ตอนที่ 2 สะดุดตาสะดุดใจ

2029 Words

ย้อนกลับไปเมื่อสองวันที่แล้ว ภูชิต มาทานข้าวเย็นที่บ้านของ พ่อกับแม่ ของเขา ทำให้ท่านทั้งสองแปลกใจมาก ปรกติลูกชายจะมาวันหยุดสุดสัปดาห์ หรือไม่ก็มีเรื่องสำคัญอะไรที่ทำให้เขา ต้องมาก่อนกำหนด “ว่าไงตา ภู วันนี้มาหาแม่ได้นะ” คุณหญิงรัศมีเอ่ยทักลูกชายสุดที่รัก “ก็คิดถึงคุณแม่นี่ครับ”ภูชิต อ้อนมารดา พร้อมเดินไปโอบกอดและหอมแก้วฟอดใหญ่ “อย่ามาทำเป็นพูดดี คิดถึงก็แล้วทำไม่มาอยู่ที่บ้าน ซะที ล่ะ ฮึ”คุณหญิงรัศมี พูดเหน็บลูกชายสุดที่รัก เพราะถึงแม้ว่า ภูชิตจะอายุปาเข้าไป 32 แล้ว แต่สำหรับผู้เป็นแม่ ก็ยังมองว่าเป็นเด็กชายตัวน้อย ๆ อยู่เสมอ “โถ่แม่ครับ ผมอยู่ที่นั่นก็สะดวกดีครับ “ “หยะ ไม่ใช่แอบพาสาวๆ ไปที่นั่นบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้” คุณหญิงรัศมีเอ่ยดักคอลูกชาย เพราะ คุณหญิงรัศมี พอจะทราบถึงความฮ็อตของลูกชายตัวเองพอสมควร สาว ๆ มากหน้าหลายตาที่ลูกชายควง หรือมีข่าวด้วย นั้นแสดงให้เห็นถึงเสน่ห์อันเหลือล้น และคุณหญิงรัศมี ก็เคยคิดจับคู่ลูกชายกับ บรรดาลูกสาวของเพื่อน ๆ หลายคน แต่ก็ล้มเหลวตลอด เพราะเจ้าลูกชายตัวดี ไม่เคยได้ดั่งใจเบี้ยวนัดบ้าง บางครั้งมีแอบส่งคนไป ป่วนเขาก่อนก็มี ทำให้ การดูตัวต้องถูกล้มเลิก กะทันหันก็มี “แม่ก็รู้ ผมไม่เคยให้ใครไปที่นั่นนะครับ ถ้าไม่ใช่คนที่ผมคิดจะจริงจัง “ ภูชิต ตอบผู้เป็นมารดาเสียงเข้ม เพราะภูชิตเคยผิดหวังกับผู้หญิงคนหนึ่งตอนที่เขาไปเรียนที่ต่างประเทศ และผู้หญิงคนนั้นเลือกที่จะไปจากเขาเพราะเขาเป็นแค่นักเรียนธรรมดา ต้องทำงานพิเศษทุกอย่าง เพื่อหาเงินในการใช้จ่ายเอง เขาไม่เคยรบกวนทางบ้านเลยทั้งที่ครอบครัวจัดว่ารวยติดอันดับเลยก็ว่าได้ แต่ภูชิตไม่เคยบอกผู้หญิงคนนั้นว่าเขาเป็นใครที่เมืองไทย และเธอก็ไม่เคยที่จะถามถึงที่มาที่ไปของเขาในตอนนั้น เมื่อมีหนุ่มนักธุรกิจของที่นั่นมาสนใจเธอเท่านั้นเธอเท่านั้นละ เธอก็ตีจากเขาทันที โดยให้เหตุผลว่า เธอต้องเลือกสิ่งที่ดีสำหรับตัวเอง แต่เขาก็ไม่ได้โทษเธอเพราะเธอมีสิทธิ์เลือก แต่ตั้งแต่นั้นมามันก็ทำให้เขา ไม่เคยศรัทธา ในเรื่องของรักแท้เลย เขาคิดแค่ว่าความรักที่บริสุทธิ์ไม่มีอยู่จริง ถ้ามีอะไรที่ดีกว่า ความรักก็สามารถเปลี่ยนไปหาสิ่งที่ดีกว่าได้เสมอ และนั่นจึงทำให้เขาคิดว่า ขอแค่เขามีค่าตอบแทนให้เพื่อแลกกับความสัมพันธ์ระหว่างเขากับบรรดาผู้หญิงที่เกิดขึ้นมันเป็นแค่ข้อแลกเปลี่ยนที่ต่างฝ่ายต่างพอใจเท่านั้น เพราะหลังจากพอใจต่างก็แยกย้ายกันก็เท่านั้นเอง “ให้มันแน่เถอะ แล้ววันนี้ มีเรื่องอะไรด่วนหรือเปล่า ลูกถึงมาบ้านได้” คุณหญิงรัศมี ถามผู้เป็นลูกชายอย่างสงสัย “ผมมาพบคุณพ่อนะครับ มีเรื่องจะให้คุณพ่อช่วยหน่อยนะครับ” “เรื่องอะไร ไอ้เสือ ทำไมถึงรีบมาพบพ่อขนาดนี้ “เสียงของคุณภาคภูมิ เอ่ยถามลูกชายมาก่อนตัวซะอีก “สวัสดีครับคุณพ่อ “ภูชิตยกมือไว้ผู้เป็นบิดา แล้วเดินเข้าไปโอบกอด “ว่าไงมีอะไรจะให้พ่อช่วย” คุณภาคภูมิเอ่ยถามพร้อมกับเดินไปนั่งที่โซฟาหรู “เรื่องงานวิจัย ไวน์สูตรใหม่ที่ผมเคยเสนอในบอร์ดนะครับคุณพ่อ “ “อือ แล้วไง ติดปัญหาอะไร เหรอ แล้วอีกอย่างมีด้วยเหรอที่คนอย่าง แกจะแก้ไขไม่ได้นะฮึ”คุณภาคภูมิเอ่ยแซวลูกชาย เพราะท่านรู้ว่า ลูกชายของท่านไม่ธรรมดา ไม่อย่างนั้นท่านจะวางใจให้เขานั่งแท่นบริหารงาน แทนท่าน ได้อย่างไร กัน “โถ่พ่อครับ ถึงยังไง ผมก็คง ต้องขอความช่วยเหลือจากคุณพ่อ ในบางเรื่องเหมือนเดิมละครับ “ “อือ แล้วเรื่องที่ว่านี่ มันเรื่องอะไร เล่ามาสิ อยากให้พ่อช่วยอะไรเจ้าภี” “คืออย่างนี้ครับพ่อ “ ภูชิตเล่าเรื่องโครงการที่เขากำลังจะทำ และปัญหาที่เขายังไม่มีทีมวิจัยที่เหมาะสม ให้ผู้เป็นพ่อฟัง และรวมถึงความต้องการที่จะให้คุณภาคภูมิช่วย “ไอ้พิสุทธิ์เพื่อนพ่อนะหรือ”คุณภาคภูมิถามลูกชายอีกครั้ง “ครับพ่อ ผมคิดว่าเหมาะที่สุดแล้วครับ เพราะผมให้อานนท์หาข้อมูลเกี่ยวกับทีมวิจัยของคุณลุงแล้ว ผมคิดว่าเหมาะมากครับ “ “เหมาะนะมันเหมาะแน่ ๆ ละ เพราะเพื่อนพ่อคนนี้ ฝีมือไม่ธรรมดา เรียกว่าหัวกระทิของรุ่นเลยก็ว่าได้ รวมถึง นิสัยส่วนตัวมันด้วยนะสิ”คุณภาคภูมิเอ่ยด้วยน้ำเสียงกังวล นิด ๆ “ครับพ่อ ผมรู้ว่าดอกเตอร์พิสุทธิ์เป็นเพื่อนที่เรียนรุ่นเดียวกับพ่อใช่ไหมครับ ถ้ายังไงพ่อช่วยพูดกับท่านให้รับขอเสนอโครงการนี้ได้ไหมครับ”ภูชิตขอร้องผู้เป็นบิดาเพราะเขารู้ว่ายังไงพ่อต้องช่วยเขาได้ “อือ พ่อจะลองดู ไอ้เพื่อนคนนี้ยิ่งเดาใจยากด้วย”คุณภาคภูมิ บอกลูกชายอย่างครุ่นคิด “ขอบคุณครับพ่อ” “ได้เรื่องยังไงเดียวพ่อแจ้งข่าวอีกที ตอนนี้เราไปทานข้าวเย็นกันดีกว่า แม่เขาคงตั้งโต๊ะแล้วละ” แล้วทั้งคู่ก็เดินไปที่ห้องอาหารเพื่อรับประทานอาหารกันพร้อมหน้าพร้อมตา และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ ดอกเตอร์พิสุทธิ์ เรียกประชุมทีมด่วนในวันนี้นั่นเอง เพราะความเป็นเพื่อนที่ท่านกับคุณภาคภูมิมีต่อกันมานานทำให้ ดอกเตอร์พิสุทธิ์ปฏิเสธเพื่อนไม่ได้ และอีกอย่างเขาก็รู้จักนิสัย ของภูชิตอยู่บ้างว่าเป็นคนเอาจริงเอาจังกับการทำงานพอสมควร