็นท่านมาอยู่ที่นี่เพราะคุณพ่อไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนที่ต่างประเทศหลายวัน คุณพ่อกลัวคุณแม่เหงาเลยมาส่งคุณแม่ให้อยู่กับเราสองคนไปพลางๆก่อน

"เมียผมทั้งคน ผมดูแลดีอยู่แล้วครับ" ภาคีตอบคุณแม่ก่อนจะหันมาคว้าตัวฉันเข้าไปกอด

ฟอด

หอมแก้มฉันโชว์คุณแม่ไปอีกฟอดใหญ่

"ตอแหล" ฉันก่นด่าเบาๆ พลางหยิกขาเขาอย่างแรง

"โอ้ย" คนตัวโตร้องโอดโอย

"เป็นอะไรลูก"

"เปล่าครับแม่ แค่มดกัด"

"มดบ้าอะไร บ้านแกมีมดด้วยเหรอ" ถามพลางมองหน้าลูกชายด้วยความสงสัย

"ช่างมันเถอะครับ ผมขอตัวก่อนเพื่อนชวนเล่นเกม" ไม่รอให้ใครได้พูดอะไร พูดจบภาคีก็เดินขึ้นห้องไปทันที

"ลูกคนนี้" แม่สามีบ่นพึมพำมองตามหลังลูกชายพลางส่ายหน้าเอือมระอา

ในเวลาต่อมาฉันเดินขึ้นห้องตามภาคีมา เปิดประตูห้องเข้าไปเห็นเขากำลังเล่นเกมพร้อมสบถด่าคำหยาบกับเพื่อนเขาอย่างเมามัน ฉันกอดอกมองพลางส่ายหน้าน้อยๆให้กับภาพตรงหน้า

"ไม่รู้จักโต" โพล่งด่าเขาออกไปอย่างลืมตัว

"สาระแน" และไม่วายที่เขาจะตอกกลับมา

ฉันเดินเข้าไปหาพลางหย่อนก้นนั่งลงข้างๆเขา เห็นดังนั้นภาคีกระชากตัวฉันให้ขยับไปนั่งกลางหว่างขาของเขา ฉันพิงตัวไปกับอกแกร่งพลางมองภาคีเล่นเกมในโทรศัพท์มือถือไปด้วย

"จะหอมไรนักหนา" ฉันถามออกไปเมื่อภาคีเอาแต่หอมศีรษะฉันอยู่แบบนั้นหลายๆที

".........." เขาเงียบไม่ตอบมือกดรัวเกมไม่หยุด

ครืดดครืดดด

จู่ๆ เสียงโทรศัพท์เรียกเข้าของฉันก็ดังขึ้นมา ฉันเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือมาดูว่าเป็นใครที่โทรมาหา แต่พอเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาฉันถึงกับนิ่งงันไปเลยทันที เช่นเดียวกันกับภาคีที่มองหน้าจอโทรศัพท์มือถือฉันนิ่งๆ

"ขอตัว" ฉันบอกแค่นั้นก่อนจะลุกออกจากเตียงนอนเดินออกมารับโทรศัพท์ที่ระเบียงห้อง

ฉัน: ฮัลโหล

กรอกเสียงลงไปให้ปลายสายได้ยิน

พี่สา: น้องดาพี่ดีใจจังไม่คิดว่าพี่จะโทรหาน้องดาติด

ฉัน: พี่สาโทรมามีอะไรรึเปล่าคะ

พี่สา: พี่

ฉัน: คะ

พี่สา: พี่หย่ากับสามีพี่แล้วนะ ถ้าพี่จัดการทุกอย่างที่นี่เรียบร้อยพี่จะบินกลับไทย แต่ไม่ใช่เร็วๆนี้หรอกนะอีกสักสี่ห้าเดือนน่ะ อย่าบอกพ่อแม่ก่อนล่ะพี่อยากเซอร์ไพรส์

ฉัน: ..........

หูฉันดับตั้งแต่พี่สาบอกจะกลับไทยแล้วค่ะ

พี่สา: ภาคีสบายดีใช่ไหม

ฉัน: ค่ะ สบายดี

พี่สา: พี่คิดถึงภาคีจัง

ฉัน: ..........

พี่สา: น้องดาว่าพี่ภาคีเขายังรักพี่อยู่ไหม

ฉันเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อพี่สาวคนเดียวของฉันเอ่ยประโยคนั้นออกมา

พี่สา: หึ

เสียงแค่นหัวเราะเยาะดังเล็ดลอดออกมาจากปลายสายก่อนที่สายจะตัดไป

ฉันกำหมัดแน่นด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย จะกลับมาอีกทำไมกัน ในเมื่อวันนั้นตัวเองเป็นคนทิ้งเขาไปอย่างไม่ใยดี.....