บ่มรัก Love Friend

ณ มหาวิทยาลัยเอกชน ค่าเทอมที่แสนจะแพง มีแต่เหล่าบรรดาลูกคุณหนูไฮโซไฮซ้อมาเรียนที่นี่กัน ทุกคนต่างใช้ของแบรนด์ ไม่ว่า กระเป๋า รองเท้า แม้ทั้งรถที่ใช้ขับขี่มายังมหาวิทยาลัย ก็ยังหรูดูแพง ราคาปาเข้าไปหลายสิบล้าน อากาศวันนี้ค่อนข้างร้อนอบอ้าว ทำเอาเหล่าบรรดานักศึกษาที่เดินกันขวักไขว่ต้องพึ่งน้ำเย็นเพื่อมาดับกระหาย บางคนดื่มน้ำเปล่า บางคนดื่มน้ำปั่น บางคนทานไอศกรีม แต่สำหรับสามหนุ่มฮอตปรอทแตก ที่นั่งอยู่บนม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่ กลับไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับอากาศที่แปรปรวนเดียวร้อนเดี๋ยวหนาว ไม่หนำซ้ำความหล่อเหลาที่พราวไปด้วยเสน่ห์ ยังกระชากอุณหภูมิที่ร้อนเหมือนตับจะแตกให้พุ่งสูงปรี๊ดจนสาวๆที่เดินผ่านไปมาแทบตัวละลายติดริมฟุตพาท "พี่ไฟค่ะ หนู เอ่อ ขอเบอร์โทรพี่หน่อยได้ไหม เผื่อมีอะไรที่ไม่เข้าใจหนูจะได้โทรปรึกษาค่ะ"นักศึกษาปีหนึ่งหน้าใสในวัยเฟรชชี่ที่อยู่ในชุดนักศึกษาเรียบร้อย หน้าตาจัดว่าสวย น่ารักเกินกว่าวัยนิดหน่อย สามารถทำให้หนุ่มๆเหลียวหลังและใจเต้นโครมครามได้ไม่อยาก แต่ไม่ใช่สำหรับหนุ่มฮอตนักศึกษาปี3ในมหาวิทยาลัยลัยเอกชนอย่างไฟ ร่างหนาใช้สายตากวาดมองเด็กสาววัยสิบแปดตั้งแต่หัวจรดเท้า สีหน้าท่าทางเรียบนิ่งและเฉยชา แววตาเหยียดคล้ายกับกำลังดูถูกดูแคลน กดเด็กสาวให้ดูต่ำต้อย ไฟไม่ชอบให้ใครเข้าหาและไม่ชอบเข้าหาใครเพราะคิดว่าไม่จำเป็น สถานการณ์ตอนนี้กำลังทำให้สาวน้อยทั้งสองที่เดินเข้ามาอยากทำความรู้จักกับรุ่นพี่ หน้าแตกแหกแบบหมอไม่รับเย็บ สายตาที่ดูเย็นชาทำเอาเด็กสาวรู้สึกร้อนๆหนาวๆ ในเมื่อเดินมาอย่างมีไมตรีจิตที่ดี แต่อีกคนไม่ยอมรับไว้ พวกเธอก็ควรเดินออกไปไม่ควรยืนหน้าหนาเสนอหน้าอยู่ต่อ "หล่อเลือกได้ว่างั้น" ลีวายที่นั่งยิ้มกับสถานการณ์ตรงหน้า เขาเดาไม่ผิดตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่าคนเฉยชาที่มีตำแหน่งถึงรองประธานบริษัทอย่างไฟไม่มีทางให้เบอร์ใครแน่นอน ดีแค่ไหนที่น้องๆปีหนึ่งที่เดินเข้ามาขอเบอร์เมื่อครู่ไม่โดนไล่ตะเพิดเหมือนหมูเหมือนหมา ไฟมีโลกส่วนตัวค่อนข้างสูง ไม่สุงสิงกับใครยกเว้นคนในครอบครัว เพื่อนสนิท และคนตัวเล็กที่ไฟดูแลตั้งแต่เธอสูญเสียครอบครัวไป "มึงไม่เห็นต้องถามเลยไอ้ลี หล่อไม่หล่อมึงก็ดูหนังหน้ามันสิ พระเจ้าโคตรลำเอียง"เจไดตัดพ้อ ยิ่งมองใบหน้าหล่อเหลาของเพื่อนรักยิ่งปวดใจ หล่อแล้วยังรวย ฐานะชาติตระกูลไม่ต้องพูดถึง ติดหนึ่งในสิบแห่งความมั่งคั่งในระดับเอเชีย แต่เพื่อนตัวดีเสือกทำตัวติดดิน เหมือนตัวเองเป็นไส้เดือน ไฟได้แต่ฟังเพื่อนพล่าม ไม่ได้สนใจแค่คิดว่านี่คือเสียงนกเสียงกา ที่ผ่านเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา สถานการณ์เมื่อครู่ไฟยอมรับว่ารู้สึกรำคาญ ไม่ชอบเลยสักนิดที่วันๆมีคนเขามาขอเบอร์โทร หรือขอไอดีไลน์ ผู้หญิงทุกวันนี้ทำตัวโคตรน่าเบื่อ น่ารำคาญ หาความเป็นกุลสตรีได้ยาก "ทำไมไม่เข้าเรียน คราวหลังถ้ามีงานครีมไม่ทำส่งให้แล้วนะ"ครีมใสวางหนังสือลงด้วยความแรง ใบหน้างอง้ำที่แสดงออกว่าไม่พอใจที่เพื่อนทั้งสามไม่ยอมเข้าเรียน ไม่มีใครกล้าเถียงหรือขึ้นเสียงใส่ครีมใสหรอก เพราะเธอคือเพื่อนที่ทุกคนรัก และครีมใสเป็นเพียงคนเดียวที่ไฟยอมทุกอย่าง แม้บางครั้งการกระทำและคำพูดของชายหนุ่มอาจจะดูแข็งกระด้างไปบ้าง แต่ครีมใสก็คือทุกอย่างที่ไฟยอม "ไม่พอใจก็ไม่ต้องทำดิ ขี้บ่นวะ"ไฟนั่งไขว่ห้าง พิงหลังหนาลงที่ม้าหินอ่อน มองใบหน้าของคนที่ยืนอยู่ข้างๆด้วยสายตาที่อ่อนโยน แม้ท่าทางคำพูดดูเหมือนไม่แคร์ ไม่ใส่ใจ แต่ภายในใจแกร่งโคตรแคร์ แขนแกร่งรวบเอวคอดเล็กที่อยู่ภายใต้ชุดนักศึกษาเข้ารูปให้มานั่งบนตักที่เฟิร์มไปด้วยกล้ามเนื้อ ที่ได้จากการออกกำลังเป็นประจำอย่างมีวินัย เม็ดเหงื่อที่ผุดพราวขึ้นเต็มกรอบหน้ารูปไข่ทำเอาไฟต้องหยิบทิชชูออกมาซับให้ แต่ใบหน้าก็ยังเคร่งขรึมเรียบตึงไร้รอยยิ้ม สวนทางกับการกระทำที่อ่อนโยน "เดินหรือวิ่งแข่งมาวะครีม เหงื่อท่วมเชียว"ลีวายถามขึ้น ยื่นน้ำเย็นๆให้คนตัวได้เล็กดื่ม ก่อนที่แก้มใสๆไร้เครื่องสำอางจะสุกแดงไปมากกว่านี้ เพราะอากาศที่ร้อนเหมือนขุมนรก "อิ่มไหม"สมุดเล่มเล็กถูกหยิบขึ้นมาพัดให้ครีมใส เสียงทุ้มของไฟถาม มือก็ยังออกแรงพัดวีอยู่แบบนั้นอย่างไม่รู้สึกเหนื่อย "ไฟจะไปซื้อน้ำมาให้ครีมเหรอคะ"ความหวังของครีมใสคือน้ำสตรอว์เบอร์รีปั่น หรือไม่ก็น้ำอัดลมเย็นๆแต่อย่างหลังเธอคงไม่ได้ดื่มหรอก เพราะเจ้าของตักปากหมาหน้าตาหล่อเหลาคงไม่ซื้อมาให้ ไฟเคยบอกน้ำอัดลมไม่มีประโยชน์ มีแต่คนโง่เท่านั้นที่รู้ว่าไม่มีประโยชน์ยังหลับหูหลับตากินเข้าไป… "ซื้อทำไมน้ำในสระน้ำเยอะแยะ"ครีมใสรู้สึกเหมือนถูกด่าว่าเป็นควาย น้ำในสระมีไว้ให้ควายอาบและดื่ม "ต่อไปไม่ต้องมานอนห้องครีม"คนตัวเล็กกอดอกมองหน้าคนปากจัดด้วยอารมณ์ที่สูงสุด พอๆกับอุณหภูมิที่ร้อนจัดที่รายล้อมอยู่รอบตัวจนทำให้ครีมใสเหงื่อผุด "ใครแคร์วะครีม ไม่ให้นอนก็ไม่เห็นจะสน"ชายหนุ่มว่าขึ้นพร้อมกับยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ ลีวายกับเจไดถึงกับส่ายหน้า สุดท้ายยังไงก็ไปโผล่ที่คอนโดของคนที่บอกว่าไม่สนอยู่ดี "เดิมพันกับกูไหมไอ้เจ"ลีวายยกยิ้มมุมปากชวนเพื่อนเดิมพัน "ไม่อะยังไงกูก็แพ้ เพราะคนเย็นชาอย่างไอ้ไฟสุดท้ายมันก็โผล่ไปที่คอนโดครีมอยู่ดี มึงรู้กูรู้และตัวมันก็รู้ดี"เจไดส่งมือลูบปลายคาง พูดขึ้นด้วยท่าทางที่สบาย เพราะเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นบ่อยครั้ง เพื่อนตัวดีอย่างไฟก็ไม่เห็นทำได้สักครั้ง "คืนนี้กูจะไปคลับ ดื่ม แล้ว ดูด เมาแล้วขับ ไม่กลับไปพักที่คอนโดของใคร"