และการวิจัยครั้งนี้ เขาต้องการพัฒนาผลิตภัณฑ์ที่มาจากองุ่นสายพันธ์ต่าง ๆ ที่จะนำมาผลิตเป็นไวน์รสชาติดีสามารถส่งขายออกต่างประเทศในแบรนด์ของคนไทยและทำให้ โด่งดังในฐานะทีมวิจัยของคนไทยด้วย ท่านจึงยอมรับข้อเสนอ นี้ และถ้าผลวิจัยออกมาว่าสำเร็จ จะมีผลต่อเกษตรกรชาวสวนผลไม้เป็นจำนวนมาก เพราะองุ่นที่จะนำมาวิจัย จะใช้องุ่นที่ผลิตในประเทศเท่านั้น ณ บริษัท พี แอลวีไวน์ วันนี้ทีมวิจัยของดอกเตอร์พิสุทธิ์ต้องมารวมตัวกันที่นี้เพราะภูชิตนั้นได้สร้างห้องทดลองและวิจัยไว้ที่นี่เลย เพื่อสะดวกในการดูแลทีมงานหรืออีกอย่างคือป้องกันข่าวโครงการทดลองรั่วไหลออกไปนั่นเอง “โห ที่นี่ กว้างใหญ่ มากเลย คงจะมีไวน์ให้ชิมเพียบเลยสิเนี๊ยะ” เมรียาเอ่ยเสียงดังขณะที่มองไปรอบ ๆ “ก็ถ้าคิดจะชิมทั้งหมดนั่นไหว ก็ได้นะ”แต่เสียงของคนที่ตอบกลับมาไม่ใช่บรรดาพี่ ๆ ทีมงาน หรือดอกเตอร์ แต่กลับเป็นเสียงของใครก็ไม่รู้ “สวัสดีครับคุณลุง ขอบคุณมากนะครับที่คุณลุงและทีมงานตอบรับงานนี้”ภูชิต กล่าวสวัสดีผู้อาวุโส พร้อมกับยกมือไหว้อย่างนอบน้อมกับผู้สูงวัย “ยินดีมากเช่นกันหลานชาย และขอบใจที่ไว้ใจให้ทีมงานของลุงได้พิสูจน์ฝีมือในงานวิจัยครั้งนี้ เดี๋ยวลุงจะแนะนำทีมงานของลุงให้หลานชายรู้จัก นี่เอกวิทย์ จักกฤช ธนา ตรีภพ และสุดท้ายนั่น เมรียา สาวน้อยหนึ่งเดียวในทีม ส่วนนี้ คุณภูชิต เจ้าของโครงการ และ เจ้าของบริษัท พี แอล คอเปอร์เรชั่น จำกัด และรวมถึง พี แอลวีไวน์ แห่งนี้ด้วย “ดอกเตอร์พิสุจน์ แนะนำทุกคนอย่างเป็นทางการ ทุกคนกล่าวทักทาย ชายหนุ่มพร้อมกับยกมือไหว้ ภูชิต รับไหว้ทุกคนเช่นกัน แต่ตอนนี้ สายตาของชายหนุ่มมาสะดุดอยู่ที่สาวน้อย เพียงคนเดียวตรงหน้านี้ เขามองสำรวจตั้งแต่ใบหน้าสวย จนมาถึงรูปร่างเซ็กซี่ขยี้ใจของเธอโดยไม่รู้ตัว ทำให้ เมรียารู้สึก ไม่ชอบใจสักเท่าไหร่กับสายตาและการมองของเขาที่เธอคิดว่าไม่มีมารยาทเอาซะเลย นั่นจึงทำให้เมรียาตวัดสายคม จ้องหน้าชายหนุ่มกลับทันที เมื่อภีษมะสบตาคมของเธอ ทำให้เขารู้ว่าเธอไม่พอใจ ชายหนุ่มจึงได้เสมองไปทางคนอื่น ๆ และกล่าวต้อนรับทุกคนแทน “ผมยินดี ตอนรับทุกคนนะครับ และดีใจมากที่จะได้ร่วมงานกับทุกคน”ภูชิตกล่าวอย่างเป็นมิตร “ครับ พวกเราก็ยินดีครับ คุณภูชิต” ธนาพี่ใหญ่สุดกล่าวตอบชายหนุ่มเช่นกัน “เฮ้ย ไอ้เม เป็นอะไร ยืนหน้า บึ้งเชียว หรืออยากชิมไวน์ซะแล้ว เฮ้อแกนี้ เป็น เมรีขี้เมาตลอดเลย” จักกฤชเอ่ยแซว หญิงสาวคนเดียวในทีมแถมยังเป็นน้องนุชสุดท้องด้วยเพราะ เพราะเธออายุน้อยที่สุดในบรรดาทีมงาน แต่ที่เธอได้ร่วมทีมกับทุกคนก็เพราะว่า เธอได้พิสูจน์ฝีมือให้ทุกคนได้เห็นแล้วว่า เธอมีความสามารถ และไว้ใจได้ “พี่จัก จะบ้าเหรอ ไม่ใช่ซะหน่อย”เมรียาปฏิเสธ พร้อมกับส่งค้อนให้เพื่อนรุ่นพี่และเมื่อปรายตามองมายังภูชิต ก็เห็นชายหนุ่มเลิกคิ้วเป็นเชิงสงสัย ทำให้หญิงสาวหันไปถลึงตาใส่จักกฤช อีกครั้ง “เอาละ ๆ เลิกแซวกันได้แล้ว เราเข้าไปข้างในกันเถอะ” ดอกเตอร์พิสุทธิ์จำเป็นต้องห้ามทัพไว้ก่อน เพราะไม่อย่างนั้นทะเลาะกันไม่จบง่าย ๆ “ครับเชิญทางนี้ครับ “ภูชิตเดินนำทุกคนเข้าไปในห้องแลปทันที เมื่อเข้ามาในห้องแลป ซึ่งจะเป็นที่ทำงานในอนาคต ทุกคน ก็ต้องตื่นเต้นกับความกว้างขวาง อุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบครัน และทันสมัยมาก “โห สุดยอด ห้องทำงานในฝัน “เอกวิทย์พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “เออ จริงทันสมัยสุดๆ “ จักกฤชเสริมต่อพร้อมกับเดินสำรวจ รอบ ๆ อย่างสนใจ “พี่ ผมว่านะ นี่คงลงทุนไปไม่น้อยเลยนะ”ตรีภพบอกกับทุกคน “ไอ้ต้น แค่นี้ขนหน้าแข้งเขาไม่ล่วงหรอกน่า”เมรียา บอกเพื่อนน้ำเสียงประชดหน่อย ๆ “ไอ้เม แกมีอะไรกับเขาปะเนี๊ยะ ฉันรู้สึกว่าแกจะเหม็นขี้หน้าเขาเลยวะ”ตรีภพก้มลงมากระซิบใกล้ๆ เมรียา ทำให้คนที่กำลังมองมาที่เธออยู่ ได้แต่สงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งคู่ หรือสาวน้อยคนนี้จะเป็นแฟนกับผู้ชายคนเมื่อกี้ แค่คิดว่าเป็นแบบนั้น ก็ทำให้ภูชิตรู้สึก คันยิบ ๆในหัวใจซะแล้ว “เปล่า ไม่มี ฉันก็พูดตามความจริง คนรวยขนาดนั้น แค่ทำห้องแลปสุดทันสมัยแค่นี้ มันไม่เป็นปัญหาหรอกนะ แล้วถ้าเทียบกับ ผลวิจัยในอนาคต คุ้มจะตาย แกว่าจริงปะ” เมรียากระซิบตอบเพื่อนรัก และตรีภพ ก็ได้แต่พยักหน้าเห็นด้วย ซึ่งท่าทางของทั้งคู่มันให้ความรู้สึกขัดใจภูชิตจริง ๆ “แลปนี้คงจะใช้ได้นะครับคุณลุงถ้าเกิดขาดเหลืออะไร บอกทางเลขาของผมได้นะครับ จะได้จัดหามาให้”ภูชิตหันไปเอ่ยกับ ดอกเตอร์พิสุทธิ์ในฐานะหัวหน้าทีมวิจัย “ทุกอย่าง สมบูรณ์ ทันสมัย ดีมาก ๆ เลย ใช่ไหมทุกคน”ดอกเตอร์พิสุทธิ์บอกชายหนุ่ม พร้อมหันมาหาทุกคนในทีม และทุกคนก็พยักหน้ารับอย่างพร้อมเพียง “ถ้าอย่างนั้น ผมขอตัวก่อนนะครับคุณลุง พอดีมีประชุมตอน 10 โมงนะครับ”ภูชิตบอกทุกคนก่อนจะเดินออกไปจากห้องแลปทันที ปล่อยให้ทุกคนได้ทำความคุ้นเคยกับสถานที่ทำง่านใหม่ *****************************************

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more